2 złote wzór 1924

2 złote wzór 1924
	Dane podstawowe
Emitent	Bank Polski
Nominał	2 złote
Rocznik	1924, 1925
	Emisja
Mennica	Hôtel des Monnaies (Paryż),; King's Norton (Birmingham),; United States Mint (Filadelfia),; Royal Mint (Londyn)
Nakład	26 178 641 szt.
Data emisji	1 lipca 1924
Data wycofania	31 stycznia 1933
Projektant	Tadeusz Breyer,; Edmund Bartłomiejczyk (projekt orła)
	Opis fizyczny
Masa	10 g
Średnica	27 mm
Materiał	srebro Ag750
Rant	ząbkowany
Stempel	zwykły albo; odwrócony (część nakładu 1924)
Uwagi	moneta obiegowa

2 złote wzór 1924 – moneta dwuzłotowa, bita w srebrze, wprowadzona do obiegu 1 lipca 1924 r. (Dz.U. z 1924 r. nr 34, poz. 351), wycofana z obiegu 31 stycznia 1933 r. (Dz.U. z 1932 r. nr 92, poz. 798)^[1].

W niektórych opracowaniach z początku XXI w. jako data wprowadzenia dwuzłotówki do obiegu podawany był 31 stycznia 1925 r^[2], a w innych tego samego autora – 31 maja 1924 r., czyli dzień wejścia w życie rozporządzenia o ustaleniu wzorów monet (Dz.U. z 1924 r. nr 45, poz. 476)^[3].

Monetę bito z datami rocznymi 1924 i 1925^[4].

Awers

W centralnym punkcie umieszczono godło – orła w koronie, poniżej rok emisji, dookoła napis „RZECZPOSPOLITA POLSKA”, a w przypadku mennic w Paryżu, Birmingham i Londynie, znak mennicy^[4]^[5]^[6]^[7]^[8]:

róg obfitości z lewej strony oraz pochodnia z prawej strony daty rocznej – Paryż,
litera H po dacie rocznej – Birmingham,
kropka po dacie rocznej – Londyn.

Rewers

Na tej stronie monety znajdują się półpostać kobiety z warkoczem na tle kłosów oraz cyfra „2" i napis „ZŁOTE”^[4]^[5]^[6]^[7]^[8].

Nakład

Monetę bito w srebrze próby 750, na krążku o średnicy 27 mm, masie 10 gramów, z rantem ząbkowanym, według projektu Tadeusza Breyera^[1] z wykorzystaniem na awersie orła Edmunda Bartłomiejczyka^[9], w czterech mennicach^[1]:

francuskiej Hôtel des Monnaies w Paryżu (1924 r., 8 178 641 szt.),
brytyjskiej King's Norton Metal Company Ltd. Ralf Heaton & Sons w Birmingham (1924 r., 1 200 000 szt.),
amerykańskiej United States Mint Philadelphia w Filadelfii (1924 r., 780 000 szt. oraz 1925 r., 5 220 000 szt.),
brytyjskiej Royal Mint w Londynie (1925 r., 10 800 000 szt.).

Opis

Moneta była bita według ustroju monetarnego wprowadzonego rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 stycznia 1924 r. (znowelizowanym w kwietniu tego roku), w którym stanowiono o biciu, według jednego wzoru, monet 1, 2, 5 złotych w srebrze próby 750 i masie 5 gramów przypadających na 1 złoty. Ostatecznie, według tego rozporządzenia, do obiegu wprowadzono tylko monety jedno- i dwuzłotowe^[1].

W przypadku dwuzłotówki, w 1924 roku zamówiono:

7,5 mln sztuk w Paryżu,
12 mln sztuk w Birmingham i
6 mln sztuk w Filadelfii.

Po wprowadzeniu do obiegu 1 listopada 1924 r. pierwszych 800 000 szt. z Birmingham, stwierdzono istotną usterkowość tego nakładu i zdecydowano się na przeniesienie zamówienia do mennicy w Londynie, zrealizowanego ostatecznie w 1925 r.. Dnia 17 października 1924 dostarczono do Polski z Filadelfii 1,5 mln sztuk. Również i w tym przypadku stwierdzono znaczny odsetek wad. Mimo że monety te były wybite stemplem odwróconym, zdecydowano się na wprowadzenie 780 tys. sztuk do obiegu. Mennica w Filadelfii dokończyła złożone zamówienie bijąc monety z datą roczną 1925 stemplem zwykłym (nieodwróconym)^[1].

Monety z datą roczną 1924 z Filadelfii wybite zostały stemplem odwróconym, wszystkie pozostałe, w tym te z Filadelfii z 1925 r., stemplem zwykłym^[1].

Moneta 2 złote 1924 z mennicy z Filadelfii była w XX w. jedyną polską monetą wprowadzoną do powszechnego obiegu, która została wybita stemplem odwróconym^[10].

Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 5 listopada 1927 r. (Dz.U. z 1927 r. nr 97, poz. 855) zmieniono ustrój pieniężny, decydując między innymi o biciu monet dwuzłotowych w srebrze próby 500. Nigdy nie zrealizowano tego rozporządzenia ze względu na problemy mennicy w Warszawie związane z wyprodukowaniem krążków o takiej zawartości srebra. Wobec tego postanowiono w sierpniu 1932 r., że monety 2, 5, 10 złotych będą bite ze srebra próby 750 o masie 2,2 grama przypadających na 1 złoty^[1].

Falsyfikat z epoki 2 złote 1925

Dwuzłotówki wzór 1924 często w okresie II Rzeczypospolitej były fałszowane. Zazwyczaj odlewano je w jasnym metalu, a później srebrzono. W sprawozdaniu mennicy za lata 1927–1930 odnotowano również istnienie fałszywych stempli tej monety. W kolejnych latach dwuzłotówki wzór 1924 stanowiły ponad połowę wykrywanych fałszerstw^[1].

Ząbkowanie rantu dwuzłotówek bitych w poszczególnych mennicach różni się między sobą. Porównywanie wzoru rantu łatwo pozwala na wykrycie fałszerstw na szkodę kolekcjonerów będących przeróbkami innych oryginalnych egzemplarzy. Dotyczy to głównie odmian^[1]:

z Birmingham (1924) – dostawiana litera H po 1924 na oryginałach z Paryża, na których usunięto wcześniej róg obfitości i pochodnię, oraz
egzemplarzy w stanie zachowania I z Filadelfii z 1925 r. – usuwana kropka po 1925 z oryginałów z Londynu z tego samego roku.

Stopień rzadkości poszczególnych odmian przedstawiony jest w tabeli^[1]:

Rocznik	Odmiana	Stopień rzadkości	Szacowana liczba egzemplarzy
2 złote 1924	„stempel odwrócony”	R2	3001–15 001
2 złote 1924	„róg i pochodnia”	R	80 001–400 000
2 złote 1924	„po roku H”	R4	121–600
2 złote 1925	„bez kropki po roku”	R	80 001–400 000
2 złote 1925	„kropka po roku”	R	80 001–400 000

Wersje próbne

1924 bez znaku mennicy w srebrze

1924 H stempel odwrócony

1924 H z puncą probierczą

1924 z innym awersem w srebrze

Próba 1925

1927 bez napisu PRÓBA w srebrze

W katalogach podana jest informacja o wybiciu próbnych wersji monety^[4]:

z datą 1924 w:
- srebrze, z rantem ząbkowanym, bez żadnych znaków mennicy, bita w Filadelfii również w Warszawie (100 sztuk),
- srebrze, z rantem gładkim, bez żadnych znaków mennicy, bita w Warszawie, (nakład nieznany),
- srebrze, z wypukłym napisem „ESSAI” na rewersie, z mennicy w Paryżu (15 sztuk),
- srebrze, z literką H, stempel odwrócony, bita w Birmingham (60 sztuk),
- mosiądzu, bez żadnych znaków mennicy, bita w Warszawie (40 sztuk),
- srebrze, z literką H po roku i państwową puncą srebra po ZŁOTE, bita w Birmingham (nakład nieznany),
- srebrze z wklęsłymi napisami na awersie „14” i „U.S.M” z mennicy w Filadelfii (nakład nieznany),
- srebrze i znakiem mennicy w Warszawie przed datą (10 sztuk),
- srebrze z rantem gładkim, bita bez pierścienia, bez znaku mennicy (nakład nieznany),
- z innym awersem (rok 1924 wokół orła), bita w Warszawie w:
  - srebrze (nakład nieznany),
  - nowym srebrze (nakład nieznany),
z datą 1925 w srebrze, ze znakiem mennicy w Warszawie po dacie (10 sztuk),
z datą 1927 i nieznacznie zmienionym wzorze awersu:
- bez napisu „PRÓBA” w:
  - srebrze (100 sztuk),
  - srebrze stemplem lustrzanym (100 sztuk),
  - miedzi (nakład nieznany),
- z wypukłym napisem „PRÓBA” w:
  - srebrze (100 sztuk),
  - srebrze, stempel lustrzany (nakład nieznany),
  - brązie (10 sztuk).
- z wklęsłym napisem „PRÓBA” w miedzi (nakład nieznany).

