2 Pułk Ułanów (LP)

2 Pułk Ułanów

Odznaka 2 pułku ułanów Legionów Polskich
Historia
Państwo	Austro-Węgry
Sformowanie	1 stycznia 1916
Rozformowanie	19 lutego 1918
Tradycje
Rodowód	2 Szwadron Kawalerii 3 Szwadron Kawalerii II Dywizjon Kawalerii 5 Szwadron Kawalerii 6 Szwadron Kawalerii Dywizjon Kawalerii III Brygady Legionów Polskich
Kontynuacja	2 Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich
Dowódcy
Pierwszy	mjr Juliusz Ostoja-Zagórski
Ostatni	płk Roman Kawecki
Działania zbrojne
I wojna światowa front wschodni bitwa pod Kirlibabą szarża pod Rokitną
Organizacja
Dyslokacja	Wołczeck, Mińsk Mazowiecki, Medyka
Rodzaj sił zbrojnych	wojsko
Rodzaj wojsk	kawaleria
Podległość	Komenda Legionów Polskich Polski Korpus Posiłkowy

2 Pułk Ułanów – oddział kawalerii Legionów Polskich.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Pierwsze zawiązki polskiej jazdy powstały w Oddziałach Konnych lwowskiego i krakowskiego „Sokoła” w zaborze austriackim. W Krakowie zawiązały się dwa konne oddziały, 2 i 3 szwadron kawalerii Legionów. 1 października 1914 roku szwadrony wyruszyły na Węgry wchodząc taktycznie w skład II Brygady Legionów Polskich^[1].

Dekoracja uczestników szarży pod Rokitną

W czerwcu 1915 roku oba szwadrony połączyły się tworząc Dywizjon Kawalerii Legionów. Również w tym samym miesiącu koło Piotrkowa sformowano 5 i 6 szwadron kawalerii. Z tych szwadronów, oraz oddziału karabinów maszynowych i patrolu telefonicznego w październiku 1915 roku zorganizowany został II Dywizjon Kawalerii LP. 10 listopada 1915 roku doszło do połączenia się tych dwóch dywizjonów i powstał wówczas 2 Pułk Ułanów Legionów Polskich. Początkowo w skład jego wchodziły 4 szwadrony, a szwadron składał się z 4 plutonów po 24 ułanów każdy. Manifest dwóch cesarzy, niemieckiego i austriackiego z 5 listopada 1916 roku zapoczątkował kryzys w szeregach Legionów. Pułk ułanów odmówił złożenia przysięgi na wierność cesarzowi i 18 lutego 1918 roku został rozwiązany. Po upadku Austrii odrodził się w Krakowie 2 listopada 1918 roku jako 2 Pułk Ułanów Wojska Polskiego.

Mundur ułana 2 Pułku Ułanów Legionów Polskich

Żołnierze pułku

Dowódcy

• mjr Juliusz Ostoja-Zagórski
• rtm. Józef Dunin-Borkowski
• rtm. Jan Dunin-Brzeziński
• płk Roman Kawecki (17 XI 1917 – 18 II 1918)
• rtm. Jan Dunin-Brzeziński (2–15 XI 1918)

Ułani

• Stanisław Bedryjowski
• ppor. Józef Byszewski
• wachm. Roman Cieszyński
• Zygmunt Dyakowski
• ppor. Stanisław Daszewski
• Stanisław Fedorowski
• Włodzimierz Gilewski
• Antoni Gryzina-Lasek
• Gustaw Gwizdalski
• wachm. Kazimierz Kowalski
• chor./ppor. Adam Mniszek
• kpr. dr Kazimierz Papée
• Jan Maria Romański
• Zygmunt Siewiński
• Bogumił Skarżyński
• Mieczysław Targowski-Tarnawa
• Mieczysław Timme
• Edward Wania
• Stefan Wiechecki
• Stanisław Pilch

Obsada personalna 2 szwadronu 1 października 1914 roku^[2]

• dowódca szwadronu – por. Zbigniew Dunin-Wąsowicz
• dowódca I plutonu – ppor. Kazimierz Ziembiński ps. „Zieliński”
• dowódca I plutonu – chor. Józef Dunin-Borkowski
• dowódca I plutonu – chor. Jerzy Topór-Kisielnicki
• dowódca I plutonu – ppor. Roman Włodek
• lekarz – ppor. lek. Janina Witoszyńska

Zobacz też

• Szarża pod Rokitną

Przypisy

Bibliografia

• Józef Milewski: 2 Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich. Warszawa: „Ajaks”, 1993. ISBN 83-85621-09-1.
• Adam Mniszek, Klemens Rudnicki: Zarys historii wojennej 2-go Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918-1920.

Linki zewnętrzne

• Galeria zdjęć 2 pułk ułanów LP.