2 Dywizja Strzelców Polskich (WP na Wschodzie)

2 Dywizja Strzelców Polskich
Historia
Państwo

 Republika Rosyjska

Sformowanie

1917

Rozformowanie

1918

Dowódcy
Pierwszy

gen. Józef Szamota

Działania zbrojne
Wojna domowa w Rosji
Organizacja
Rodzaj wojsk

Piechota

Podległość

I Korpus Polski w Rosji

2 Dywizja Strzelców Polskich (2 DSP) – wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego na Wschodzie.

Historia dywizji

Dywizja została sformowana jesienią 1917 roku w Żubcowie, w składzie I Korpusu Polskiego[1]. Dowódcą dywizji był generał major Józef Szamota.

Według etatu dywizja miała liczyć 371 oficerów, 36 lekarzy, 52 urzędników, 16.927 żołnierzy frontowych i 2308 żołnierzy niefrontowych oraz około 4500 koni, natomiast stan ewidencyjny w grudniu 1917 roku liczył 372 oficerów, 13 lekarzy, 17 urzędników, 3494 żołnierzy frontowych i 863 żołnierzy niefrontowych oraz około 530 koni[2].

Struktura organizacyjna

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie