3.7 cm Gebirgskanone M.13
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Rodzaj | działo górskie |
Historia | |
Produkcja seryjna | 1913-?? |
Wyprodukowano | Skoda Werke Pilsen |
Dane taktyczno-techniczne | |
Kaliber | 37 mm |
Długość lufy | L26 - 26 kalibrów |
Donośność | 2200 m (maksymalna) |
Prędkość pocz. pocisku | 175 m/s (pocisk o masie 0,545 kg) |
Masa | 75 kg (bojowa) |
Kąt ostrzału | od – 10° do +45° (w pionie) |
Szybkostrzelność | 10 strz./min |
Obsługa | 3 osoby |
3.7 cm Gebirgskanone M.13 – austro-węgierskie działo górskie kalibru 37 mm. Stało się podstawą do opracowania działa piechoty 3.7 cm Infanteriegeschütz M.15.
Działo pierwotnie złożone w zakładach Skody w Pilźnie na zamówienie rządu Ekwadoru, miało być wprowadzone na uzbrojenie artylerii górskiej. Działo było składakiem powstałym z zaadaptowanej do tego celu lufy 3,7 cm armatki morskiej wz. 1894, do której dostosowano lekką lawetę kołową i zaopatrzono w tarczę osłonową dla obsługi. W momencie wybuchu wojny światowej, podobnie do pozostałego sprzętu bojowego produkowanego w Pilźnie, miało trafić do jednostek armii austriacko-węgierskiej, jednak jako mało przydatne dla jednostek liniowych zostało przydzielone do nowo powstałych Legionów Polskich. Uzbrojono w nie, jeszcze w grudniu 1914 roku, jedną z baterii 1 pułku Artylerii. Działo doskonale nadawało się do skutecznego niszczenia stanowisk karabinów maszynowych.
Bibliografia
- Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1872-1970. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975.
- Przemysław Jaskółowski: Działa okopowe c. i k. armii 1914-1918. Przemyśl: Fort, 2008.
Media użyte na tej stronie
Flag of the Austro-Hungarian Monarchy (1867-1918)