2 Poznański Oddział WOP
 | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1946 |
| Rozformowanie | 1948 |
| Nazwa wyróżniająca | Poznański |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Kontynuacja | |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość | Okręg Wojskowy Poznań |
Poznański Oddział WOP nr 2 – oddział w strukturze organizacyjnej Wojsk Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Sformowany w 1946 na bazie 2 Oddziału Ochrony Pogranicza[2], na podstawie rozkazu NDWP nr 0153/org. z 21 września 1946. Oddział posiadał pięć komend, 25 strażnic, stan etatowy wynosił 1900 żołnierzy i 14 pracowników cywilnych[3].
Rozkazem ND WP nr 077/Org. z 13.02.1947 roku nakazano przeprowadzenie dalszych zmian w strukturze organizacyjnej. Rozformowano wówczas 6 i 8 komendy odcinków oraz 26, 29, 33, 37, 38, 42, 43, 47 i 48 strażnice[4]. W 1947 roku rozformowano grupę manewrową oddziału, a w jej miejsce powołano szkołę podoficerską o etacie 34 oficerów i podoficerów oraz 140 elewów[5][a].
Sztab oddziału stacjonował w Krośnie Odrzańskim.
Rozformowany w 1948 roku, a na jego bazie powstała 10 Brygada Ochrony Pogranicza.
Struktura organizacyjna
- dowództwo sztab i pododdziały dowodzenia[b]
- grupa manewrowa, a od 1947 szkoła podoficerska
- 6 komenda odcinka[c] - Koło
- 7 komenda odcinka - Gubin
- 8 komenda odcinka[c] – Cybinka i pięć strażnic
- 9 komenda odcinka – Słubice i pięć strażnic
- 10 komenda odcinka – Górzyca (Słońsk)
We wrześniu 1946 roku stan etatowy oddziału przewidywał: 5 komend, 25 strażnic, 1900 wojskowych i 14 pracowników cywilnych[6]. Po reorganizacji w 1947 roku było to: 3 komendy odcinków, 16 strażnic, 826 wojskowych i 12 pracowników cywilnych[7].
Dowódcy oddziału
- ppłk Walerian Kuczyński (od 1 lipca do 27 października 1946)[8]
- ppłk Filip Kujun
Przekształcenia
2 Oddział Ochrony Pogranicza → 2 Poznański Oddział WOP → 10 Brygada Ochrony Pogranicza → 9 Brygada WOP → 9 Lubuska Brygada WOP → Lubuska Brygada WOP → Ośrodek Szkolenia WOP w Krośnie Odrzańskim → Lubuski Oddział Straży Granicznej → Nadodrzański Oddział Straży Granicznej.
Uwagi
- ↑ Rozkaz Ministra Obrony Narodowej nr 070/org. z 3.03.1947 roku → Jackiewicz 1998 ↓, s. 50
- ↑ Strukturę organizacyjną Oddziału podano za → Jackiewicz 1998 ↓, s. 50
- ↑ a b Rozformowana na podstawie rozkazu ND WP 077/org z 13 lutego 1947 roku
Przypisy
- ↑ ASGran., sygn. 2825/1 ↓.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 50.
- ↑ Dominiczak 1971 ↓, s. 127.
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 63.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 10.
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 61.
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 64.
- ↑ Błażej 1985 ↓, s. 149.
Bibliografia
- Henryk Dominiczak: Wojska Ochrony Pogranicza w latach 1845-1948. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa Drukarnia w Łodzi, 1985.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza : (1945-1991) : krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Andrzej Błażej: Zarys dziejów Lubuskiej Brygady WOP (1945–1985). Krosno Odrzańskie: 1985.
- Archiwum Straży Granicznej, DWOP sygn.2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Koszary 73 pułku czołgów z Gubina (10 lat po rozwiązaniu jednostek)
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Dyslokacja oddziałów i komend Wojsk Ochrony Pogranicza w październiku 1946 r. - 2 Poznański Oddział WOP
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od 1946 - WOP