2 Warszawska Dywizja Zmechanizowana
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1955 |
| Rozformowanie | 1989 |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Patron | |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Kontynuacja | 20 BMT |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk Artur Raginia |
| Ostatni | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Nysa – sztab |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Jan Henryk Dąbrowski, patron 2 WDZ
2 Warszawska Dywizja Zmechanizowana im. Henryka Dąbrowskiego (2 DZ) – związek taktyczny Wojsk Zmechanizowanych Sił Zbrojnych PRL.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Zgodnie z rozporządzeniem Nr 0026/org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 września 1956 roku, 7 Łużycka Dywizja Piechoty została przeformowana i przemianowana na 2 Warszawską Dywizję Zmechanizowaną. Dowództwo i sztab dywizji stacjonował w Nysie. W 1961 roku w skład dywizji został włączony 15 Pułk Czołgów Średnich z Gliwic, natomiast 13 Warszawski Pułk Czołgów Średnich został podporządkowany dowódcy 10 Dywizji Pancernej.
Dywizja stanowiła częściowo skadrowany związek taktyczny spełniając przede wszystkim zadania szkoleniowe[1] i mobilizacyjne. W pułkach dywizji funkcjonowały poddoddziały szkolne przygotowujące podoficerów i młodszych specjalistów dla potrzeb jednostek Śląskiego Okręgu Wojskowego.
W październiku 1989 roku dywizja została przekształcona w 20 Bazę Materiałowo-Techniczną, a jej numer i nazwa wyróżniająca przekazana 20 Dywizji Pancernej ze Szczecinka.
Skład i dyslokacja
| Garnizon | Struktura organizacyjna[2] | |||
|---|---|---|---|---|
| 1956 | 1960 | 1970- | 1988 | |
| Nysa | dowództwo 2 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej | |||
| Częstochowa | 6 pułk zmechanizowany | |||
| Nysa | 33 pułk zmechanizowany | |||
| Lubliniec | 36 pz | |||
| Kłodzko | 27 pułk zmechanizowany | |||
| Opole | 13 pcz | 13 pczapanc | ||
| Nysa | 37 bczap | |||
| Gliwice | 21 sbcz | |||
| Gliwice | 15 pułk czołgów | |||
| Koźle | 37 pah | 37 pułk artylerii | ||
| Koźle | 2 dywizjon artylerii rakietowej | 2 dywizjon rakiet taktycznych | ||
| Bielsko | 40 dappanc | |||
| 100 dappanc | ||||
| Lubliniec | 24 daplot | |||
| Ząbkowice | 111 daplot | 99 pułk artylerii przeciwlotniczej[a] | ||
| Nysa | 10 batalion rozpoznawczy | 18 kr | 10 br | |
| Nysa | 18 batalion saperów | 2 bsap | ||
| Nysa | 48 batalion łączności | |||
| Nysa | 52 bsam-transp * | 2 batalion zaopatrzenia | ||
| Nysa | 2 DPZ | |||
| Komprachcice Opole | 160 RBRCz | 160 RWNCz * | 2 batalion remontowy | |
| Koźle | 155 RWNSArt. | 155 DWUzb | ||
| Nysa | 172 RWRSam | 172 RWNSam* | ||
| Nysa | 37 bdow szefa AD[b] | |||
| Nysa Kłodzko | 21 kopchem | 21 kpchem | ||
| Nysa | 75 kszt | koirr | koir | |
Żołnierze dywizji
Dowódcy dywizji[3]:
- ppłk Artur Raginia (1956 – 1956)
- płk Zbigniew Ohanowicz (18.11.1956 – 14.11.1964)
- ppłk Stanisław Banasiak (14.11.1964 – 20.06.1966)
- płk Kazimierz Makarewicz (20.06.1966 – 18.08.1966)
- płk / gen. bryg. Józef Jaworski 19.08.1966 – 24.10.1970)
- płk / gen. bryg. Edward Drzazga (24.10.1970 – 13.08.1975)
- płk Edward Kułak (13.08.1975 – 13.10.1979)
- płk Kazimierz Tomaszewski (14.10.1979 – 23.01.1984)
- płk Henryk Janusek (03.1984 – 05.08.1987)
- płk Bolesław Balcerowicz (05.08.1987 – 06.10.1989)
Uwagi
- ↑ Szulc 2020 ↓, s. 64 podaje, że w miejsce 99. Pułku Artylerii Obrony Przeciwlotniczej z 15. Dywizjonu (?) Artylerii Przeciwlotniczej sformowano 111. Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej w Ząbkowicach Śląskich. 99 pa OPL wchodził w skład 15 Dywizji Artylerii Obrony Przeciwlotniczej.
- ↑ Szulc 2020 ↓, s. 68 wymienia w strukturze organizacyjnej 37. Batalion Dowodzenia w Nysie. W roku 1970, w etacie dywizji zmechanizowanej nie występował batalion dowodzenia – występowała „bateria dowodzenia szefa artylerii”.
Przypisy
- ↑ Puchała 2013 ↓, s. 275.
- ↑ Szulc 2020 ↓, s. 62–70.
- ↑ Mąsior 2005 ↓.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł Piotrowski, Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne 1945-1956, Warszawa 2003.
- Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska polskiego 1945-1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja "Historia i Kultura", 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.
- Tomasz Szulc: Garnizon Nysa w systemie bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1946–2001. Częstochowa: 2020.
- K.Czernikowski – „Wojska Lądowe – Część I Okręgi Wojskowe, Korpusy i Dywizje 1943-2008”, Elbląg 2008
- K.Czernikowski – „Wojska Lądowe – Część II Jednostki Wojskowe Korpusów i Dywizji 1943-2008”, Elbląg 2008
- Wiesław Mąsior: Dowódcy dywizji Wojska Polskiego. Profesjonalne Forum Wojskowe. Serwis-militarny.net, 2005. [dostęp 2018-02-05].
Polskie wojska zmechanizowane
| Korpusy (rozformowane) | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Dywizje |
| ||||
| Brygady |
| ||||
| Pułki (rozformowane) |
| ||||
| Szkoły |
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
JHDąbrowski 1.JPG
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Mathiasrex (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC BY 2.5
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Mathiasrex (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC BY 2.5
Jan Henryk Dąbrowski anonymous portrait before 1818
Image taken by User:Mathiasrex Maciej Szczepańczyk