222 Batalion WOP
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  Polska | |
|---|---|---|
| Sformowanie | 1 stycznia 1951 | |
| Rozformowanie | lipiec 1956 | |
| Tradycje | ||
| Rodowód | 13 batalion OP | |
| Organizacja | ||
| Numer | JW 1802[1] | |
| Dyslokacja | ul. Łąkowa 1 Sejny | |
| Formacja | Wojska Ochrony Pogranicza | |
| Podległość | 22 Brygada WOP | |
222 Batalion Wojsk Ochrony Pogranicza – samodzielny pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Na podstawie rozkazu MBP nr 043/org z 3 czerwca 1950 roku, na bazie 11 Brygady Ochrony Pogranicza, sformowano 22 Brygadę Wojsk Pogranicza w Białymstoku, a 1 stycznia 1951 roku 13 batalion Ochrony Pogranicza przemianowano na 222 batalion WOP[2]. Sztab batalionu znajdował się przy ulicy Łąkowej 1 w Sejnach[3].
1 czerwca 1952 roku 126 strażnicę WOP Lubinowo włączono w struktury 222 batalionu WOP[4].
15 listopada 1955 roku zlikwidowano sztab batalionu[a]. Strażnice podporządkowano bezpośrednio pod sztab brygady. W sztabie 22 brygady wprowadzono stanowiska nieetatowych oficerów kierunkowych odpowiedzialnych za służbę graniczną strażnic[5]. Na początku 1956 roku ponownie przejściowo sformowano batalion graniczny w Sejnach i podporządkowano mu strażnicę nr 116–120[5].
Opracowany w maju 1956 roku przez Dowództwo WOP kolejny plan reorganizacji formacji przewidywał rozformowanie kilku brygad, sztabów, batalionów i strażnic. Ta reforma miała przede wszystkim korzyści finansowe. W wyniku tej reformy, w lipcu 1956 roku rozformowany został 222 Batalion WOP oraz podległe mu strażnice[3][5]. Natomiast budynki koszarowe zaadaptowano na szkołę[6]. Obecnie istniejące Liceum Ogólnokształcącego im. S. Konarskiego przy ulicy Łąkowej 1[3].
Struktura organizacyjna
- dowództwo – Sejny
- 122/116 strażnica Puńsk
- 123/117 strażnica Poluńce
- 124/118 strażnica Hołny Wolmera
- 125/119 strażnica Stanowisko
- 126/120 strażnica Lubinowo (od 01.06.1952).
Dowódcy batalionu
- kpt. Eugeniusz Gumbarewicz (był w 1951).
Uwagi
- ↑ Rozkaz dowódcy WOP nr 049 z 27.10 1955 roku (Historia BOWOP ↓, s. 114-134).
Przypisy
- ↑ ASGran., sygn. 2825/1 ↓.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 93.
- ↑ a b c muzeumzs ↓.
- ↑ Historia BOWOP ↓, s. 34-38.
- ↑ a b c Historia BOWOP ↓, s. 114-134.
- ↑ Historia BOWOP ↓, s. 148.
Bibliografia
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945-1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Koło Nr 14 im. Powstańców Sejneńskich Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Placówce SG w Sejnach: Zarys historyczny Służb Granicznych na Sejneńszczyźnie (pol.). W: Muzeum Ziemi Sejneńskiej [on-line]. muzeum.sejny.pl, 2012-11-26. [dostęp 2020-01-31].
- Archiwum Straży Granicznej, DWOP sygn.2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.
- ASGr.Historia Białostockiego Oddziału Wojsk Ochrony Pogranicza. Białystok 1960.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).