24h Berlin – dzień z życia

24h Berlin – dzień z życia
24h Berlin – Ein Tag im Leben
Ilustracja
Data premiery

2009

Kraj produkcji

Niemcy

Język

niemiecki

Czas trwania

1440 min

Reżyseria

Volker Heise oraz 68 reżyserów

Zdjęcia

83 kamerzystów

Montaż

Annette Muff, Wolfram Kohler, Christina Preußker, Valérie Smith, Rudi Zieglmeier

Produkcja

Thomas Kufus, zero one film GmbH, rbb, Arte

24h Berlin – dzień z życia to 24-godzinny film dokumentalny o Berlinie i jego mieszkańcach, który w czasie rzeczywistym relacjonuje dzień z życia ponad 50 bohaterów różnych zawodów, klas społecznych, religii i grup etnicznych. Materiał nagrano 5 i 6 września 2008 roku, a pierwsza emisja odbyła się 5 i 6 września 2009 roku. Za pomysł i reżyserię całości odpowiedzialny był Volker Heise.

Produkcja

Podczas ponad trzech lat przygotowań przesłuchano 500 potencjalnych bohaterów oraz zatrudniono 80 ekip filmowych złożonych z 316 osób. Nagrywanie materiału rozpoczęto jednocześnie we wszystkich dzielnicach Berlina w piątek 5 września 2008 roku o godz. 6:00 i zakończono o godz. 6:00 następnego dnia. Zgromadzono 750 godzin materiału, który następnie przez prawie rok był montowany przez dziesięcioosobowy zespół montażowy.

W skład zaangażowanych w projekt zespołów filmowych weszli m.in. reżyserzy: Brigitte Bertele, Arpad Bondy, Thomas Heise, Romuald Karmakar, Volker Koepp, Elfi Mikesch, Rosa von Praunheim, Andres Veiel, Andreas Voigt, Dominik Wessely, a także kamerzyści: Frank Griebe, Benedict Neuenfels i Thomas Plenert. Do najbardziej znanych bohaterów należą: Daniel Barenboim, Thomas de Maizière, Kai Diekmann, Gerd Harry Lybke, Werner Sonne, Ricardo Villalobos, Paul van Dyk, Sasha Waltz i Klaus Wowereit.

Budowa

Dokument podzielony jest na części trwające od 20 do 30 minut. Historie bohaterów rozciągają się na kilka godzin, a w niejednym przypadku nawet na całą dobę. Poszczególne wątki przeplatają się ze sobą, a po wprowadzeniu nowych bohaterów, prezentowane są dalsze losy poznanych już osób. W międzyczasie prezentowane są odpowiedzi przechodniów pytanych przed kamerą na różne tematy, a także przesłane przez berlińczyków krótkie filmy. Akcji towarzyszą również komentarze z danymi dotyczącymi geografii i infrastruktury Berlina.

Emisja

Pierwsza emisja odbyła się jednocześnie w kilku europejskich stacjach telewizyjnych: w Niemczech były to zaangażowane w produkcję ARTE i rbb, w Holandii Holland Doc 24, a w Finlandii YLE Teema. Dokument miał premierę dokładnie rok po zgromadzeniu materiału, emisja rozpoczęła się 5 września 2009 roku o godz. 6:00 i trwała pełne 24 godziny. Czas trwania danej części odpowiadał rzeczywistemu czasowi emisji.

W następnym tygodniu telewizja rbb ponownie wyemitowała dokument, tym razem w sześciu czterogodzinnych częściach w programie nocnym. Od listopada 2009 roku kilku nadawców zaprezentowało 110-minutową filmową wersję dokumentu pod tytułem 24h Berlin – Der Film.

Cały dokument wraz z materiałami zakulisowymi został wydany w listopadzie 2009 roku na ośmiu płytach DVD.

W 2012 roku Deutsche Kinemathek opublikowała archiwum internetowe dokumentu. Pod hasłem First we take Berlin (Najpierw bierzemy Berlin) zamieszczono około 750 godzin surowego materiału[1].

Odbiór

Dla Ursuli März z tygodnika Die Zeit dokument jest „wyjątkowym projektem w historii niemieckiej telewizji, projektem zasługującym na rekord Guinnessa”. Ursula März chwali „wprowadzenie tej formy ciekawości, o której niemal zapomniano z powodu mającego obsesję na punkcie intymności wulgarnego podglądania w stylu tabloidów i tandetnej telewizji: ciekawości z udziałem empatii, pełnej szacunku w każdej sekundzie, z zachowaniem godności, i właśnie dlatego jest to pewnego rodzaju obserwacja poetycka". Rezultat jest "po prostu niesamowicie interesujący”[2].

