28 Batalion Straży Granicznej
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | |
|---|---|---|
| Sformowanie | 1922 | |
| Rozformowanie | 1923 | |
| Tradycje | ||
| Rodowód | 28 Batalion Celny | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | kpt. Roman Siła-Nowicki | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Słobódka | |
| Formacja | Straż Graniczna | |
| Podległość | Komenda Powiatowa Straży Granicznej w Świecianach | |
28 Batalion Straży Granicznej – jednostka organizacyjna Straży Granicznej w II Rzeczypospolitej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922 roku, Minister Spraw Wewnętrznych rozkazem z 9 listopada 1922 roku zmienił nazwę „Bataliony Celne” na „Straż Graniczną”[1]. Wprowadził jednocześnie w formacji nową organizację wewnętrzną[2]. 28 batalion celny przemianowany został na 28 batalion Straży Granicznej.
28 batalion Straży Granicznej funkcjonował w strukturze Komendy Powiatowej Straży Granicznej w Święcianach, a jego dowództwo stacjonowało w Słobódce[3]. W skład batalionu wchodziły cztery kompanie strzeleckie oraz jedna kompania karabinów maszynowych w liczbie 3 plutonów po 2 karabiny maszynowe na pluton[4]. Dowódca batalionu posiadał uprawnienia dyscyplinarne dowódcy pułku. Cały skład osobowy batalionu obejmował etatowo 614 żołnierzy, w tym 14 oficerów[5]. Z uwagi na eksterytorialne stacjonowanie, batalion odkomenderował oficera łącznikowego do starosty brasławskiego[6].
Na podstawie uchwały Rady Ministrów z 24 maja 1923 zarządzono likwidację Straży Granicznej do dnia 1 lipca 1923[7]. Jednak 29 batalion Straży Granicznej, już w nowym etacie[a], pozostał na granicy do jesieni 1923[8]. Pod względem budżetowo-gospodarczym podlegał Komendzie Okręgowej Policji Państwowej w Wilnie[9]. Potem batalion przekazał swój odcinek oddziałom Policji Państwowej i został rozwiązany[10].
Służba graniczna
Od lipca 1923 batalion ochraniał odcinek granicy od Skrobogatych do zetknięcia się granicy lądowej z Dźwiną[9]
- Sąsiednie bataliony
- 9 batalion Straży Granicznej ⇔ 27 batalion Straży Granicznej – 1 grudnia 1922[3][11]i po 1 lipca 1923[9]
Komendanci batalionu
- p.o. kpt. Roman Siła-Nowicki (IX 1922[12] – )
Struktura organizacyjna
| Ordre de Bataille 28 batalionu Straży Granicznej w Słobódce na dzień 14 listopada 1922[13] | |||
|---|---|---|---|
| kompanie | 1. Szenele | 2. Kruki | 3. Stankowcze |
| placówki | ziemianka | Raugiszki | Nikołajuńce |
| Berce | Wanogidzki | Anisimowicze | |
| ziemianka | Bludziny | Skorobohata | |
| Łapino | Azeliszki | Gimzy | |
| Szakolo | Plaszkiety | Balciszki | |
| Domaryszki | Bielany | Nowiki | |
| Domaryszki | Grybieliszki | Kliszaniszki | |
| Szemelki | Jawryszki (Sito) | Kimbarliszki | |
| Świlowieszcze | Krywosole | Turmonty | |
| Karadole | Kompocie | ||
Uwagi
Przypisy
- ↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 25.
- ↑ Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 5.
- ↑ a b Dominiczak 1992 ↓, s. 79.
- ↑ Dominiczak 1997 ↓, s. 246.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 82.
- ↑ Rozkazy organizacyjne KG SG 1922–1923 ↓, s. 51.
- ↑ a b Organizacja sześciu baonów SG 1923 ↓, s. 8.
- ↑ Organizacja sześciu baonów SG 1923 ↓, s. 9.
- ↑ a b c Organizacja sześciu baonów SG 1923 ↓, s. 10.
- ↑ Prochwicz i Kępa 2003 ↓, s. 19.
- ↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 28.
- ↑ Rozkazy organizacyjne KG SG 1922–1923 ↓, s. 14.
- ↑ Wykaz placówek bSG ↓, s. 7.
Bibliografia
- Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
- Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
- Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4.
- Jerzy Prochwicz, Zbigniew Kępa. ABC formacji granicznych II Rzeczypospolitej. „Problemy Ochrony Granic”. 24, 2003. Ketrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1505-1757.
- Wykaz placówek niektórych batalionów Straży Granicznej, 1922 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Zarządzenia władz zwierzchnich dotyczące organizacji sześciu batalionów Straży Granicznej na terenie Delegata Rządu w Wilnie, 1923 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Rozkazy organizacyjne Komendy Głównej Straży Granicznej 1922−1923 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Dyslokacja Straży Granicznej na granicy wschodniej Rzeczypospolitej w 1922
Rozmieszczenie jednostek granicznych Komendy Wojewódzkiej Straży Granicznej w Wilnie w 1922