222 Eskadra Bombowa

222 Eskadra Bombowa
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
SformowanieIII 1939
RozformowanieIX 1939
Dowódcy
Pierwszykpt. obs. Fidelis Łukasik
Organizacja
Dyslokacjalotnisko Okęcie
lotnisko Małaszewicze
lądowisko Żabczyce
Rodzaj wojsklotnictwo
Podległość220 dywizjon bombowy

222 eskadra bombowa – pododdział lotnictwa bombowego Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej..

Formowanie i zmiany organizacyjne

W marcu 1939 przystąpiono do formowana 222 eskadry bombowej. Jednostka weszła w skład 220 dywizjonu bombowego 1 pułku lotniczego i stacjonowała na lotnisku Okęcie[1]. Personel latający stanowili obserwatorzy, piloci i strzelcy samolotowi przesunięci z eskadr rozwiązanego I dywizjonu liniowego 1 pułku lotniczego. Wyposażenie eskadry stanowiły samoloty „Łoś” i kilka bombowców LWS-4 „Żubr”[1]. W czerwcu 1939 eskadra została przesunięta na lotnisko Małaszewicze. Tam eskadra uzupełniona została grupą absolwentów Szkoły Podchorążych Lotnictwa[1].

Ponieważ 220 dywizjon bombowy nie osiągnął przed wybuchem wojny zdolności bojowej, w czasie działań wojennych eskadra stanowiła jedynie zaplecze kadrowo-sprzętowe dla walczących dywizjonów bombowych „Łosi”[1]. W pierwszych dniach wojny, po odejściu z lotniska Małaszewicze, przebywała na lądowisku Żabczyce koło Pińska, skąd w dniach 15–17 września ewakuowała się na południowy wschód kraju[1].

Obsada personalna

  • dowódca eskadry – kpt. obs. Fidelis Józef Łukasik[2] (III 1939[3] – VIII 1939)[1]
  • oficer taktyczny – por. obs. Tadeusz Jan Paprotny †1940 Katyń[4]

Wypadki lotnicze

W okresie funkcjonowania eskadry miały miejsce następujące wypadki lotnicze zakończone obrażeniami lub śmiercią pilota[5]:

  • 17 czerwca 1939 w locie treningowym zginęli: por. obs. Tadeusz Kózka, pchor. obs. Tadeusz Chwalbiński i pchor.obs. Erazm Clapiński. Pilot plut. Stanisław Grotek doznał ciężkich obrażeń.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Pawlak 1989 ↓, s. 111.
  2. ↑ Fidelis Józef Łukasik. Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego. [dostęp 2019-04-07]..
  3. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 776.
  4. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 464.
  5. ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 110–112.

Bibliografia

  • Jerzy B. Cynk: Samolot bombowy PZL P-37 Łoś. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990. ISBN 83-206-0836-8.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

Media użyte na tej stronie

Roundel of Poland (1921-1993).svg
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of Poland (1921–1993).svg
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).