24 Dywizja Strzelecka (ZSRR)
![]() | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Nazwa wyróżniająca | Samarsko-Uljanowska, |
Tradycje | |
Rodowód | 1 Symbirska Dywizja Piechoty |
Kontynuacja | 24 Dywizja Zmechanizowana |
Dowódcy | |
Pierwszy | |
Ostatni | gen. mjr Fiodor Prochorow |
Działania zbrojne | |
Wojna domowa w Rosji Wojna polsko-bolszewicka | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość | ostatnia 18 Armia |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() |
24 Dywizja Strzelecka (pełna nazwa: ros. 24-я стрелковая Самаро-Ульяновская Бердичевская Железная дважды Краснознаменная орденов Суворова и Богдана Хмельницкого дивизия; 24 DS ZSRR) – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej.
24 Dywizja Strzelecka (1. formowania)
Powołana została 26 lipca 1918 roku na mocy rozkazu Rady Rewolucyjno-Wojskowej 1 Armii Frontu Wschodniego z jednostek ochotniczych z Samary, Symbirska i Sengileja jako 1 Symbirska Dywizja Piechoty. 18 listopada 1918 roku przemianowana została w 24 Symbirską Dywizję Strzelecką. W latach 1920-21 uczestniczyła w wojnie polsko-bolszewickiej. Za zasługi wojenne (w wojnie domowej w Rosji oraz w wojnie polsko-bolszewickiej) otrzymała nazwy wyróżniające „Samarska” i „Żelazna” oraz Rewolucyjny Czerwony Sztandar. W 1924 roku (w związku z przemianowaniem Symbirska na Uljanowsk) otrzymała nazwę wyróżniającą „Samarsko-Uljanowska”. Dywizję dwukrotnie nagradzano Orderem Czerwonego Sztandaru: w 1933 i 1940 roku. W latach 1939 – 1940 dywizja brała udział w wojnie radziecko-fińskiej oraz w zajęciu Estonii. W 1941 roku uczestniczyła w działaniach wojennych na terytorium Białoruskiej i Ukraińskiej SRR. 27 grudnia 1941 roku rozformowano ją wskutek rozbicia przez siły niemieckie [1].
Struktura organizacyjna
- 7 pułk ptrzelecki
- 168 pułk strzelecki
- 274 pułk ptrzelecki,
- 160 pułk artylerii
- 246 pułk artylerii haubic
- 313 dywizjon moździerzy
- 52 dywizjon przeciwpancerny
- 370 dywizjon artylerii przeciwlotniczej
- 8 kompania rozpoznawcza
- 73 batalion saperów
- inne służby
Dowódcy
- Gaja Gaj (27.07.1918 – 20.11.1918)
- Wasilij Pawłowskij (20.11.1918 – 02.02.1919)
- Eduard Wilumson (02.02.1919 – 25.04.1919)
- Michaił Murietow (25.04.1919 – 30.04.1919)
- Wasilij Pawłowskij (30.04.1919 – 21.07.1920)
- Michaił Murietow (21.07.1920 – 11.01.1921)
- Grigorij Zamiłackij (1922 – 1924)
- P. Osadczyj (1924 – 1925)
- komdiw Jewgienij Dannenberg (1926 – 1931)
- komdiw Dmitrij Koroliow (1931 – 1937)
- płk A. Wasiljew (1937)
- p.o. mjr Filipp Aljabuszew (1937 – 1938)
- kombrig Piotr Wieszczew (1938 – 1939)
- gen. mjr Kuźma Galickij (1939 – 1941)
- gen. mjr Terentij Bacanow (1941 – do rozformowania)
24 Dywizja Strzelecka (2. formowania)
W grudniu 1941 roku utworzona została 412 Dywizja Strzelecka, która została 1 stycznia 1942 roku przemianowana na 24 Dywizję Strzelecką (dziedziczącą tradycje poprzedniej dywizji o tym numerze). Dywizja wzięła udział w bitwie stalingradzkiej, a także w operacjach: żytomiersko-berdyczowskiej, proskurowsko-czerniowieckiej, lwowsko-sandomierskiej, wschodnio-karpackiej, zachodnio-karpackiej, morawsko-ostrawskiej i praskiej. Za zasługi wojenne 6 stycznia 1944 dywizja otrzymała nazwę wyróżniającą "Berdyczowska", a 20 lutego 1944 otrzymała także nazwę wyróżniającą swojej poprzedniczki "Samarsko-Uljanowska" [2]. Dywizję rozformowano w 1945 roku.