Christiane Peitz stwierdziła w Der Tagesspiegel, że zamysł reżyserów „padł ofiarą wyprasowanego na gładko cyfrowego ujednolicenia”. „Dogłębne powodowane ciekawością poznanie wymaga cierpliwości. 24h Berlin oferuje jednak coś przeciwnego: poćwiartowane miasto, sformatowany dzień. Jedyną kwestią, która spaja film, jest lektor podający mnóstwo danych liczbowych o mieście [...] i wypowiadający tyle truizmów wzbudzających podejrzenie, że producenci zwracają się albo do zupełnie głupiej, albo do pozaziemskiej publiczności"[3].

Christian Buß w tygodniku Der Spiegel nazwał dokument „rodzajem antropologicznego archiwum”. Jest to „największa do tej pory próba oszukania nieustannego pojawiania się i przemijania". Dodaje, że „to niezwykłe, jak Heise [...] wydestylował niezwykle dużą liczbę indywidualnych losów z masy materiału i anonimowości wielkiego miasta"[4].

Torsten Körner napisał w Funk Korrespondenz 18 września 2009 roku: „Jako szkoła postrzegania, 24h Berlin zachęcił widzów do bliższego przyjrzenia się ich własnemu życiu i temu, co oglądają, ponieważ przełamując wszystkie popularne formaty, ten dokument pokazał, jak ograniczone i przewidywalne są codzienne programy telewizyjne. I to jest sedno: ten film zerwał z codziennością radykalnie zanurzając się właśnie w codzienności. [...] 24h Berlin to koło ratunkowe w morzu telewizji, coś, czego możemy się trzymać. 24h Berlin to medialny nakaz nieufności wobec mediów, a więc także wobec telewizji, które nie ufają same sobie w zakresie możliwości uratowania nas. Gdy telewizja nic nam nie daje, nie daje prawdziwych odczuć ani wiedzy, lepiej ją wyłączmy. I właśnie dlatego 24h Berlin to także najdłuższa krytyka telewizji wszech czasów".

Fritz Wolf stwierdził w wydaniu 71/2009 epd medien: „Widać, że udany projekt 24h Berlin to znacznie więcej niż lustro, w którym telewizja odbija prawdziwe życie. Można to rozumieć jako zrealizowaną z wielką umiejętnością próbę przeciwdziałania powszechnemu znikaniu rzeczywistości z mediów za pomocą czegoś namacalnego i wiarygodnego, zanim awatary Twinity obsadzą naszą wiedzę o obrazie i o świecie"[5].

Nagrody

24h Berlin – dzień z życia był nominowany do Nagrody Adolfa Grimme'a w 2010 roku w kategorii Informacja i kultura / Seriale i utwory wieloczęściowe. Ponadto Volker Heise (pomysł i reżyseria) i Thomas Kufus (produkcja) zostali również nominowani do nagrody specjalnej. 21 maja 2010 roku Thomas Kufus i Volker Heise otrzymali nagrodę Bayerischer Fernsehpreis. W 2010 roku Volker Heise otrzymał Nagrodę Roberta Geisendörfera (nagroda specjalna)[6]. Za opracowanie i produkcję Volker Heise i Thomas Kufus otrzymali również nagrodę Deutscher Fernsehpreis w roku 2010 w kategorii Wybitne osiągnięcie w kategorii Informacja.

Przypisy

  1. First we take Berlin, first-we-take-berlin.de [dostęp 2021-01-12] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-29] (niem.).
  2. "24h Berlin": Ein Tag Menschheit in Berlin, www.zeit.de [dostęp 2021-01-12] (niem.).
  3. So viel Mühe, so viel Enttäuschung, www.tagesspiegel.de [dostęp 2021-01-12] (niem.).
  4. Doku-Marathon "24h Berlin": Auf den Tag genau, www.spiegel.de [dostęp 2021-01-12] (niem.).
  5. Begegnungen und Bündnisse: "24h Berlin" als Event, www.evangelisch.de [dostęp 2021-01-12] (niem.).
  6. Kirche zeichnet Volker Heise für "24h Berlin" aus, www.evangelisch.de [dostęp 2021-01-12] (niem.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie