23. ceremonia wręczenia Europejskich Nagród Filmowych
Data | 4 grudnia 2010 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Prowadzenie | Anke Engelke i Märt Avandi[1] | ||
Nawigacja | |||
|
23. ceremonia wręczenia Europejskich Nagród Filmowych miała miejsce 4 grudnia 2010 r. w estońskim Tallinnie. Ogłoszenie nominacji do nagród nastąpiło 6 listopada 2010, podczas Europejskiego Festiwalu Filmowego w Sewilli.
Galę nagród, która odbyła się w Nokia Concert Hall poprowadzili Anke Engelke i Märt Avandi. Engelke była również zeszłoroczną prowadzącą galę Europejskich Nagród Filmowych.
Najwięcej nominacji do Europejskich Nagród Filmowych otrzymał film Romana Polańskiego Autor widmo[2]. Obraz nominowany został w siedmiu kategoriach, w tym dla najlepszego filmu i reżysera, startował również w plebiscycie People’s Choice Award. Na drugim miejscu pod względem liczby nominacji uplasował się nagrodzony Złotym Lwem podczas zeszłorocznego MFF w Wenecji obraz Liban w reżyserii Szemu’ela Ma’oza. Film otrzymał łącznie pięć nominacji. W trzech kategoriach o nagrodę ubiegał się laureat berlińskiego Złotego Niedźwiedzia 2010, film Miód Semiha Kaplanoğlu[3].
Poza wyżej wymienionymi filmami, w kategorii Najlepszy Europejski Film nominowane zostały również trzy inne filmy. Nagrodzony Oscarem dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego hiszpański Sekret jej oczu Juana José Campanelli, francuski Ludzie Boga Xaviera Beauvoisa i niemiecki obraz w reżyserii Fatiha Akina, Soul Kitchen.
Roman Polański otrzymał łącznie trzy nominacje, w tym dla najlepszego reżysera, scenarzysty i dla najlepszego filmu. Dwie nominacje otrzymał film Urszuli Antoniak Nic osobistego, w tym dla najlepszej aktorki − Lotte Verbeek.
O nagrodę w kategorii Najlepszy Europejski Film Krótkometrażowy ubiegał się film Katarzyny Klimkiewicz Hanoi – Warszawa.
Nagroda Prix d'Excellence w roku 2010 została podzielona na dwie osobne kategorie − za najlepszą scenografię i najlepszy montaż.
Najwięcej nagród otrzymał obraz Romana Polańskiego Autor widmo, który otrzymał sześć nagród z siedmiu nominacji. Autor widmo został uznany za najlepszy film, a sam Polański otrzymał dwie nagrody, dla najlepszego reżysera oraz dla najlepszego scenarzysty − tę nagrodę odebrał na spółkę z Robertem Harrisem[4]. Pozostałe nagrody przyznane temu filmowi to: nagroda dla najlepszego aktora, którym okazał się Ewan McGregor; nagroda za najlepszą muzykę Alexandre Desplata, oraz nagroda dla najlepszego scenografa − Albrechta Konrada.
Dwie nagrody przypadły izraelskiemu filmowi Liban w reżyserii Szemu’ela Ma’oza, który został nagrodzony za najlepsze zdjęcia Giory Bejach oraz otrzymał nagrodę za Europejskie Odkrycie Roku[5].
Nagrodę dla najlepszej aktorki przyznano Sylvie Testud za jej rolę w filmie Lourdes.
Najlepszym filmem krótkometrażowym uznano polski obraz Katarzyny Klimkiewicz Hanoi-Warszawa. Jest to druga nagroda w tej kategorii z rzędu, którą otrzymują polscy filmowcy − zeszłorocznym laureatem został Marcel Łoziński i jego film Poste restante.
Podsumowanie Legenda: N − liczba nominacji; S − liczba otrzymanych statuetek | ||
N | S | |
---|---|---|
Autor widmo | 7 | 6 |
Liban | 6 | 2 |
Miód | 3 | 0 |
Kolejny rok | 2 | 0 |
Carlos | 2 | 1 |
Cela 211 | 2 | 0 |
Ludzie Boga | 2 | 0 |
Jak chcę gwizdać, to gwiżdżę | 2 | 0 |
Obca | 2 | 0 |
Nic osobistego | 2 | 0 |
Sekret jej oczu | 1 | 0 |
Ja, Don Giovanni | 1 | 0 |
Jak spędziłem koniec lata | 1 | 0 |
Czeski błąd | 1 | 0 |
Koncert | 1 | 0 |
Lourdes | 1 | 1 |
Mine vaganti. O miłości i makaronach | 1 | 0 |
La nostra vita | 1 | 0 |
Coś pięknego | 1 | 0 |
Kuszenie świętego Tõnu | 1 | 0 |
Soul Kitchen | 1 | 0 |
Submarino | 1 | 0 |
Jej droga | 1 | 0 |
Podwójna godzina | 1 | 0 |
Laureaci i nominowani
- Laureaci nagród wyróżnieni są wytłuszczeniem
Najlepszy Europejski Film
- // Autor widmo, reż. Roman Polański
- /// Liban, reż. Szemu’el Ma’oz
- / Miód, reż. Semih Kaplanoğlu
- Ludzie Boga, reż. Xavier Beauvois
- / Sekret jej oczu, reż. Juan José Campanella
- Soul Kitchen, reż. Fatih Akın
