22 Dywizjon Artylerii Ciężkiej

22 Dywizjon Artylerii Ciężkiej
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1939
Tradycje
Rodowód10 pułk artylerii ciężkiej
Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnychWojska lądowe
Rodzaj wojskartyleria
Podległość22 DPG

22 Dywizjon Artylerii Ciężkiej (22 dac) – pododdział artylerii ciężkiej Wojska Polskiego II RP.

Dywizjon nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany przez 10 pułk artylerii ciężkiej.

Formowanie i działania

22 dywizjon artylerii ciężkiej został sformowany w dniach 27-30 sierpnia 1939 zgodnie z planem mobilizacyjnym „W”, w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem "zielonym", razem z plutonem taborowym nr 22[1]. Jednostką mobilizującą był 10 pułku artylerii ciężkiej stacjonujący w Pikulicach pod Przemyślem[2].

Dywizjon był organiczną jednostką artylerii 22 Dywizji Piechoty Górskiej, uzbrojoną w trzy 105 mm armaty wz. 1913 i trzy 155 mm haubice wz. 1917.

1 września 1939 dyon załadował się na stacji Żurawica i transportem kolejowym został przetransportowany do Krzeszowic, skąd został skierowany do Olkusza. Od 3 września maszerował z dywizją do Wiślicy i brał udział w przeprawie przez Nidę. 9 września ostrzeliwał kolumny nieprzyjaciela, które od Pińczowa uderzyły na tyły dywizji. 10 września jedna z baterii dywizjonu osłaniała przeprawę przez most na Wiśle pod Baranowem. Wykonał marsz w kierunku Tarnobrzega, a następnie puszczy Sandomierskiej, gdzie wszedł pod rozkazy dowódcy 23 DP. Okrążony przez Niemców na terenie poligonu Krzątka-Bojanów rozdzielił się na drobne grupki, które dalej ratowały się na własną rękę.

Organizacja wojenna i obsada personalna

  • dowódca dywizjonu - mjr Walerian Knyżyński
  • dowódca 1 baterii - kpt. Mieczysław Widajewicz
  • dowódca 2 baterii - por. Stanisław Bień
  • dowódca kolumny amunicyjnej - ppor. Jan Spring

Przypisy

Bibliografia

  • Karol Lucjan Galster: Księga Pamiątkowa Artylerii Polskiej 1914-1939. Londyn: 1975.
  • Ryszard Rybka, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny "W" i jego ewolucja, Kamil Stepan, Warszawa: Oficyna Wydawnicza "Adiutor", 2010, ISBN 978-83-86100-83-5, OCLC 674626774.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).