2 Batalion Sanitarny
| Historia | |
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Sformowanie | 1922 |
| Rozformowanie | 1926 |
| Tradycje | |
| Rodowód | Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 2 |
| Kontynuacja | Kadra 2 Baonu Sanitarnego Kadra Zapasowa 2 Szpitala Okręgowego |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Lublin |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojsko |
| Rodzaj wojsk | służba zdrowia |
| Podległość | Okręg Korpusu Nr II |
2 Batalion Sanitarny (2 bsan.)[1] – pododdział służby zdrowia Wojska Polskiego.
Historia batalionu
2 Batalion Sanitarny został sformowany w 1922 roku, w Lublinie, na bazie zlikwidowanej Kadry Kompanii Zapasowej Sanitarnej Nr II. Pododdział był okręgową instytucją służby zdrowia podległą bezpośrednio szefowi sanitarnemu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II oraz jednostką ewidencyjną dla wszystkich oficerów i szeregowych pełniących służbę w formacjach sanitarnych i liniowych OK II, w tym w 2 Szpitalu Okręgowym w Chełmie oraz w szpitalach rejonowych w Równem, Włodzimierzu i Zamościu. Ponadto batalion wypełniał funkcje szkoleniowe oraz mobilizacyjne.
W 1926 roku jednostka została skadrowana i przemianowana na Kadrę 2 Batalionu Sanitarnego. W 1928 roku w Kadrze 2 bsan. służbę pełniło tylko dwóch oficerów administracyjnych: kpt. Józef Szaflarski (komendant) i por. Wacław Kołodziejczak (oficer ewidencji materiałowej)[2][3][4].
Z dniem 1 lipca 1931 roku minister spraw wojskowych wcielił Kadrę 2 Batalionu Sanitarnego, bez zmiany nazwy i zadań, do Filii 2 Szpitala Okręgowego w Lublinie i jednocześnie zwiększył skład osobowy szpitala o skład osobowy kadry[5].
Organizacja batalionu
W skład batalionu wchodziła:
- drużyna dowódcy batalionu,
- trzy kompanie sanitarne,
- kadra batalionu zapasowego,
- warsztat sanitarno-techniczny.
Każda z kompanii sanitarnych składała się z drużyny dowódcy i czterech plutonów. Pluton liczył dwie drużyny po dwie sekcje sanitarne. Dwa plutony z każdej kompanii były wydzielone do służby w szpitalu okręgowym i w szpitalach rejonowych[6]. Szpital okręgowy dysponował trzema plutonami, a każdy z trzech szpitali rejonowych – jednym plutonem obsługi sanitarnej[7].
Żołnierze
- Dowódcy kompanii, batalionu i komendanci kadry
- ppłk lek. Mikołaj Kwaśniewski (od XII 1921[8])
- ppłk lek. Otton Samójłowicz-Salamonowicz (do 31 XII 1922 → rezerwa[9][10])
- kpt. / mjr lek. Włodzimierz Wachnowski (V 1924[11] – VI 1926 → dowódca 3 bsan[12])
- kpt. adm. san. Józef Szaflarski (VI 1926[13] – XI 1928 → PKU Lublin[2][14])
- por. adm. san. Stanisław I Kurowski (p.o. 1928[15] – 30 IX 1929 → stan spoczynku[16])
- kpt. / mjr adm. san. Michał Dzikiewicz (VIII 1929[17] – 1931 → kwatermistrz 2 Szpitala Okręgowego[18])
- Zastępcy dowódcy batalionu
Przypisy
- ↑ Almanach 1923 ↓, s. 103, początkowo batalion nosił numer rzymski „II”, odpowiadający numerowi Okręgu Korpusu Nr II na obszarze, którego stacjonował.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 704.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 133, w 1928 roku por. Wacław Kołodziejczak został przeniesiony do Szpitala Wojskowego w Grudziądzu na stanowisko płatnika.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 308.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 15 z 30 maja 1931 roku, poz. 183.
- ↑ Almanach 1923 ↓, s. 103.
- ↑ Almanach 1923 ↓, s. 104, 107.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 6 grudnia 1921 roku, s. 1625.
- ↑ Almanach 1923 ↓, s. 110.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 23 grudnia 1922 roku, s. 964.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1027.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 28 czerwca 1926 roku, s. 197.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 28 czerwca 1926 roku, s. 201, tu jako kpt. san. Izydor Szafralski.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 331.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 128.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 sierpnia 1929 roku, s. 265.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 297, 310, jednocześnie unieważniono przeniesienie kpt. adm. san. Władysława VI Ostrowskiego na stanowisko komendanta Kadry 2 bsan.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 337.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1134.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 50 z 20 maja 1924 roku, s. 289.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).