26 Przemyski Oddział WOP
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1957 |
| Rozformowanie | 1976 |
| Nazwa wyróżniająca | Przemyski |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Organizacja | |
| Numer | JW 1166 |
| Kryptonim | Semafor |
| Dyslokacja | Przemyśl ul. Mickiewicza 44 |
| Formacja | |
| Podległość | Dowództwu WOP |
26 Przemyski Oddział WOP – jeden z oddziałów w strukturze organizacyjnej Wojsk Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W 1957 roku na bazie Grupy Manewrowej i Samodzielnego Oddziału Zwiadowczego sformowano 26 Oddział WOP[a]. Sztab i sekcję polityczną sformowano w oddziale dopiero w 1958 roku [b].
W 1964 roku oddział przyjął do ochrony część wschodnią odcinka Karpackiej Brygady WOP w Nowym Sączu[c]. W 1968 roku zwrócił odcinek[1].
W 1959 roku nadano 26 Oddziałowi nazwę: 26 Przemyski Oddział WOP[d]. W 1961 roku dowództwo posiadało kryptonim Semafor.
Struktura organizacyjna
- dowództwo, sztab i pododdziały dowodzenia[1]
- dwie kompanie piechoty
- placówki WOP: Sołotwina, Korczowa, Medyka, Hermanowice, Lutowiska i Krościenko
- graniczna placówka kontrolna (GPK): Medyka (drogowa, kolejowa) i Krościenko (kolejowa)
1 stycznia 1960 roku 26 Przemyskiemu Oddziałowi WOP podlegały:
- 1 placówka WOP Lutowiska
- 2 placówka WOP Krościenko
- 3 placówka WOP Hermanowice
- 4 placówka WOP Medyka
- 5 placówka WOP Korczowa
- 6 placówka WOP Słotwina
- GPK Medyka
Struktura batalionu i numeracja strażnic na dzień 1.01.1964 roku.
- 1 placówka WOP Lutowiska
- przejście graniczne ruchu uproszczonego Lutowiska
- 2 placówka WOP Krościenko
- 3 placówka WOP Hermanowice
- przejście graniczne ruchu uproszczonego Przemyśl
- 4 placówka WOP Medyka
- przejście graniczne ruchu uproszczonego Przemyśl
- 5 placówka WOP Korczowa
- przejście graniczne ruchu uproszczonego Młyn
- 6 placówka WOP Sołotwina
- GPK kolejowa Medyka
- batalion WOP Sanok[e]
Sztandar i odznaczenia oddziału
W 1963 roku społeczeństwo Przemyśla ufundowało oddziałowi sztandar. Wręczenia dokonał 26.07.1963 roku dowódca WOP gen. bryg. Eugeniusz Dostojewski[1].
12 czerwca 1975 roku Rada Państwa nadała oddziałowi Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. Na rynku w Przemyślu dekoracji dokonał minister spraw wewnętrznych gen.bryg. Stanisław Kowalczyk[2].
Dowódcy oddziału
- płk Józef Bobrownicki - do 1.07.1974
- płk Edward Korczyński
Uwagi
- ↑ Zarządzenie DWW nr 07/WW z 24.04.1957 → Jackiewicz 1998 ↓, s. 120
- ↑ zarządzenie DWW nr 07/WW z 28.03.1958 → Jackiewicz 1998 ↓, s. 120
- ↑ Batalion WOP Sanok → Jackiewicz 1998 ↓, s. 120
- ↑ zarządzenie MSW nr 203/59/WW z 27.11.1959 → Jackiewicz 1998 ↓, s. 120
- ↑ Podlegał Przemyskiemu Oddziałowi WOP w latach 1964-1968→ Jackiewicz 1998 ↓, s. 120
Przypisy
- ↑ a b c Jackiewicz 1998 ↓, s. 120.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 121.
Bibliografia
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza (1945-1991). Krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Jan Ławski: Ochrona granic Polski Ludowej 1945-1948. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowe, 1974.
- Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Własna praca Kwz