22 Batalion Saperów (1939)
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1939 | |
| Rozformowanie | 1939 | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | kpt. Michał Knapik | |
| Działania zbrojne | ||
| kampania wrześniowa | ||
| Organizacja | ||
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
| Rodzaj wojsk | saperzy | |
| Podległość | 22 Dywizja Piechoty Górskiej | |
22 Batalion Saperów (22 bsap) – pododdział saperów Wojska Polskiego II RP.
Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany w 1939 przez 4 pułk saperów z Przemyśla.
Formowanie i działania
Batalion nie istniał w pokojowej organizacji wojska. Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” był oddziałem formowanym dla 22 Dywizji Piechoty Górskiej, w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem „żółtym”. Jednostką mobilizującą był 4 pułk saperów w Przemyślu[1].
17 czerwca 1939 r. zarządzona została mobilizacja 1 kompanii 22 bsap. Po sformowaniu kompania przystąpiła do inżynieryjnej rozbudowy obrony Odcinka „Słowacja”. W kampanii wrześniowej 1/22 bsap walczyła w składzie Armii „Karpaty”.
W dniach 27-29 sierpnia 1939 r. przeprowadzona została mobilizacja 22 bsap (bez 1 kompanii). Batalion w kampanii wrześniowej walczył w składzie macierzystej dywizji.
Struktura i obsada etatowa
22 bsap posiadał organizację wojenną batalionu saperów typu IIb. Wiosną 1940 r. zamierzano go przeformować na typ IIa.
Obsada personalna we wrześniu 1939[2]:
- Dowództwo batalionu
- dowódca – kpt. Michał Knapik
- zastępca dowódcy – kpt. Edward Morka
- dowódca – kpt. Michał Knapik
- 1 kompania saperów – kpt. Franciszek Jan Kordel
- 2 kompania saperów – ppor. rez. Edward Majewski
- kolumna saperska – ppor. rez. Edward Madejski
Przypisy
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 161.
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 322-323.
Bibliografia
- Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W", Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3
- Ryszard Rybka, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny "W" i jego ewolucja, Kamil Stepan, Warszawa: Oficyna Wydawnicza "Adiutor", 2010, ISBN 978-83-86100-83-5, OCLC 674626774.
- Ryszard Dalecki, Armia "Karpaty" w wojnie obronnej 1939 r., Krajowa Agencja Wydawnicza, Rzeszów 1989, wyd. II, ISBN 83-03-02830-8
| ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