Zobacz też

1 złoty wzór 1924
2 złote 1927
2 złote
lista monet obiegowych II Rzeczypospolitej

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j JerzyJ. Chałupski JerzyJ., Specjalizowany katalog monet polskich XX i XXI w. część druga II Rzeczpospolita Generalne Gubernatorstwo 1918-1945, wyd. pierwsze, Sosnowiec: Jerzy Chałupski, 2008, s. 162–172, ISBN 83-912223-4-9 .
↑ JanuszJ. Parchimowicz JanuszJ., Monety polskie, wyd. II, Szczecin: Nefryt, 2003, s. 157, ISBN 83-87355-37-2 .
↑ JanuszJ. Parchimowicz JanuszJ., Monety Rzeczypospolitej polskiej 1919–1939, wyd. pierwsze, Szczecin: Nefryt, 2010, s. 31, ISBN 978-83-87355-65-4 .
↑ ^a ^b ^c ^d JanuszJ. Parchimowicz JanuszJ., Monety Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939, wyd. I, Szczecin: Nefryt, 2010, s. 31–32,140–151, ISBN 978-83-87355-65-4 .
↑ ^a ^b CzesławC. Kamiński CzesławC., Ilustrowany katalog monet polskich 1916–1975, wyd. IV poprawione i uzupełnione, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1976, s. 18, 72–73 .
↑ ^a ^b CzesławC. Kamiński CzesławC., Ilustrowany katalog monet polskich 1916–1977, wyd. V poprawione i uzupełnione, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1977, s. 19, 81–82 .
↑ ^a ^b CzesławC. Kamiński CzesławC., Ilustrowany katalog monet polskich 1916–1982, wyd. VI poprawione i uzupełnione, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1983, s. 19, 104, 105 .
↑ ^a ^b CzesławC. Kamiński CzesławC., Ilustrowany katalog monet polskich 1916–1987, wyd. VII zmienione i uzupełnione, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988, s. 21–22, 138–139 .
↑ Monetarium Bydgoskie, numibyd.pl [dostęp 2020-04-21] .
↑ JanuszJ. Parchimowicz JanuszJ., Monety polskie, wyd. II, Szczecin: Nefryt, 2003, s. 156–161, 195–374, 301–369, ISBN 83-87355-37-2 .

[:0-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j JerzyJ. Chałupski JerzyJ., Specjalizowany katalog monet polskich XX i XXI w. część druga II Rzeczpospolita Generalne Gubernatorstwo 1918-1945, wyd. pierwsze, Sosnowiec: Jerzy Chałupski, 2008, s. 162–172, ISBN 83-912223-4-9 .

[2] JanuszJ. Parchimowicz JanuszJ., Monety polskie, wyd. II, Szczecin: Nefryt, 2003, s. 157, ISBN 83-87355-37-2 .

[3] JanuszJ. Parchimowicz JanuszJ., Monety Rzeczypospolitej polskiej 1919–1939, wyd. pierwsze, Szczecin: Nefryt, 2010, s. 31, ISBN 978-83-87355-65-4 .

[:1-4] JanuszJ. Parchimowicz JanuszJ., Monety Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939, wyd. I, Szczecin: Nefryt, 2010, s. 31–32,140–151, ISBN 978-83-87355-65-4 .

[:2-5] CzesławC. Kamiński CzesławC., Ilustrowany katalog monet polskich 1916–1975, wyd. IV poprawione i uzupełnione, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1976, s. 18, 72–73 .

[:3-6] CzesławC. Kamiński CzesławC., Ilustrowany katalog monet polskich 1916–1977, wyd. V poprawione i uzupełnione, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1977, s. 19, 81–82 .

[:4-7] CzesławC. Kamiński CzesławC., Ilustrowany katalog monet polskich 1916–1982, wyd. VI poprawione i uzupełnione, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1983, s. 19, 104, 105 .

[:5-8] CzesławC. Kamiński CzesławC., Ilustrowany katalog monet polskich 1916–1987, wyd. VII zmienione i uzupełnione, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988, s. 21–22, 138–139 .

[9] Monetarium Bydgoskie, numibyd.pl [dostęp 2020-04-21] .

[10] JanuszJ. Parchimowicz JanuszJ., Monety polskie, wyd. II, Szczecin: Nefryt, 2003, s. 156–161, 195–374, 301–369, ISBN 83-87355-37-2 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne