2 Motocyklowy Batalion Rozpoznawczy
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1944 |
| Rozformowanie | 1952 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | kpt. Mirosław Michalski |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
| Skład | Etat 010/487 |
2 Motocyklowy Batalion Rozpoznawczy – samodzielny pododdział rozpoznawczy ludowego Wojska Polskiego.
Sformowany w rejonie Berdyczowa na mocy rozkazu dowódcy Armii Polskiej w ZSRR nr 00127 z 4 lipca 1944 jako organiczny oddział 1 KPanc.
Dowódcy batalionu
- kpt. Mirosław Michalski (27 lipca 1944 r. - 2 marca 1945 r.)
- mjr Mikołaj Kubyszew (2 marca - 30 kwietnia 1945 r.)
- mjr Anatol Klimowicz (30 kwietnia 1945 r. do końca wojny)[1]
Skład etatowy w 1945
- pluton sztabowy
- 2 kompanie motocyklistów
- kompania czołgów T-34/85
- bateria dział ppanc 57 mm
- kompania transporterów opancerzonych Mk-1 „Universal”
- kwatermistrzostwo
Działania zbrojne
22 lipca 1944 batalion przeszedł z rejonu Berdyczowa do m. Stańków pod Chełmem. W okresie szkolenia został użyty do działań przeciwko podziemiu niepodległościowemu[2]. 23 i 24 września 1944 kompania transporterów uczestniczyła w walce w rejonie Świerna, a w dniach 13–16 października 1944 w rejonie Żmudź, Dubienka, Rosołkino.
W 1945 uczestniczył we wszystkich działaniach 1 KPanc. Jego elementy rozpoznawcze w pościgu za przeciwnikiem wkroczyły jako pierwsze do Mielnika.
Batalion w okresie pokoju
w październiku 1945, rozkazem naczelnego dowódcy WP nr 0635 batalion włączono w skład Śląskiego Okręgu Wojskowego. Następnie został on przesunięty do Lublina, gdzie podporządkowano go dowódcy 3 DP i użyto do walk z oddziałami podziemia niepodległościowego. W styczniu 1946 roku OW Śląsk przekazał 2 Batalion Motocyklistów do dyspozycji dowództwa Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego[3].
Rozformowany na mocy rozkazu Naczelnego Dowódcy WP nr 0278 z 5 października 1952.
Przypisy
- ↑ Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy.... s. 252.
- ↑ Komornicki 1987 ↓, s. 221.
- ↑ Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 .... s. 43.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń ;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 3, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07419-4.
- Magnuski, Janusz: Wozy bojowe LWP : 1943-1983. Magnuski, Janusz. Warszawa: Wydaw. Min. Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-06990-5.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydaw. TRIO : Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
| Korpusy pancerne | |
|---|---|
| Brygady pancerne (BPanc) | |
| Pułki czołgów (pcz) | |
| Pułki czołgów ciężkich (pczc) | |
| Bataliony rozpoznawcze | |
| Pułki artylerii pancernej (papanc) | |
| Dywizjony artylerii pancernej (dapanc) | |
| Wyposażenie |
- Artyleria polska na froncie wschodnim ⇐ Wojsko Polskie w ZSRR ⇒ Piechota polska na froncie wschodnim
| Korpusy pancerne | |
|---|---|
| Dywizje pancerne | |
| Brygady pancerne | |
| Pułki czołgów | |
| Bataliony rozpoznawcze | |
| Pułki artylerii pancernej | |
| Dywizjony artylerii pancernej | |
| Wyposażenie |
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - kadra pancerna i samochodowa
Własna praca Kwz