2S5 Hiacynt

2S5 Hiacynt-S
2С5 «Гиацинт-С»
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Typ pojazdu

samobieżna haubicoarmata

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

5

Historia
Prototypy

1976

Produkcja

1976-1991

Egzemplarze

1 122

Dane techniczne
Silnik

1 silnik wysokoprężny, 12-cylindrowy V-59 o mocy 520 KM (388 kW)

Transmisja

mechaniczna

Pancerz

pancerz o grubości: 15 mm

Długość

8,33 m

Szerokość

2,76 m

Wysokość

3,25 m

Masa

28 200 kg (bojowa)

Osiągi
Prędkość

62 km/h (po drodze)
25 km/h (w terenie)

Zasięg

500 km (po drodze)

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 haubicoarmata 2A37 kal. 152,4 mm
1 karabin maszynowy PKT kal. 7,62 mm
Użytkownicy
ZSRR, Finlandia

2S5 Hiacynt-S (ros. 2С5 «Гиацинт-С») – radziecka samobieżna haubicoarmata zbudowana w 1976 roku.

Samobieżna haubicoarmata 2S5 Hiacynt-S została zbudowana w 1976 roku w celu zwiększenia siły ognia, a także celności i zastąpienia holowanych dział starszego typu M-46 oraz A-19 stanowiących wyposażenie armijnych brygad artylerii.

Produkowana była do 1991 roku i zbudowano 1 122 działa tego typu.

Konstrukcja

Napędem 2S5 jest silnik wysokoprężny V8 chłodzony cieczą o mocy 382 kW, pozwalającym osiągnąć 62 km/h na drodze i 25 km/h w terenie, przy zasięgu maksymalnym do 500 km.

Nadwozie znajduje się na zmodernizowanym podwoziu 2S3. Haubicoarmata nie ma wieży ze względu na ponad 8 metrową lufę. Z tego też powodu 2S5 dysponuje małą jednostką ognia: 25 sztuk. Pancerz samobieżnego działa ma grubość 15 mm. Załogę stanowi 5 osób.

Użycie

Samobieżną haubicoarmatę 2S5 Hiacynt-S wprowadzono do uzbrojenia Armii Radzieckiej, gdzie zastępowano nią samobieżne haubice 2S3 Akacja. Wchodziły one w skład specjalnych dywizjonów i baterii podporządkowanych dowództwom armii oraz brygad artylerii odwodu naczelnego dowództwa.

Użyto ich do działań bojowych w trakcie wojny w Afganistanie.

Samobieżne haubicoarmaty 2S5 Hiacynt-S znajduje się również na wyposażeniu armii fińskiej, która zakupiła 9 dział tego typu i gdzie noszą nazwę 152 TelaK 91.

Media użyte na tej stronie