23 Dywizja Desantowa
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  Polska | |
| Sformowanie | 1958 | |
| Rozformowanie | 1963 | |
| Tradycje | ||
| Rodowód | 23 Dywizja Piechoty (LWP) 3 Pułk Piechoty Morskiej | |
| Kontynuacja | 7 Łużycka Dywizja Desantowa 7 Łużycka Brygada Obrony Wybrzeża | |
| Dowódcy | ||
| Ostatni | gen. bryg. Otton Roczniok | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Gdańsk | |
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
| Rodzaj wojsk | Wojska desantowe | |
| Podległość | Pomorski Okręg Wojskowy | |
23 Dywizja Desantowa (23 DDes) – związek taktyczny Sił Zbrojnych PRL.
Jesienią 1958, wykorzystując ludzi i sprzęt rozformowanych 3 i 5 Brygady Obrony Wybrzeża oraz 32 batalion czołgów i artylerii pancernej, utworzono 23 Dywizję Piechoty według etatu nr 2/235-2/249.
W styczniu 1963 roku przeprowadzono reorganizację ostatniej dywizji piechoty w Wojsku Polskim. Początkowo planowano, że 23 Dywizja zostanie przeformowana na dywizję zmechanizowaną. Z zamiaru tego jednak zrezygnowano, w związku z lansowaną koncepcją z rozwinięcia Frontu Polskiego (Nadmorskiego), w której to dostrzegano potrzebę wykorzystania w działaniach bojowych desantu morskiego. Stąd też 23 DP postanowiono przeformować na dywizję desantową. W skład nowego związku taktycznego wszedł 3 pułk piechoty morskiej z Marynarki Wojennej. Dywizję przeniesiono na etaty wojenno-pokojowe[1]. W czasie pokoju dywizja podporządkowana była dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego.
8 października 1963 dywizja przemianowana została na 7 Łużycką Dywizję Desantową.
Dowódca
- gen. bryg. Otton Roczniok
Struktura organizacyjna
- Dowództwo 23 Dywizji Desantowej w Gdańsku-Wrzeszczu
- 93 pułk desantowy – Dziwnów (na bazie 3 Pułku Piechoty Morskiej)
- 34 Budziszyński pułk desantowy - Słupsk
- 79 Pomorski pułk desantowy - Lębork
- 76 pułk desantowy – Gdańsk Wrzeszcz
- 41 Gdański pułk artylerii w Gdańsku-Wrzeszczu
- 11 batalion czołgów średnich- Słupsk
- 29 dywizjon artylerii przeciwlotniczej - Gdańsk
- 93 dywizjon artylerii rakietowej - Kwidzyn
- 37 batalion łączności - Gdańsk Wrzeszcz
- 58 batalion saperów - Brodnica
- 52 kompania rozpoznawcza Lębork
- 54 kompania obrony przeciwchemicznej - Brodnica
- 23 bateria dowodzenia dowódcy artylerii - Gdańsk Wrzeszcz
- 63 kompania transportowa Gdańsk -Wrzeszcz
- 23 dywizyjne warsztaty uzbrojenia - Gdańsk Wrzeszcz
- 74 ruchome warsztaty naprawy samochodów - Lębork
- 163 ruchome warsztaty naprawy czołgów - Słupsk
- 22 dywizyjny punkt zaopatrzenia - Gdańsk Wrzeszcz
Przekształcenia
3 i 5 Brygady Obrony Wybrzeża oraz 32 bcz i apanc → 23 Dywizja Piechoty → 23 Dywizja Desantowa → 7 Łużycka Dywizja Desantowa → 7 Łużycka Brygada Obrony Wybrzeża → 1 Gdańska Brygada Obrony Terytorialnej → 1 Gdański batalion Obrony Terytorialnej → 1 batalion 7 Pomorskiej Brygady Obrony Wybrzeża
Przypisy
- ↑ Puchała 2013 ↓, s. 276.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń ;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska polskiego 1945-1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja "Historia i Kultura", 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.
| ||||||||||||
Media użyte na tej stronie
Autor: Panieleszku, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zabytkowe, powojskowe budynki Garnizonu, budowane w latach 1893-1896, renowacja 2006-2009.