2 Armia Ogólnowojskowa WP (1955–1990)
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1955 |
Rozformowanie | 1990 |
Tradycje | |
Kontynuacja | |
Dowódcy | |
Pierwszy | gen. dyw. Czesław Waryszak |
Ostatni | gen. dyw. Tadeusz Wilecki |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Skład | patrz tekst |
2 Armia Ogólnowojskowa Wojska Polskiego – związek operacyjny Sił Zbrojnych PRL, powoływany na wypadek wojny ze składu jednostek Śląskiego Okręgu Wojskowego Wojska Polskiego, wchodzący w skład Frontu Polskiego, utworzony na mocy uzgodnień pomiędzy rządami ZSRR i PRL ze stycznia 1955 r. Sformowanie 2 Armii Ogólnowojskowej ujęto w Planie mobilizacyjnym PM-58, a potem w kolejnych wersjach planów mobilizacyjnych.
Skład bojowy armii (1985)
- Dowództwo i sztab (formowane na bazie dowództwa i sztabu Śląskiego Okręgu Wojskowego) - Wrocław
- 2 Dywizja Zmechanizowana - Nysa
- 4 Dywizja Zmechanizowana - Krosno Odrzańskie
- 5 Dywizja Pancerna - Gubin
- 10 Dywizja Pancerna - Opole
- 11 Dywizja Pancerna - Żagań
- 3 Batalion Specjalny (formowany na bazie 62 Kompanii Specjalnej) - Bolesławiec
- 18 Brygada Rakiet Operacyjno-Taktycznych - Bolesławiec
- 23 Brygada Artylerii Armat - Zgorzelec
- 20 Pułk Artylerii Przeciwpancernej - Pleszew
- 4 Brygada Saperów - Gorzów Wielkopolski
- 6 Pułk Pontonowy - Głogów
- 17 Pułk Inżynieryjno-Drogowy (formowany przez 4 Brygadę Saperów) - Gorzów Wielkopolski
- 1 Brygada Chemiczna (formowany przez 1 Pułk Chemiczny) - Zgorzelec
- 6 Pułk Zabezpieczenia - Wrocław
- 10 Pułk Łączności - Wrocław
- 14 Pułk Radioliniowo-Kablowy - Strzegom
- 11 Batalion Rozpoznania Radioelektronicznego - Zgorzelec
- 24 Batalion Radiotechniczny - Wrocław
Stan osobowy i uzbrojenie (1985)
- 89500 żołnierzy
- 1292 czołgi
- 482 bojowe wozy piechoty
- 857 transporterów opancerzonych
- 441 rozpoznawczych samochodów opancerzonych
Dowódcy armii
Dowódcami armii byli dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego
- gen. dyw. Czesław Waryszak 1956 – 1964
- gen. dyw. Eugeniusz Molczyk 1964 – 1968
- gen. dyw. Florian Siwicki 1968 – 1971
- gen. dyw. Józef Kamiński 1971 – 1975
- gen. dyw. Henryk Rapacewicz 1975 – 1984
- gen. bryg. Jan Kuriata 1984 – 1987
- gen. dyw. Henryk Szumski 1987 – 1989
- gen. dyw. Tadeusz Wilecki 1989 – 1992
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz, Wojsko Polskie w Układzie Warszawskim 1955-1985, Zasoby forum ogólnowojskowego "Bezpieczeństwo"
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).