2 Front Białoruski

2 Front Białoruski

2-й Белорусский фронт

Sztandar 2 Frontu Białoruskiego z Muzeum Sił Zbrojnych FR w Moskwie
Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1944
Rozformowanie	1945
Tradycje
Rodowód	Frontu Zachodni
Dowódcy
Pierwszy	gen. płk Pawieł Kuroczkin
Ostatni	marszałek Konstanty Rokossowski
Działania zbrojne
II wojna światowa Operacja Bagration Operacja wiślańsko-odrzańska operację wschodniopruska operacja pomorska Operacja berlińska
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Podległość	Stawka

2 Front Białoruski (ros. 2-й Белорусский фронт) – związek operacyjno-strategiczny Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej.

Formowanie i walki

I formowanie

Utworzony 24 lutego 1944 na styku Frontu Białoruskiego (od tej pory 1 Frontu Białoruskiego) i 1 Frontu Ukraińskiego z części armii obu tych Frontów. Działał na kierunku kowelskim. Rozformowany 5 kwietnia 1944. Jego wojska przekazano do 1 Frontu Białoruskiego^[1].

II formowanie

Utworzony 24 (19 ?) kwietnia 1944 z części wojsk Frontu Zachodniego.

Rozwinął się na linii: Bajewo, Czausy, Chołopiejew przeciw niemieckim związkom 4 Armii Grupy Armii „Środek” i w okresie 23 czerwca – 31 lipca 1944wziął udział w operacji białoruskiej przeciw wojskom Grupy Armii „Środek” osiągając rejon Łomży. W okresie 13 – 31 stycznia 1945 wraz z 3 Frontem Białoruskim przeprowadził operację wschodniopruską przeciw Grupie Armii „Mitte” (od 26 stycznia 1945 Grupa Armii „Nord”) rozcinając ją na 3 izolowane zgrupowania w rejonie Królewiec, Braniewo i Sambię^[1].

1 – 30 marca 1945 we współdziałaniu z prawoskrzydłowymi związkami 1 Frontu Białoruskiego przeprowadził operację pomorską przeciw niemieckiej Grupie Armii „Weichsel”, opanowując Pomorze.

16 kwietnia – 8 maja 1945 w czasie operacji berlińskiej nacierał z rejonu dolnego biegu Odry na: Rugię, Stralsund, Wismar, Grabow^[1].

Na bazie dowództwa frontu w 1945 utworzono Grupę Wojsk Okupacyjnych w Niemczech oraz Radziecką Administrację Wojskową w Niemczech, następnie dowództwo Północnej Grupy Wojsk Radzieckich.

Dowództwo 2 Frontu Białoruskiego

• Dowódcy frontu
  • gen. płk Pawieł Kuroczkin (I formowanie)
  • gen. płk Iwan Pietrow – do 6 czerwca 1944
  • gen. armii Gieorgij Zacharow (do 17 listopada 1944)
  • marszałek Konstanty Rokossowski (od 17 listopada 1944)
• Zastępca dowódcy – gen. płk Kuźma Trubnikow
• Członkowie rady wojennej:

  gen. lejtn. Nikita Subbotin

  gen. lejt. Aleksandr Russkich

• Szef sztabu – gen. płk Aleksandr Bogolubow
• Dowódca artylerii – gen. płk Aleksandr Sokolskij
• Dowódca wojsk pancernych i zmechanizowanych – gen lejtn. Michaił Czerniawskij
• Szef wojsk inżynieryjnych – gen. lejtn. Boris Błogosławow
• Szef wojsk łączności – gen. lejtn. N. Borzow
• Kwatermistrz – gen. lejtn. Fieofan Łagunow^[2]
• Komisarz
  • gen. Lew Mechlis (kwiecień-czerwiec 1944),
  • gen. Nikita Subbotin (od czerwca 1944 do rozwiązania frontu)

Struktura organizacyjna

Przypisy

Bibliografia

• Bolszaja Sowietskaja Encyklopedija Moskwa 1978
• Mała Encyklopedia Wojskowa MON 1967
• Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
• Я. Фойтцик, А. В. Доронин, Т. В. Царевская-Дякина: Советская военная администрация в Германии, 1945-1949. Справочник, РОССПЭН Moskwa 2009, [w:]