28 Pułk Piechoty (PSZ)

28 Pułk Piechoty (28 pp) – oddział piechoty Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR.

Formowanie i zmiany organizacyjne

W ramach II fazy rozbudowy Armii Polskiej w ZSRR w dniu 17 grudnia 1941 roku podjęto decyzję o formowaniu 10 Dywizji Piechoty. W dniu 13 stycznia 1942 roku wyznaczona wcześniej grupa zawiązków poszczególnych jednostek dywizji, składająca się z wyznaczonych oficerów i podoficerów z 5 i 6 Dywizji Piechoty, wyjechała do rejonu formowania w miejscowości Ługowaja, w obwodzie dżambulskim (Kazachska Socjalistyczna Republika Radziecka). Od 19 stycznia rozpoczęto przygotowywać wyznaczony garnizon na przyjęcie poborowych. W dniu 25 stycznia 1942 dowódca dywizji wydał Rozkaz Organizacyjny Nr 1, na jego podstawie, pod dowództwem ppłk Henryka Borowika przystąpiono do formowania 28 pułku piechoty w składzie 10 Dywizji Piechoty. Pułk miał być całkowicie wyposażony i uzbrojony przez Armię Brytyjską w związku z czym organizowany był według etatów brytyjskich. Od 28 stycznia 1942 roku rozpoczęto wcielanie poborowych i ochotników, do 7 marca do 28 pułku przydzielono przez komisje poborową i przeglądową 46 oficerów 846 szeregowych. Wraz z prowadzonym poborem, wybuchła również epidemia tyfusu plamistego. W pułku prowadzono pracę organizacyjną i okresowo podstawowe szkolenie, a także starano się poprawić warunki sanitarne i żywnościowe. Wydano wcielonym żołnierzom kompletne umundurowanie brytyjskie, natomiast broni i wyposażenia pułk nie otrzymał wcale. Zmagano się w pułku z wieloma problemami tj. braku: zakwaterowania, środków transportowych, miejsc w szpitalach, żywności. Ponadto zwalczano pijaństwo i inne zachowania karygodne ^[1].

W ramach I ewakuacji Armii Polskiej, w dniu 27 marca 1942 r. 28 pułk piechoty poprzez Krasnowodzk został ewakuowany drogą morską do Pahlevi w Iranie. Następnie 25 kwietnia 1942 r. rozpoczęto jego transport do Palestyny. W maju 1942 r. 28 pułk piechoty został rozwiązany, ponad połowa żołnierzy wywodząca się pułku została rozdysponowana do oddziałów 3 Dywizji Strzelców Karpackich. Natomiast 3 oficerów i 499 szeregowych pod dowództwem kpt. Franciszka Trojana w dniu 12 czerwca 1942 r. zostało przetransportowanych do Wielkiej Brytanii i zasiliło szeregi I Korpusu Polskiego^[2].

Żołnierze pułku

Dowódca pułku

• ppłk Henryk Borowik^[3]

Zastępca dowódcy pułku

• kpt. Franciszek Trojan^[3]

Dowódcy batalionów

• Dowódca I batalionu – kpt. Henryk Kloze^[3]
• Dowódca II batalionu – por. Marian Baran^[3]
• Dowódca III batalionu – kpt. Józef Stefan^[3]
• Dowódca batalionu ckm – kpt. Karol Hareńczyk^[3]

Przypisy

Bibliografia

• Harvey Sarner, Piotr K Domaradzki: Zdobywcy Monte Cassino : generał Anders i jego żołnierze. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo, 2006. ISBN 83-7506-003-8.
• Witold Biegański: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 5, Regularne jednostki Wojska Polskiego na Zachodzie : formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad. Warszawa : Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1967.
• Piotr Żaroń: Armia Polska w ZSRR, na Bliskim Wschodzie i Środkowym Wschodzie. Warszawa 1981: KAW RSW „Prasa- Książka - Ruch, 1981.
• Zbigniew Wawer: Znowu w polskim mundurze. Armia Polska w ZSRR sierpień 1941 - marzec 1942. Warszawa: Zbigniew Wawer Frod. Film. i Międzynarodowa Szkoła Menadżerów sp.z.o.o., 2001. ISBN 83-86891-71-8.
• Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945, zeszyt nr 14. Londyn: 1973.