30 Dywizja Piechoty (LWP)
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1951 |
Rozformowanie | 1952 |
Dowódcy | |
Pierwszy | ppłk dypl. Cezary Kozaczyński |
Ostatni | ppłk Jan Konieczny |
Organizacja | |
Numer | JW 2350 |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | wojska lądowe |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
30 Dywizja Piechoty[a] – związek taktyczny piechoty ludowego Wojska Polskiego.
Dywizja sformowana została w terminie do 1 grudnia 1951, na terenie Okręgu Wojskowego nr V Kraków, w składzie 12 Korpusu Piechoty. Organizowana była według etatów dywizji piechoty typu B „konna mała”[2].
20 grudnia 1952 dywizja została rozformowana[3].
Dowódcy dywizji
- ppłk dypl. Cezary Kozaczyński (p.o. 8.09.1951 – 14.10.1952)
- ppłk Jan Konieczny (cz.p.o. 14.10.1952 – 17.12.1952)
Struktura organizacyjna
Organizacja w 1951[4]:
- Dowództwo i sztab – według etatu 2/129 – Przemyśl (JW 2350)
- 74 pułk piechoty – według etatu 2/130 – Jarosław (JW 2373)
- 92 pułk piechoty – według etatu 2/130 – Jarosław (JW 2460)
- 97 pułk piechoty – według etatu 2/130 – Przemyśl (JW 2577)
- 119 pułk artylerii lekkiej – według etatu 2/131 – Przemyśl (JW 2604)
- 34 dywizjon artylerii przeciwpancernej – według etatu 2/132 – Jarosław (JW 2638)
- 40 dywizjon artylerii przeciwlotniczej – według etatu 2/133 – Przemyśl (JW 4437)
- 62 batalion łączności – według etatu 2/134 – Przemyśl (JW 4454)
- 59 batalion saperów – według etatu 2/135 – Radymno[1], w koszarach „dolnych” (JW 4583)
- 37 kompania obrony przeciwchemicznej – według etatu 2/136 – Przemyśl (bez numeru)
- pluton zwiadu – według etatu 2/137 – Przemyśl (bez numeru)
- pluton samochodowy – według etatu 2/138 – Przemyśl (bez numeru)
Według oddzielnego rozkazu był sformowany Wydział Informacji 30 DP.
W dniu 2.11.1952 dywizja liczyła: 449 oficerów, 1499 podoficerów, 1954 szeregowców, 920 elewów, 95 kontraktowych i 437 koni[5].
Uwagi
- ↑ Dywizja nigdy nie nosiła nazwy „Górska”, co sugeruje Zdzisław Barszczewski. Por. Zdzisław Barszczewski: Przywrócone życiu. Rozminowanie ziem Polski. Dom Wydawniczy Bellona: 1998, s. 312. ISBN 83-11-08751-2. oraz CAW, 1545/73/60, Rozkaz organizacyjny nr 0046/Org. Ministra Obrony Narodowej z 17 maja 1951. Nie ma również takiej informacji w zachowanych dokumentach 30 Dywizji Piechoty w CAW, IV.521.30.
Przypisy
- ↑ a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 430.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 149.
- ↑ CAW, 1545/73/40, Rozkaz organizacyjny nr 0079/Org. Ministra Obrony Narodowej z 20 listopada 1952.
- ↑ CAW, 1545/73/60, Rozkaz organizacyjny nr 0046/Org. z 17 maja 1951.
- ↑ CAW, IV.521.30.15, Meldunek 2OE nr 003940 z 2 listopada 1942 r. do szefa Oddziału VI Okręgu Wojskowego nr V.
Bibliografia
- Zdzisław Barszczewski: Przywrócone życiu. Rozminowanie ziem Polski. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 1998. ISBN 83-11-08751-2.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - piechota