2S3 Akacja

2S3 Akacja

2S3 Akacja
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Typ pojazdu	samobieżna haubicoarmata
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	6[1]
Dane techniczne
Silnik	1 x silnik wysokoprężny V12 chłodzony cieczą o mocy 520 KM (388 kW )
Transmisja	mechaniczna
Długość	8,4 m[1]
Szerokość	3,2 m[1]
Wysokość	2,8 m[1]
Prześwit	0,4 m[1]
Masa	bojowa: 27 000 kg[1]
Moc jedn.	18,9 KM/t
Osiągi
Prędkość	62 km/h[1]
Zasięg	500 km (po drodze)[1]
Pokonywanie przeszkód
Rowy (szer.)	3,00 m
Ściany (wys.)	0,70 m
Kąt podjazdu	60
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 x haubicoarmata D-20 1 x 7,62 km
Użytkownicy
Algieria, Armenia, Białoruś, Kuba, Irak, Kazachstan, Libia, ZSRR/Rosja, Syria, Ukraina, Uzbekistan, Wietnam

2S3 Akacja (oznaczenie NATO – M1973) – samobieżna armatohaubica konstrukcji radzieckiej, opracowana na bazie prototypowego działa samobieżnego SU-100P z 1949 roku. Pierwsze Akacje weszły na uzbrojenie Armii Radzieckiej w 1973 roku.

Opis

Uzbrojenie 2S3 - bazuje na radzieckiej haubicoarmacie D-20 kaliber 152,4 mm, którą umieszczono na podwoziu działa samobieżnego SU-100P. Kąt podniesienia lufy wynosi od - 4 do +60 stopni. Wieża może się obracać o 360 stopni.

Akacja była radzieckim odpowiednikiem amerykańskiego działa samobieżnego M109. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych była podstawowym typem działa samobieżnego Armii Radzieckiej i dlatego przystosowano ją do strzelania wieloma rodzajami pocisków. Standardowy pocisk odłamkowo-burzący miał masę 43,6 kg i mógł być wystrzelony na maksymalną odległość 18,5 km, a ze wspomaganiem rakietowym zasięg wzrastał do 24 km. Poza tym do dyspozycji były następujące rodzaje amunicji:

• pociski z ładunkiem jądrowym
• chemiczne
• pociski burzące HE
• pociski odłamkowo-burzące
• pociski rakietowe naprowadzane laserowo Krasnopol
• pociski dymne
• pociski oświetlające
• pociski agitacyjne
• pocisk przeciwpancerny HEAT

Akacja napędzana jest silnikiem V-12 chłodzonym wodą umieszczonym w przedniej części kadłuba obok kierowcy.

Zastosowanie

2S3 Akacja były używane przez Armię Radziecką podczas interwencji w Afganistanie i wojny w Czeczenii.

Wersje

Modele późnych serii produkcyjnych 2S3 Akacja były poddane modernizacji, ich oznaczenie to 2S3M, 2S3M1, 2S3M2 i 2S3M3. Zmodernizowane wersje otrzymały nowy system łączności i kierowania ogniem. Dzięki modernizacji zwiększyła się także szybkostrzelność.

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.

Linki zewnętrzne

• www.fas.org (en)