26 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej
| ||
![]() | ||
Historia | ||
Państwo | ![]() | |
Sformowanie | 1944 | |
Rozformowanie | 1945 | |
Nazwa wyróżniająca | Rothenburski | |
Działania zbrojne | ||
II wojna światowa | ||
Organizacja | ||
Rodzaj sił zbrojnych | wojska lądowe | |
Rodzaj wojsk | artyleria | |
Podległość | 1 Drezdeński Korpus Pancerny |
26 Rothenburski Pułk Artylerii Przeciwlotniczej (26 paplot) – oddział artylerii przeciwlotniczej ludowego Wojska Polskiego.
Historia pułku
26 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej został sformowany na podstawie rozkazu nr 00127 dowódcy Armii Polskiej w ZSRR z dnia 4 lipca 1944 roku we wsi Łysa Góra koło Berdyczowa. Od 28 sierpnia 1944 roku kontynuował formowanie w rejonie Chełma jako pułk artylerii przeciwlotniczej małego kalibru.
Przysięgę żołnierze pułku złożyli 29 października 1944 roku okolicach Chełma[1].
Pułk wchodził w skład 1 Drezdeńskiego Korpusu Pancernego z Odwodu Naczelnego Dowództwa WP a przydzielonego do 2 Armii WP.
Pierwszym zadaniem bojowym pułku była przeciwlotnicza obrona Chełma i sztabu 1 KPanc. Na początku lutego 1945 r. pułk wykonał przemarsz z Chełma do Rembertowa pod Warszawą i tam skoncentrował się 18 lutego. Następnie został przesunięty do Myśliborza, a dalej do Brzezinki pod Oleśnicą. 9 kwietnia zgrupował się w Bolesławcu z zadaniem osłony przeciwlotniczej jednostek 1 KPanc.
15 kwietnia 1945 pułk przystąpił do operacji berlińskiej[1]. Osłoniał przeprawy przez Nysę Łużycką, a następnie przemarsz głównej kolumny sił 1 KPanc. 18 kwietnia odpierał ataki lotnictwa niemieckiego na przeprawę w rejonie Geheege niszcząc 6 samolotów[1]. W kolejnych dniach osłaniał wojska w rejonie Niesky i Budziszyna, a w dniach 22 – 23 kwietnia ścigał Niemców w kierunku Budziszyn, Drezno. 24 kwietnia przesunięty został do rejonu Grosswelka, gdzie walcząc z lotnictwem nieprzyjaciela strącił 3 samoloty szturmowe[1]. Pozostawiając 1 baterię w dotychczasowym rejonie, pozostałymi siłami przegrupował się w rejon m. Luga zwalczając tam atakujące lotnictwo niemieckie i strącając 2 samoloty[1]. W okresie 26 kwietnia do 5 maja walczył z lotnictwem przeciwnika w rejonie Neudorf, Gross Särchen.
W operacji praskiej 5 maja pułk przybył do Truppen a następnie, osłaniając jednostki 1 KPanc, przemieszczał się w ogólnym kierunku Neustadt, Česká Kamenice, Mielnik.
Szlak bojowy zakończył 10 maja 1945 w Mielniku.
Podczas działań bojowych strącił 14 samolotów nieprzyjaciela[1].
Po wojnie dyslokowany do Piwonic pod Kaliszem, gdzie we wrześniu 1945 roku został rozformowany[2].
Obsada personalna pułku
Obsada personalna 26 paplot[3]:
Dowódcy pułku:
- płk Semen Dziemieszkiewicz (od 29 VII 1944)
Zastępcy dowódcy pułku do spraw liniowych:
- ppłk Aleksander Iliaszewicz (27 VII 1944 – 28 I 1945)
- mjr Wilhelm Wierzbicki (12 II – 3 V 1945)
- mjr Wasyl Rudomiłow (od 3 V 1945)
Zastępcy dowódcy pułku do spraw politycznych:
- ppor. Stanisław Krzymowski (10 X – 23 XI 1944)
- por. Antoni Kasica (od 25 XI 1944)
Szef sztabu:
- mjr Wasyl Płaksin (od 20 VII 1944)
Skład etatowy
- 4 x bateria artylerii przeciwlotniczej
- kompania wielkokalibrowych karabinów maszynowych
- pluton sztabowy
- pluton amunicyjny
- kwatermistrzostwo
Pułk liczył 520 żołnierzy. Na jego uzbrojeniu i wyposażeniu znajdowały się między innymi dwadzieścia cztery 37 mm armaty przeciwlotnicze i szesnaście 12,7 mm przeciwlotniczych karabinów maszynowych oraz 69 samochodów.
Przypisy
Bibliografia
- Kazimierz Kaczmarek, Druga Armia Wojska Polskiego, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1978
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 3, Regularne jednostki Ludowego Wojska Polskiego : formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa : Wydaw. Min. Obrony Narodowej 1987.. ISBN 83-11-07419-4.
Media użyte na tej stronie
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - artyleria plotnicza
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - artyleria ciężka
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - artyleria lekka
Autor: Witkowski Marcin, Licencja: CC-BY-SA-3.0
To zdjęcie zostało wykonane w Muzeum im. Orła Białego w Skarżysku-Kamiennej