24 Dywizjon Rakiet Taktycznych
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1962 |
Rozformowanie | 1992 |
Dowódcy | |
Pierwszy | mjr Mieczysław Kowalski |
Ostatni | mjr Krzysztof Uss |
Organizacja | |
Numer | JW 2690[1] |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
24 Dywizjon Artylerii (24 da) / 24 Dywizjon Rakiet Taktycznych (24 drt) – samodzielny pododdział wojsk rakietowych Sił Zbrojnych PRL.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Dywizjon został sformowany zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego WP nr 0030/Org. z 23 marca 1962 w garnizonie Sulechów. Początkowo wchodził w skład 5 DPanc. Zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego WP nr 0170/Org. z 10 listopada 1967 został podporządkowany 4 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej[3]. Początkowo jednostka posiadała etat nr 30/004 i uzbrojona była w trzy wyrzutnie 9P113 i jedną 2P16[4].
27 września 1963 zespół startowy 1 baterii pod dowództwem por. Władysława Pulkowskiego dokonał pierwszego w Wojsku Polskim startu rakiety taktycznej w Ośrodku Szkolenia Poligonowego w Drawsku. Uchwałą Rady Państwa PRL z 21 września 1965 jednostce nadano sztandar ufundowany przez społeczeństwo Sulechowa. w 1969 jednostka wyposażona została w trzy zestawy 9K52 z wyrzutniami 9P113, a jej stary sprzęt posłużył do doposażenia o jedną wyrzutnię innych dywizjonów[5].
Zarządzeniem szefa SG WP nr 054/Org. z 19 sierpnia 1976, w terminie do 31 stycznia 1977, dywizjon został przeformowany wg etatu nr 30/202. Nowy etat przewidywał w dywizjonie dwie baterie startowe, każda z dwiema wyrzutniami 9P113[6].
27 lipca 1986 zespół pod dowództwem por. Sławomira Zborowskiego dokonał startu rakiety z głowicą kasetową. Jednostkę rozformowano w 1992.
Pod koniec 1988 24 dywizjon rakiet taktyczny posiadał etat nr 30/202, a jego podstawowe wyposażenie stanowiły cztery wyrzutnie 9P113[7].
Dowódcy dywizjonu
- mjr Mieczysław Kowalski
- mjr Stanisław Oczko
- ppłk Leopold Grzelak
- ppłk Tadeusz Ligęza
- ppłk Bronisław Wasilewski
- mjr Krzysztof Uss
Skład organizacyjny

- bateria dowodzenia
- 2 baterie startowe
- dwa plutony
- pluton obsługi technicznej
- pluton remontowy
- pluton zaopatrzenia
- pluton medyczny
Razem w drt:
- 4 wyrzutnie rakiet taktycznych 9P113
Przypisy
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ Michał Trubas. Wojska „jednorazowego użytku”. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2/2011. s. 157.
- ↑ Rochowicz 2018 ↓, s. 61.
- ↑ Rochowicz 2018 ↓, s. 63.
- ↑ Rochowicz 2018 ↓, s. 62.
- ↑ Rochowicz 2018 ↓, s. 64.
- ↑ Rochowicz 2018 ↓, s. 68.
Bibliografia
- 4 Dywizja Piechoty – Zmechanizowana 1808-1994. Zarys dziejów, red. nauk. Grzegorz Nowik, Tadeusz Rawski, Ministerstwo Obrony Narodowej, Departament Stosunków Społecznych, Wydawnictwo „Bellona”, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08377-0.
- „Nasza Kresowa- Pismo 5 KDZ” Mirosław Wysoczański Wierni tradycjom jednostki s. 9.
- Przegląd Historyczno-Wojskowy nr 2 (pol.). 2011. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-21)].
- Mariusz Cielma (mac76): Brygada Rakiet LWP (pol.). 2009-08-06. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-17)].
- Robert Rochowicz. Rakiety operacyjne i taktyczne w Siłach Zbrojnych PRL. „Poligon”. Nr 1(62), s. 56-68, styczeń-marzec 2018. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1895-3344.
Media użyte na tej stronie
Autor: Balcer~commonswiki, Licencja: CC BY 2.5
Soviet FROG-7B (Luna-M) missile system, displayed in Hämeenlinna Artillery Museum. This was a tactical weapon, with a range from 10 to 65 km and a 450 kg warhead, conventional, chemical or nuclear. Photo taken on June 18, 2006.
Source: Photo by me, User:Balcer.