2 Brygada Jazdy
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | gen. Józef Lasocki |
| Działania zbrojne | |
| wojna polsko-bolszewicka | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
2 Brygada Jazdy (2 BJ) – wielka jednostka jazdy Wojska Polskiego II RP.
Formowanie i walki
W lutym 1919 Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego podjęło decyzję o tworzeniu związków taktycznych kawalerii. Jako pierwsza, w ramach grupy „Bug” gen. Jana Romera, utworzona została 1 Brygada Jazdy ppłk. Beliny-Prażmowskieg, a w marcu, na bazie Grupy Zaniemeńskiej, utworzono 2 Brygadę Jazdy. Na dowódcę brygady wyznaczony został gen. Józef Lasocki, lecz stanowiska tego nie objął. Pierwszym jej dowódcą został płk Obuch-Woszczatyński. 2 BJ weszła w skład Frontu Litewsko-Białoruskiego gen. Szeptyckiego[2]. W maju 1919 Ministerstwo Spraw Wojskowych w porozumieniu z Naczelnym Dowództwem Wojska Polskiego zaplanowało sformowanie pięciu brygad jazdy, w tym 2 Brygadę Jazdy w składzie 4., i 10 pułk ułanów i sformowany na bazie dywizjonu jazdy kresowej 15 pułk ułanów oraz 2 dywizjon artylerii konnej[3].
Brygada sformowana została w połowie 1919 roku w Grupie Operacyjnej płk. Władysława Sikorskiego.
Walczyła w składzie: 3, 4, 10 puł i bateria 2 dak. Od kwietnia 1920 roku podlegała dowódcy 1 Armii. Od sierpnia 1920 roku wchodziła w skład Grupy Operacyjnej Dolnej Wisły. Na linii demarkacyjnej brygada działała w rej. Głębokiego[4].
Wiosną 1921 roku, na bazie wojennej 2 Brygady Jazdy w DOK II, sformowana została II Brygada Jazdy z miejscem postoju dowództwa w Równem[5].
Mapy walk brygady
Struktura organizacyjna
| V 1919[3] | X 1920 |
|---|---|
| 4 pułk ułanów | 4 pułk ułanów |
| 10 pułk ułanów | 10 pułk ułanów |
| 15 pułk ułanów | |
| 2 dak | 3/4 dak |
Żołnierze brygady
Dowódcy brygady
- płk Stanisław Rawicz-Dziewulski (14 IV – )[6]
- gen. ppor. Józef Lasocki
- tyt. gen. ppor. Zdzisław Kostecki (25 IX 1919 - 6 IX 1921)
- płk Stefan Strzemieński (wrzesień - grudzień 1920)
Oficerowie brygady:
Struktura organizacyjna
Organizacja w październiku 1920[7][8]
- Dowództwo 2 Brygady Jazdy
- 4 pułk Ułanów Zaniemeńskich (był w strukturze 2 BJ także we wrześniu 1919[9]
- 10 pułk Ułanów Litewskich(był w strukturze 2 BJ też (1919 - III 1920)[10]
- 3/4 dywizjonu artylerii konnej (była od 26 VIII 1920)[11]
Przypisy
- ↑ Wielecki 1992 ↓, s. 25.
- ↑ Wyszczelski 2006 ↓, s. 129-130.
- ↑ a b Wyszczelski 2006 ↓, s. 130.
- ↑ Wielecki 1992 ↓, s. 19.
- ↑ Wielecki 1992 ↓, s. 24.
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 39.
- ↑ Buszyński 1929 ↓, s. 20.
- ↑ Wielecki 1992 ↓, s. 21.
- ↑ Bayer 1929 ↓, s. 15.
- ↑ Buszyński 1929 ↓, s. 16.
- ↑ Łubieński 1929 ↓, s. 27.
Bibliografia
- Stefan Bayer: Zarys historii wojennej 4-go pułku Ułanów Zaniemeńskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Henryk Buszyński: Zarys historii wojennej 10-go pułku Ułanów Litewskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- "Księga jazdy polskiej", pod protektoratem marsz. Edwarda Śmigłego–Rydza. Warszawa 1936. Reprint, Bellona Warszawa 1993
- Mirosław Giętkowski, Artyleria konna Wojska Polskiego 1918-1939, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001, ISBN 83-7174-823-X, OCLC 69505837.
- Władysław Łubieński: Zarys historji wojennej 4-go dywizjonu artylerii konnej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Henryk Wielecki: Wojsko Polskie 1921-1939. Warszawa: Wydawnictwo Crear, 1992. ISBN 83-900345-0-7.
- Dowódcy dywizji i brygad jazdy/kawalerii...
- Lech Wyszczelski: Wojsko Polskie w latach 1918–1921. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2006. ISBN 83-89729-56-3.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ofensywa wojsk sowieckiego Frontu Zachodniego 4 lipca 1920
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bitwa nad Niemnem 20 - 28 września 1920 - nowa wersja