2 Brygada Saperów (II RP)
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1929 | |
| Rozformowanie | 1934 | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | płk Jan Skoryna | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Warszawa; Kraków | |
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
| Rodzaj wojsk | Saperzy | |
2 Brygada Saperów (2 BSap) – brygada saperów Wojska Polskiego II RP.
2 Brygada Saperów sformowana została 22 listopada 1929 Warszawie[1]. Występowała wyłącznie w organizacji pokojowej wojska. Podporządkowane jej pułki, a od listopada 1929[2] – bataliony były formacjami liniowymi saperów i jednostkami macierzystymi. Powstanie brygady miało usprawnić dowodzenie i szkolenie formacji saperskich. Pierwszym dowódcą brygady mianowany został płk sap. Jan Skoryna. Na stanowiska oficerów sztabu wyznaczeni zostali: kpt. Czesław Paczkowski (II) i por. dypl. Zygmunt Franciszek Rokicki (III)[3].
Dowódcy brygady
Struktura brygady
- dowództwo 2 Brygady Saperów – Warszawa
- 2 batalion saperów – Puławy
- 3 batalion saperów wileńskich – Wilno
- 6 batalion saperów – Brześć
W marcu 1934 zlikwidowano 3 Brygadę Saperów. Jednostki saperskie zostały przeorganizowane w trzy nowe brygady. W skład nowej 2 Brygady Saperów weszły:
- dowództwo 2 Brygady Saperów – Kraków
- 2 batalion saperów – Puławy
- 4 batalion saperów – Przemyśl
- 5 batalion saperów – Kraków
- 7 batalion saperów – Poznań
W grudniu 1934 brygady saperów przeformowane zostały w grupy saperów.
Przypisy
Bibliografia
- Zdzisław Józef. Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
| ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
