29 Dywizja Piechoty (LWP)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1951 |
| Rozformowanie | 1955 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk Jerzy Korczuk |
| Ostatni | ppłk Jan Piróg |
| Organizacja | |
| Numer | JW 2325 |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Dawne koszary w Bielsku-Białej – siedziba dowództwa 29 DP.
29 Dywizja Piechoty (29 DP) – związek taktyczny piechoty ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie
W 1951 na terenie Okręgu Wojskowego Kraków sformowano w Bielsku-Białej 29 Dywizję Piechoty. Organizowana była według etatów dywizji piechoty typu B „konna mała”[2]. Wchodziła w skład 11 Korpusu Armijnego.
Dywizję rozformowano we wrześniu 1955 roku[3], z wyjątkiem 99 pp, 23 pal, 40 dappanc, 52 daplot i 77 bsap[4].
Struktura i rozmieszczenie (1952)
| Nazwa jednostki | Miejsce stacjonowania |
|---|---|
| Dowództwo 29 Dywizji Piechoty | Bielsko-Biała |
| 78 pułk piechoty | Szczakowa |
| 91 pułk piechoty | Głubczyce |
| 95 pułk piechoty | Cieszyn |
| 134 pułk artylerii lekkiej | Nowy Sącz |
| 40 dywizjon artylerii przeciwpancernej | Bielsko-Biała |
| 52 dywizjon artylerii przeciwlotniczej | Bielsko-Biała |
| 77 batalion saperów | Rybnik |
| 73 batalion łączności (JW 2906[1]) | Bielsko-Biała |
| pluton rozpoznawczy | |
| pluton samochodowy |
Dywizja liczyła etatowo: 5216 żołnierzy, w tym: 637 oficerów, 1222 podoficerów i 3357 szeregowych. Jej uzbrojenie stanowiło: 12 dział samobieżnych, 3 samochody pancerne, 13 armat ppanc 45 mm, 39 armat 76 mm, 13 haubic 122 mm, 14 armat plot 37 mm, 42 moździerze 82 mm, 13 moździerzy 120 mm.
Żołnierze dywizji
Dowódcy dywizji[5]:
- ppłk Jerzy Korczuk (11 VII 1951 – 12 X 1951)
- ppłk Kazimierz Peste (8 X 1951 – 31 XII 1952)
- ppłk Jan Piróg (22 XII 1952 – 1955)
Przypisy
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 149.
- ↑ Puchała 2013 ↓, s. 251.
- ↑ Piotrowski 2003 ↓, s. 137.
- ↑ Mąsior 2005 ↓.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wyd. TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
- Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska polskiego 1945-1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja „Historia i Kultura”, 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.
- Wiesław Mąsior: Dowódcy dywizji Wojska Polskiego. Profesjonalne Forum Wojskowe. Serwis-militarny.net, 2005. [dostęp 2018-02-05].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
LWP kurtki piechota.png
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - piechota
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - piechota
Bielsko-Biała, Szpital Pediatryczny.jpg
Szpital Pediatryczny i dawne koszary w Bielsku-Białej
Szpital Pediatryczny i dawne koszary w Bielsku-Białej