240 Pułk Piechoty (1920)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 10 VII 1920 |
| Rozformowanie | 20 VIII 1920 |
| Działania zbrojne | |
| wojna polsko-bolszewicka | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
240 ochotniczy pułk piechoty (240 pp) – oddział piechoty Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej okresu wojny polsko-bolszewickiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
240 ochotniczy pułk piechoty został sformowany we Lwowie. Pułk wyposażono w karabiny kilku systemów, posiadał ciężkie karabiny maszynowe produkcji rosyjskiej i niemieckiej. 20 lipca na placu Kapitulnym przed katedrą żołnierze złożyli przysięgę, a 2 sierpnia pułk otrzymał sztandar.
20 sierpnia pułk został rozwiązany, a żołnierze wcieleni do 20 pułku piechoty[1].
Walki pułku
26 lipca na front wyjechał liczący 727 żołnierzy III batalion mjr. Zdzisława Tatara-Trześniowskiego, 2 sierpnia I batalion ppłk. dr. Aleksandra Domaszewicza posiadający na stanie 836 żołnierzy, a 7 sierpnia II batalion kpt. dr. Stanisława Zagórskiego. Puk wszedł w skład 6 Dywizji Piechoty. Walczył nad Bugiem i pod Kamionką Strumiłową[1].
Żołnierze
- por. lek. Stanisław Ostrowski – naczelny lekarz pułku (7 VII – 5 IX 1920)
Przypisy
- ↑ a b Odziemkowski 2020 ↓, s. 42.
Bibliografia
- Janusz Odziemkowski: Ostatnia bije godzina ... Armia Ochotnicza gen. Józefa Hallera 1920. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8098-984-9.
- Wiktor Brummer, Wacław Zawadzki. Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (183), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).