2 Brygada Strzelców Pieszych

2 Brygada Strzelców Pieszych
Ilustracja
Barwy brygady
Historia
Państwo Polska
Sformowanieluty 1945
Tradycje
Rodowód2 Dywizja Strzelców Pieszych
Dowódcy
Pierwszypłk dypl. Stanisław Bień
Organizacja
DyslokacjaPeterculter, Peterhead
Rodzaj wojskpiechota
Podległość4 Dywizja Piechoty (PSZ)[1]
Skład4 Warszawski Batalion Strzelców Pieszych
5 Małopolski Batalion Strzelców Pieszych
6 Kresowy Batalion Strzelców Pieszych

2 Brygada Strzelców Pieszych – brygada piechoty Polskich Sił Zbrojnych.

Formowanie rozpoczęto w Szkocji lutym 1945. Zdolność bojową miała osiągnąć do 1 czerwca 1945. W walkach na froncie nie wzięła udziału. Oficerowie wywodzili się z 1 Korpusu Polskiego, a żołnierze w ok. 80% z armii niemieckiej lub organizacji Todta, do których to wcześniej zostali przymusowo wcieleni.

Stacjonowała pierwotnie w Peterculter, a następnie w Peterhead[2]. Wchodziła w skład 4 Dywizji Piechoty. Nawiązywała do tradycji 2 Dywizji Strzelców Pieszych walczącej we Francji w 1940.

Skład organizacyjny i obsada personalna

Organizacja i obsada personalna na podstawie 4 Dywizja Piechoty – Pamięci żołnierzy 4 DP i ich dowódcy gen. Glabisza. s. 18.
Dowództwo i Kwatera Główna

  • dowódca brygady – płk dypl. Stanisław Bień
  • zastępca dowódcy – ppłk dypl. Wacław Kamionko
  • szef sztabu – kpt. dypl. Zbigniew Władysław Nirreński
  • oficer taktyczny – kpt. dypl. Wojciech Sekuła
  • oficer informacyjno wywiadowczy – kpt. Franciszek Edward Gudz
  • oficer łącznikowy – por. Mieczysław Pluta-Czachowski
  • kwatermistrz – kpt. dypl. Władysław Frączek
    • oficer materiałowy – por. Eugeniusz Staruch
    • oficer zaopatrzenia – por. Kazimierz Matusewicz
    • oficer techniczny – rtm. Fijaś Tadeusz
  • kapelan – ks. Dudek Ryszard
  • dowódca kompanii sztabowej – ppor. Oskar Mieczysław Bidermann
  • dowódca plutonu ochrony – ppor. Stefan Bijowski
  • dowódca czołówki naprawczej – ppor. Edward Rękawek

Pododdziały

Znaki rozpoznawcze

  • Patki: granatowe z seledynową żyłką[2]
  • Otoki: granatowe[2]
  • Znaki na wozach: czarna cyfra na zielonym tle – sztab: 87; 4 bsp: 60; 5 bsp: 61; 6 bsp: 62[2]

Przypisy

  1. ↑ Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie 1939-1945: barwa i broń. s. 57.
  2. ↑ a b c d 4 Dywizja Piechoty ↓, s. 18.

Bibliografia

  • Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie 1939-1945: barwa i broń. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984. ISBN 83-223-2055-8.
  • Zbigniew Wawer: Organizacja polskich wojsk lądowych w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk: Bellona, 1992. ISBN 83-11-08218-9.
  • 4 Dywizja Piechoty – Pamięci żołnierzy 4 Dywizji Piechoty i ich dowódcy gen. Glabisza. Tuchowo: Mała poligrafia WSD Redemptorystów.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
2bspiesz psz 1.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Barwy 2 Brygady Strzelców Pieszych Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie