29 Dywizja Grenadierów SS (1 włoska)
.svg) | |
| Historia | |
| Państwo |  Włoska Republika Socjalna/ III Rzesza |
|---|---|
| Sformowanie | 1943 |
| Rozformowanie | kwiecień 1945 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | Peter Hansen |
| Ostatni | Ernst Tzschoppe |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Włochy |
| Formacja | Waffen-SS |
| Podległość | Waffen SS |
29 Dywizja Grenadierów SS (1 włoska) (niem. 29 Waffen-Grenadier-Division der SS (italienische nr 1)) – ochotnicza jednostka wojskowa Waffen-SS złożona z Włochów pod koniec II wojny światowej.
Geneza
Po kapitulacji Włoch 8 września 1943 r., w północnej części kraju powstało marionetkowe państwo faszystowskie pod nazwą Włoska Republika Socjalna (tzw. Republika Salo), na czele którego stanął uwolniony z niewoli Benito Mussolini. Oprócz regularnych sił zbrojnych wystawiła ona też włoską jednostkę w ramach Waffen-SS. We wrześniu 1943 r. Reichshührer SS Heinrich Himmler wystąpił z koncepcją utworzenia takiej jednostki. Do grudnia zgłosiło się ok. 15 tys. ochotników, spośród których został sformowany Legion Włoski SS (Legione SS Italiana). W marcu 1944 r. przeformowano go na 1 Italienische Freiwilligen Sturmbrigade (1a Brigata d'Assalto), w czerwcu na 1 Sturmbrigade Italienische Freiwilligen-Legion, zaś we wrześniu na 9 Waffen-Grenadier-Brigade der SS (italienische Nr. 1).
Dzieje dywizji
29 Dywizja Grenadierów SS (włoska nr 1) powstała 10 lutego 1945 r. Numer otrzymała 9 marca po rozwiązanej 29 Dywizji Grenadierów SS (rosyjskiej nr 1), utworzonej z żołnierzy Rosyjskiej Wyzwoleńczej Armii Ludowej (RONA) dowodzonych przez Bronisława W. Kaminskiego. Składała się z 81 i 82 Pułków Grenadierów SS (każdy złożony z dwóch batalionów piechoty), 29 Pułku Artylerii SS, Batalionu Grenadierów SS „Dębica” (sformowanego na bazie Batalionu SS „Dębica”), Batalionu Grenadierów „Vendetta” (sformowanego na bazie Batalionu SS „Vendetta”), dywizjonu przeciwpancernego, kompanii saperów i kompanii zwiadowczej. Liczyła ok. 15 tys. żołnierzy. Szkolenie wojskowe przeszła w Niemczech, po czym powróciła do Włoch.
Prawie przez całą swoją służbę pełniła głównie zadania przeciwpartyzanckie i antydywersyjne. W walce z partyzantami jej żołnierze byli bardzo brutalni. Pod koniec wojny wchłonęła część zdezorganizowanych oddziałów armii Republiki Salo. Niemcy planowali jeszcze wzmocnić ją niemieckimi i włoskimi poborowymi, ale plany nie zostały zrealizowane. 30 kwietnia 1945 r. w rejonie miejscowości Gorgonzola w Lombardii część Dywizji poddała się Amerykanom. Pozostali Włosi mieli o wiele mniej szczęścia; zdecydowana większość żołnierzy, którzy dostali się do niewoli partyzantów, została stracona.
Umundurowanie i uzbrojenie
Godłem Dywizji był biały orzeł trzymający w szponach fascio, czyli oficjalny symbol Włoskiej Republiki Socjalnej. Chociaż należała ona do Waffen-SS, jej żołnierze nie mieli przepisowego umundurowania tej formacji. Nosili głównie włoskie mundury z czerwonymi patkami na kołnierzu, o kroju takim samym jak w Waffen-SS, stylizowanymi trupimi główkami na otokach czapek i godłem Republiki Salo na czapce i lewym rękawie. Jedynie oficerowie nosili regularne umundurowanie polowe Waffen-SS, ale z dystynkcjami i odznakami charakterystycznymi dla włoskiej jednostki. Żołnierze Batalionów „Dębica” i „Vendetta”, które weszły w skład Dywizji, od jesieni 1944 r. mieli prawo noszenia czarnych patek z trzema strzałami przecinającymi koło. Używano włoskich hełmów M33 w kolorze zielono-szarym, z białą tarczą z runami sig po lewej stronie i tarczą we włoskich barwach narodowych z czarnym orłem z fascio po prawej. Część żołnierzy nosiła niemieckie hełmy M1942. Podstawowe uzbrojenie strzeleckie stanowiły włoskie karabiny Carcano Mod. 38.
Dowódcy
- SS-Brigadeführer Peter Hansen (13 listopada 1943 – marzec 1944)
- SS-Obergruppenführer Karl Wolff (marzec 1944 – wrzesień 1944)
- SS-Brigadeführer Piero Mannelli (wrzesień 1944)
- SS-Brigadeführer Christian Hansen (wrzesień 1944 – październik 1944)
- SS-Standartenführer Gustav Lombard (październik 1944 – listopad 1944)
- SS-Standartenführer Constantin Heldmann (listopad 1944 – styczeń 1945)
- SS-Oberführer Ernst Tzschoppe (styczeń 1945 – 30 kwietnia 1945)
Inspektorem włoskich oddziałów Waffen-SS był SS-Brigadeführer Piero Mannelli.
Skład organizacyjny
- Waffen-Grenadier-Regiment der SS 81 (italienisches Nr. 1)
- Waffen-Grenadier-Regiment der SS 82 (italienisches Nr. 2)
- Waffen-Artillerie-Regiment der SS 29 (italienisches Nr. 1)
- Füsilier-Bataillon 29 „Vendetta”
- Füsilier-Bataillon 59 „Dębica”
- Panzerjäger-Abteilung 29
- SS-Pionier-Kompanie 29
- SS-Nachrichten-Kompanie 29
- SS-Ersatzbataillon
- Offiziersbataillon
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
.svg)
The Imperial Eagle or Emblem of the German Empire (German Reich, used 1935–1945), which features an eagle looking over its right shoulder, that is, looking to the left from the viewer's point of view. It is similar to the Parteiadler or Emblem of the Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei (NSDAP; known in English as the National Socialist German Workers' Party, or simply the Nazi Party), but the eagle of the latter is looking over its left shoulder, that is, looking to the right from the viewer's point of view.
.svg)
Autor: Bassoonstuff (Bobby C. Hawkins), Licencja: CC BY-SA 3.0
29th Waffen SS Grenadier Division ("Italia"), World War II.
War flag of the Repubblica Sociale Italiana (the civil flag was the same of the present day Italian Republic, but was more rarely used in comparison with the war flag)