Struktura organizacyjna
- Dowództwo i sztab
- 7 pułk strzelecki
- 168 pułk strzelecki
- 274 Przykarpacki pułk strzelecki
- 160 pułk artylerii
- 370 samodzielny dywizjon plot.
- 97 dywizjon moździerzy (do 22 października 1942)
- 8 samodzielna kompania rozpoznawcza
- 52 samodzielny dywizjon ppanc.
- 73 (131) samodzielny batalion saperów
- 56 (45) samodzielny batalion łączności
- 66 (61) batalion medyczny
- 498 samodzielna kompania chemiczna
- 802 (35) kompania samochodowa
- 415 piekarnia polowa
- 20 kompania regulacji ruchu
- 876 dywizyjny lazaret weterynaryjny
- 1652 punkt poczty polowej
- 1060 polowa kasa Gosbanku
Dowódcy
- gen. mjr Fiodor Prochorow (1941-1945)
24 Dywizja Strzelecka (3. formowania)
10 lipca 1945 roku rozformowano 24 Dywizję Strzelecką. Jej numer i tradycje przekazano 294 Dywizji Strzeleckiej, którą w 1957 roku przemianowano na 24 Dywizję Zmechanizowaną. Dywizja wchodziła w skład Przykarpackiego Okręgu Wojskowego i stacjonowała w Jaworowie w obwodzie lwowskim. W 1978 roku odznaczono ją Orderem Rewolucji Październikowej[3]. Po rozpadzie ZSRR dywizja znalazła się w składzie Sił Zbrojnych Ukrainy.
Przypisy
- ↑ 24-я Самаро-Ульяновская Железная дважды Краснознаменная стрелковая дивизия (ros.). [dostęp 2017-06-30].
- ↑ 24-я Самаро-Ульяновская Бердичевская Железная дважды Краснознаменная стрелковая дивизия (ros.). [dostęp 2017-06-30].
- ↑ 24-я мотострелковая Самаро-Ульяновская, Бердичевская Железная Ордена Октябрьской Революции, трижды Краснознаменная, Орденов Суворова и Богдана Хмельницкого дивизия (ros.). [dostęp 2017-07-01].
Bibliografia
- Marek Tarczyński (red.): Bitwa Lwowska. Dokumenty operacyjne (25 VII–5 VIII). T. 1. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2002. ISBN 83-7399-012-7.
- 24-я стрелковая дивизия / 24-я Самаро-Ульяновская Бердичевская Железная дважды Краснознаменная стрелковая дивизия (ros.). [dostęp 2010-11-28].
- 24-я мотострелковая Самаро-Ульяновская, Бердичевская Железная Ордена Октябрьской Революции, трижды Краснознаменная, Орденов Суворова и Богдана Хмельницкого дивизия (ros.). [dostęp 2017-07-01].
Media użyte na tej stronie
Army star of the USSR armed forces, here a version of the metallic five-pronged Soviet star, wore by the personnel of the Workers' and Peasants' Red Army (RA), and later Soviet Army (SA), since the 1920s.
this is the flag of the Soviet Union in 1936. It was later replaced by File:Flag of the Soviet Union (1955-1980).svg.
Орден Красного Знамени (СССР)
flag of the Soviet Air Force.
Военно-морской флаг СССР 1935–1950 гг.
Военно-морской флаг СССР 1935–1950 гг.
Штандарт Самаро-Ульяновской 24-й Железной дивизии.
Order of Bogdan Khmelnitsky 2nd Class
Order of Suvorov 2nd class