240 mm haubica M1
 Haubica 240 mm M1 ostrzeliwuje pozycje niemieckie. Włochy, 30 stycznia 1944 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy | 1940–1943 |
| Produkcja seryjna | 1944–1945 |
| Wyprodukowano | 315 w 1945 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber | 240 mm |
| Długość lufy | 8407 mm |
| Donośność | 23,1 km |
| Długość | 8,4 m |
| Szerokość | 2,8 m |
| Masa | 29 347 kg (64 700 funtów) |
| Kąt ostrzału | +15° do +65° |
| Szybkostrzelność | 30 strz./godz |
| Obsługa | 14 |
Haubica 240 mm M1 – amerykańska haubica holowana z okresu II wojny światowej o kalibrze 240 mm. Popularnie nazywana Black Dragon[1].
Haubice kalibru 240 mm były najpotężniejszymi działami w arsenale US Army podczas II wojny światowej, zdolnymi strzelać pociskami z kruszącym materiałem wybuchowym o wadze 160 kg na odległość 23 kilometrów[2]. Było to największe działo polowe używane przez US Army podczas wojny, z wyjątkiem dział okrętowych stosowanych jako działa kolejowe[3]. Działo zostało zbudowane z potrzeby posiadania super-ciężkiej artylerii polowej, zdolnej do atakowania fortyfikacji Wału Zachodniego. Haubica została zaprojektowana wraz z działem 8-calowym M1. Obie konstrukcje posiadają te same lawety[2].
Używane na froncie zachodnim i w wojnie na Pacyfiku, szczególnie podczas bitwy o Manilę[4], haubice okazały się bardzo skuteczne przeciwko silnie ufortyfikowanym celom. Po II wojnie światowej dział tych użyto podczas wojny koreańskiej. Pozostały w użyciu do późnych lat 50. do wyczerpania amunicji[3].
Służba
Pierwsze operacyjne użycie haubic kal. 240 mm miało miejsce w styczniu 1944 roku podczas bitwy o Anzio. Debiut w warunkach bojowych skończył się połowicznym sukcesem. Haubice 240 mm były używane tam wraz z działami 8-calowymi (203 mm) do zwalczania ognia dział niemieckich podobnej klasy[4] i do odpowiadania na ogień działa kolejowego 280 mm działającego w rejonie lądowania pod Anzio[4].
We Włoszech haubice te dowiodły swojej przydatności w niszczeniu kluczowych mostów z dalekiej odległości[5]. Oficerowie artylerii donosili o „niszczycielskiej sile ognia i nieprawdopodobnej celności” i o ważnej roli tych dział w kampanii włoskiej[1].
Podczas bitwy o Monte Cassino użyto ich do niszczenia pozostałości po zbombardowanym klasztorze Monte Cassino[5]. Na froncie włoskim mała liczba tych dział była używana przez brytyjską 8 Armię[3]. Pomimo początkowych obaw przed wdrażaniem tego typu ciężkiej artylerii, dowódcy amerykańskiej 5 Armii nazwali te działa „najbardziej zadowalającą bronią” w służbie w roku 1944[5].
Haubice od 1 maja 1953 roku były używane podczas wojny koreańskiej. W późnych latach 50. trzydzieści dział tego typu zostało sprzedanych Tajwanowi. Zostały umieszczone w bunkrach na Kinmen i na wyspach Mazu. Są tam używane w charakterze artylerii fortecznej, wytaczanej po szynach ze schronów na stanowiska ogniowe, a zazwyczaj przechowywanej w bunkrach i tunelach[6][7].
Przypisy
- ↑ a b "'Black Dragon' Italian Success". [dostęp 2012-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-05)].
- ↑ a b Zaloga, Delf – US Field Artillery of World War II, s 34.
- ↑ a b c M1 240 mm Howitzer, Globalsecurity.org,
- ↑ a b c Schreier – Standard guide to U.S. World War II Tanks & Artillery, s 105.
- ↑ a b c Zaloga, Delf US Field Artillery of World War II, s. 33.
- ↑ M1 240mm Howitzer Taiwan M1 240mm Howitzer, data odsłony 2010-02-20.
- ↑ Kinmen M1 240mm Howitzer firing exercise, data odsłony 2010-03-06.
Media użyte na tej stronie
.svg)
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
Front view of 240mm howitzer of Battery `B', 697th Field Artillery Battalion, just before firing into German held territory. Mignano area, Italy. January 30, 1944
(c) Jason Long, CC BY 3.0
Left side view of US 240mm howitzer M1 at the U.S. Army Field Artillery Museum, Ft. Sill, OK
(c) Jason Long, CC BY 3.0
Rear view of US 240 mm Howitzer M-1 at U.S. Army Field Artillery Museum, Ft. Sill, Oklahoma