Najlepszy Europejski Reżyser
Najlepsza Europejska Aktorka
Najlepszy Europejski Aktor
- Ewan McGregor − Autor widmo
- Jakob Cedergren − Submarino
- Elio Germano − La nostra vita
- George Piştereanu − Jak chcę gwizdać, to gwiżdżę
- Luis Tosar − Cela 211
Najlepszy Europejski Scenarzysta
- Robert Harris i Roman Polański − Autor widmo
- Jorge Guerricaechevarría i Daniel Monzón − Cela 211
- Szemu’el Ma’oz − Liban
- Radu Mihăileanu − Koncert
Najlepszy Europejski Operator
- Gijjora Bejach − Liban
- Caroline Champetier − Ludzie Boga
- Pawieł Kostomarow − Jak spędziłem koniec lata
- Barış Özbiçer − Miód
Najlepszy Europejski Kompozytor
- Alexandre Desplat − Autor widmo
- Ales Brezina − Czeski błąd
- Pasquale Catalano − Mine vaganti. O miłości i makaronach
- Gary Yershon − Kolejny rok
Najlepszy Europejski Scenograf
- Albrecht Konrad − Autor widmo
- Paola Bizzarri i Luis Ramirez − Ja, Don Giovanni
- Markku Pätilä i Jaagup Roomet − Kuszenie świętego Tõnu
Najlepszy Europejski Montażysta
- Luc Barnier i Marion Monnier − Carlos
- Arik Lahaw-Lejbowicz − Liban
- Hervé de Luze − Autor widmo
Najlepszy Europejski Film Animowany
- / Iluzjonista, reż. Sylvain Chomet
- // Planeta 51, reż. Jorge Blanco
- Żółwik Sammy, reż. Ben Stassen
Europejskie Odkrycie Roku
Najlepszy Europejski Film Dokumentalny – Prix ARTE
- // Tęsknota za światłem − Patricio Guzmán
- / Armadillo – wojna jest w nas − Janus Metz
- / Para do życia − Joonas Berghäll i Mika Hotakainen[7]
Najlepszy Europejski Film Krótkometrażowy – Prix UIPu
- Prix UIP Grimstad: Hanoi – Warszawa, reż. Katarzyna Klimkiewicz
- Prix UIP Kraków: Tussilago − Jonas Odell
- Prix UIP Berlin: Venus vs. Me − Nathalie Teirlinck
- Prix UIP Wenecja: The External World − David O’Reilly
- Prix UIP Valladolid: Ampelmann − Giulio Ricciarelli
- Prix UIP Angers: Blijf bij me, weg − Paloma Aguilera Valdebenito
- Prix UIP Tampere: Łasica − Miia Tervo
- Prix UIP Vila do Conde: / Talleres Clandestinos − Catalina Molina
- Prix UIP Edynburg: Droga Marii − Anne Milne
- Prix UIP Sarajewo: Rendez-vous à Stella-Plage − Shalimar Preuss
- Prix UIP Drama: Itt vagyok − Bálint Szimler
- Prix UIP Cork: Les Escargots de Joseph − Sophie Roze
- Prix UIP Ghent: Amor − Thomas Wangsmo
- Prix UIP Locarno: / Diarchia − Ferdinando Cito Filomarino
- Prix UIP Rotterdam: Ønskebørn − Birgitte Stærmose
Nagroda Publiczności (People’s Choice Award)
- Mr. Nobody, reż. Jaco Van Dormael
- Agora, reż. Alejandro Amenabár
- Baaria, reż. Giuseppe Tornatore
- Była sobie dziewczyna, reż. Lone Scherfig
- // Autor widmo, reż. Roman Polański
- // Millennium: Dziewczyna, która igrała z ogniem, reż. Daniel Alfredson
- Kick-Ass, reż. Matthew Vaughn
- Mikołajek, reż. Laurent Tirard
- Mine vaganti. O miłości i makaronach, reż. Ferzan Özpetek
- Soul Kitchen, reż. Fatih Akın
Europejska Nagroda Filmowa za Całokształt Twórczości
Nagroda za Osiągnięcia w Światowej Kinematografii – Prix Screen International
Nagroda dla koproducentów – Prix EUROIMAGE
- Zeynep Özbatur (Zeyno Filmproduktion, Turcja)[9]
Przypisy
- ↑ Są gospodarze Europejskich Nagród Filmowych. stopklatka.pl. [dostęp 2010-11-24].
- ↑ „Autor Widmo” liderem wyścigu po Europejskie Nagrody Filmowe. filmweb.pl. [dostęp 2010-11-10].
- ↑ (Czas Oscarów) „Autor widmo” Polańskiego na czele nominacji do Europejskich Nagród Filmowych. stopklatka.pl. [dostęp 2010-11-10].
- ↑ „Autor Widmo” najlepszym europejskim filmem roku. filmweb.pl. [dostęp 2010-12-06].
- ↑ „Autor widmo” i „Hanoi – Warszawa” wśród najlepszych europejskich filmów. stopklatka.pl. [dostęp 2010-12-06].
- ↑ Film polskiej reżyserki nominowany do Europejskiej Nagrody Filmowej, filmweb.pl [dostęp 2010-11-09] .
- ↑ „Para do życia” walczy o europejskiego Oscara, filmweb.pl [dostęp 2010-11-09] .
- ↑ Znany kompozytor nagrodzony Europejską Nagrodą Filmową. filmweb.pl. [dostęp 2010-11-09].
- ↑ Turczynka nagrodzona za europejskie koprodukcje. filmweb.pl. [dostęp 2010-11-09].
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flaga Finlandii
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki