2S4 Tulipan

2S4 Tulipan
2С4 «Тюльпан»

Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	Uraltransmasz
Typ pojazdu	samobieżny moździerz
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	9
Historia
Produkcja	1971–1989
Dane techniczne
Silnik	1 silnik wysokoprężny W-59 o mocy 520 KM (382 kW)
Poj. zb. paliwa	500 l
Pancerz	grubość: do 20 mm
Długość	8,50 m
Szerokość	3,20 m
Wysokość	3,20 m (w położeniu marszowym)
Masa	27 500 kg (bojowa)
Osiągi
Prędkość	62 km/h (po drodze) 25 km/h (w terenie)
Zasięg	500 km (po drodze)
Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)	1,00 m
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 moździerz M-240 kal. 240 mm (zapas amunicji – 12 szt.) 1 karabin maszynowy DSzK kal. 12,7 mm (zapas amunicji – 100 szt.)
Użytkownicy
ZSRR / Rosja, Czechosłowacja, Irak, Syria

2S4 Tulipan (ros. 2С4 «Тюльпан») – radziecki moździerz samobieżny kalibru 240 mm.

Historia

Pojazdy produkowane były w latach 1971–1989 w zakładzie Uraltransmasz. Zbudowanych zostało 588 egzemplarzy^[1].

Moździerze wykorzystywane były przez wojska radzieckie podczas wojny afgańskiej (1979–1989), II wojny czeczeńskiej (1999–2009)^[1] oraz w wojnie na Ukrainie (2022)^[2].

Konstrukcja

2S4 w położeniu bojowym

2S4 ma podwozie gąsienicowe, z silnikiem umieszczonym z przodu pojazdu. Moździerz M-240 jest umieszczony w tylnej części pojazdu i podczas jazdy znajduje się nad kadłubem. W położeniu bojowym moździerz jest przechylany do tyłu i opiera się o opuszczoną na ziemię płytę oporową. Moździerz 2B8 jest ładowany odtylcowo. Przed wystrzałem hydrauliczne napędy obracają ją w ten sposób, że możliwe jest dosłanie naboju z jednego z dwóch magazynów bębnowych znajdujących się w tylnej części kadłuba. Po załadowaniu granatu lufa jest opuszczana i łączona z płyta oporową. Szybkostrzelność praktyczna wynosi jeden strzał na 62-77 s.

Z moździerza mogą być wystrzeliwane granaty burzące, kasetowe (z minami PFM-1), przeciwbetonowe, chemiczne (wycofane z uzbrojenia) i jądrowe. Podstawowym jest granat burzący o masie 130 kg i donośności 9650 m uzupełniany przez granat burzący z dodatkowym napędem rakietowym o masie 228 kg i donośności 18 tys. m. Wadą granatu z dodatkowym napędem jest zwiększony rozrzut.

Przypisy

Bibliografia

• T.J. O’Malley: Artyleria: działa i polowe wyrzutnie rakietowe. Woźniak, R; Kupidura, P (przekład i redakcja naukowa); Hutchins, R. (ilustracje). Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2000. ISBN 83-11-09172-2.