3/VI Batalion Wartowniczy
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1919 |
| Rozformowanie | 1921 |
| Działania zbrojne | |
| wojna polsko-bolszewicka | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | Wojska Wartownicze |
| Podległość | |
3/VI Batalion Wartowniczy – batalion wartowniczy Wojska Polskiego.
Baon wartowniczy nr 3/VI został sformowany w 1919 roku w Okręgu Generalnym Lwów[1]. W tym samym roku stacjonował w Sokalu[2], a na początku 1921 roku w Stryju[3].
W listopadzie 1920 roku, razem z batalionami wartowniczymi 2/VI i 3/II, zluzował 2 Pułk Strzelców Granicznych na południowym odcinku granicy, od miejscowości Sianki aż do Dniestru, wzdłuż dawnej granicy galicyjsko-węgierskiej. Przed luzowaniem, baon otrzymał komplet instrukcji i regulaminów służby granicznej obowiązujących w formacji Strzelcy Graniczni oraz odbył krótkie szkolenie w zakresie pełnienia służby granicznej i wywiadu wojskowego. Funkcję instruktorów pełnili oficerowie Strzelców Granicznych. Przy dowództwie baonu funkcjonował łącznik z Ministerstwem Skarbu. Żołnierze batalionu ochraniali „zieloną granicę”, natomiast służbę na przejściach granicznych pełnili funkcjonariusze Policji Państwowej i urzędów celnych[4]. Wiosną 1921 roku na bazie oddziału został zorganizowany 12 Batalion Celny[5].
Dowódcy batalionu
- ppłk piech. Jan Kanty Roliński (od 12 XI 1919[2])
Przypisy
- ↑ Zawadzki 2000 ↓, s. 112.
- ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 97 z 1919 roku, poz. 4077.
- ↑ Wykaz garnizonów 1921 ↓, s. 35.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 59-60.
- ↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 24.
Bibliografia
- Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych. Wojskowa Biblioteka Cyfrowa „Zbrojownia”. [dostęp 2018-05-15].
- Wykaz garnizonów znajdujących się na terenie podległym Ministerstwu Spraw Wojskowych wg stanu z dnia 1 lutego 1921 roku, L. 11000 taj./Piech. I Ewid.. W: Adiutantura Generalna Naczelnego Wodza, sygn. 701/2/94 [on-line]. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, 1921-02-01. [dostęp 2017-10-04].
- Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
- Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919-1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
- Wacław Zawadzki. Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (183), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 16406281.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).