30 Pułk Strzelców Kaniowskich

30 Pułk Strzelców Kaniowskich
Ilustracja
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1918

Rozformowanie

1939

Tradycje
Święto

9 czerwca

Nadanie sztandaru

9 czerwca 1928

Rodowód

30 pp Ziemi Brzezińskiej
30 pp Ziemi Łowickiej

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Franciszek Korewo

Ostatni

ppłk dypl. Stanisław Rutkowski

Działania zbrojne
wojna polsko-bolszewicka
bitwa o przedmoście warsz. (13–16 VIII 1920)
bitwa pod Horyszowem (31 VIII 1920)
bitwa pod Sokalem (11–13 IX 1920)
bitwa nad Niemnem (20–26 IX 1920)
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Skierniewice
Warszawa

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

10 Dywizja Piechoty

Szlak 30pp.png

30 Pułk Strzelców Kaniowskich (30 pp) – oddział piechoty Wojska Polskiego II RP.

Formowanie i zmiany organizacyjne

W listopadzie 1918 roku, w Łowiczu, z oddziałów Polskiej Organizacji Wojskowej został sformowany 30 pułk piechoty. Organizatorem pułku był podpułkownik Franciszek Korewo, dowódca Okręgu Wojskowego Nr X Łowickiego. Pułk organizacyjnie był w składzie 10 Dywizji Piechoty – zorganizowanej na bazie 4 Dywizji Strzelców Polskich.

9 kwietnia 1919 roku Minister Spraw Wojskowych generał porucznik Józef Leśniewski zatwierdził dla 30 pp nazwę - „30 pułk piechoty Ziemi Brzezińskiej”[1]. Następnie oddział przemianowany został na 30 pułk piechoty Ziemi Łowickiej i w końcu na 30 pułk strzelców Kaniowskich.

W grudniu 1919 batalion zapasowy pułku stacjonował w Tomaszowie[2].

Walki na Ukrainie i z bolszewikami

W drugiej połowie 1919 pułk został skierowany do walk w obronie Lwowa, następnie walczył z Ukraińcami pod Kulparkowem, Parsenkówką, Zimną Wodą i Łapanówką. W tym czasie pułkiem dowodził płk Franciszek Sikorski. Sukces bojowy żołnierze pułku odnieśli pod Żyrawnem nad Świcą. Od końca maja do pierwszych dni lipca część pododdziałów pułku pełniła służbę wartowniczą na zachodniej granicy państwa. Po przybyciu z Kubania do kraju 4 Dywizji Strzelców Polskich, dowodzonej przez gen. Lucjana Żeligowskiego, jej żołnierze zasilili szeregi 30 pp i razem wzięli udział w ofensywie kijowskiej tocząc zwycięską walkę pod Kaniowem – stąd nazwa „Strzelcy Kaniowscy”.

W dniach 14–16 lipca w rejonie Sadki (nad rzeką Seret) pułk brał udział w ostatecznej ofensywie przeciwko wojskom ukraińskim. Walczył następnie pod Połockiem i Leplem, skąd przegrupował się na postój do Berezyny. W maju 1920 walczył z przeważającymi wojskami nieprzyjacielskim pod Biełkami i Kozinami. W czerwcu żołnierze pułku zostali wycofani na pozycje między Okuninem i Stelmachowem, z zadaniem obrony Warszawy. W sierpniu dowodzenie pułkiem przejął ppłk Kazimierz Jacynik. 15 i 16 sierpnia pułk wsławił się brawurowym wtargnięciem do Radzymina zajętego przez wojska rosyjskie. Jacynik odzyskał Radzymin siłami dwóch kompanii I batalionu 30 pułku, szwadronu 201 pułku szwoleżerów i II dywizjonu 4 pułku strzelców konnych.

Po zakończeniu bitwy nad Wisłą 30 pułk piechoty został przetransportowany koleją na Lubelszczyznę i podporządkowany ukraińskiej 6 Dywizji płk. Marko Bezruczki. Dowódca dywizji skierował pułk do rejonu KonopneWerbkowice celem zablokowania oddziałów 1 Armii Konnej Siemiona Budionnego maszerujących w kierunku Zamościa[3]. Rankiem 31 sierpnia pułk swoim I batalionem opanował Hostynne, a III batalion zajął Werbkowice. W tym czasie II batalion w ugrupowaniu bojowym znajdował się przed Horyszowem Ruskim. Właśnie na niego, zza okolicznych wzgórz, uderzyła sowiecka kawaleria. Batalion odparł zarówno pierwszą szarżę, jak i następną ogniem broni maszynowej. Trzecia szarża, wsparta ogniem taczanek i baterii artylerii konnej, połączona z manewrem oskrzydlającym, okazała się skuteczna i polska obrona została przełamana. II batalion został rozbity, ciężkie straty poniosła też 2 kompania I batalionu w walce pod Hostynnem[3][4]. W bitwie pod Horyszowem Ruskim i Hostynnem 30 pułk Strzelców Kaniowskich poniósł klęskę i stracił około 50% swojego stanu osobowego. W liczbach bezwzględnych było to ponad 140 poległych i około 300 rannych[3]. Zginęli między innymi por. Florian Górzyński, ppor. Władysław Kalandyk, ppor. Mieczysław Czechowicz, por. Stefan Pluszczyński i por. Jan Wojtów[4].

Ostatnią walkę w wojnie 1920 pułk stoczył w dniach 11–13 września, w czasie końcowych działań pościgowych oddziałów polskich, zakończonych opanowaniem miasta Sokal nad Bugiem.

Mapy bitew 1920

Ofensywa 4lipca1920.pngBitwa o przedmoscie warszawskie 1920 1.pngWarszawa obrona 1939 1.PNG
Bitwa komarow 1920.png

Kawalerowie Virtuti Militari

Order Virtuti Militari
Żołnierze pułku odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari za wojnę 1919–1920[5]
ś.p. szer. Jakub Bartczakkpt. Jan Chodźko-Zajkosierż. Stanisław Cymmerman
kpt. Jan Dańkowskisierż. Wacław Fabianowskiplut. Antoni Głębowski
ś.p. por. Florian Górzyńskisierż. Jan Grudaplut. Jan Izydorczyk
ppłk Kazimierz Jacyniksierż. Mateusz Kamińskipor. Zygmunt Kostkiewicz
ś.p. por. Józef Ługowskikpr. Stefan Mazureksierż. Jan Moskaluk
szer. Kazimierz Nowakowskiplut. Józef Olesikś.p. ppor. Włodzimierz Pawulski
por. Aleksander Petelewiczszer. Szmul Pinkowskikpt. Tadeusz Podwysocki
sierż. Edward Ranieckisierż. Bronisław Szwarockippor. Stanisław Szymański
plut. Stanisław Szymańskiplut. Jan Uczciwekszer. Jan Walczak
sierż. Józef Warabidaplut. Franciszek Wiankowskikpt. Wincenty Wróblewski
plut. Zygmunt Zduńczyk

Okres pokoju

10 DP w 1938.jpg
Defilada 30 pp przed marszałkiem Józefem Piłsudskim
Święto 30 pp w Warszawie - złożenie wieńca przy tablicy ku czci poległych żołnierzy pułku w kościele garnizonowym; czerwiec 1932.

Po zakończeniu działań wojennych 30 pułk piechoty stacjonował na terenie Okręgu Korpusu Nr IV[6] w Skierniewicach. Kadra batalionu zapasowego stacjonowała w Tomaszowie Mazowieckim. Pułk wchodził w skład 10 Dywizji Piechoty[6].

Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz decyzją z dnia 24 lutego 1922 roku «polecił rozciągnąć nazwę „Kaniowskich” na 30 pp i 10 pap, a mianowicie: „30 pułk strzelców Kaniowskich” i „10 pułk Kaniowski artylerii polowej”»[7].

11 lipca tego roku, pułk został przeniesiony na stałe do Warszawy, do głównego budynku koszarowego (nr 63) Cytadeli. W czasie przewrotu majowego 1926 żołnierze pułku opowiedzieli się po stronie rządu[a].

19 maja 1927 roku minister spraw wojskowych marszałek Polski Józef Piłsudski ustalił i zatwierdził dzień 9 czerwca, jako datę święta pułkowego[8]. Pułk obchodził święto w rocznicę swojego wielkiego zwycięstwa z 1920 roku pod Hostoborzem i Jamnami[9].

9 czerwca 1928 roku, w rocznicę bitwy pod Kaniowem, prezydent Rzeczypospolitej Polski wręczył pułkowi sztandar ufundowany przez mieszkańców Łowicza, Łodzi i Warszawy. W latach 30. XX w. w pułku funkcjonowała Szkoła Podoficerska.

Na podstawie rozkazu wykonawczego Ministerstwa Spraw Wojskowych do Departamentu Piechoty o wprowadzeniu organizacji piechoty na stopie pokojowej PS 10-50 z 1930 roku, w Wojsku Polskim wprowadzono trzy typy pułków piechoty. 30 pułk piechoty zaliczony został do typu I pułków piechoty (tzw. „normalnych”). W każdym roku otrzymywał około 610 rekrutów. Stan osobowy pułku wynosił 56 oficerów oraz 1500 podoficerów i szeregowców. W okresie zimowym posiadał batalion starszego rocznika, batalion szkolny i skadrowany, w okresie letnim zaś batalion starszego rocznika i dwa bataliony poborowych[10]. Po wprowadzeniu w 1930 nowej organizacji piechoty na stopie pokojowej, pułk szkolił rekrutów dla potrzeb batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza[11].

Działania bojowe we wrześniu 1939

4-5 września 1939 pułk razem z 10 DP został włączony w skład Armii „Łódź”, z którą walczył w rejonie Sieradza. Wobec przewagi wojsk niemieckich został wycofany do Warszawy i podporządkowany Dowództwu Obrony Warszawy. W drugiej dekadzie września I batalion pułku dowodzony przez mjr Bronisława Kamińskiego walczył między Młocinami a wsią Placówka (obecnie teren Huty „Arcelor Mittal”). 21 września został doszczętnie rozbity. Wówczas poległo około 600 żołnierzy batalionu, a wśród nich mjr Kamiński. Wszyscy zostali pochowani w zbiorowej mogile na Cmentarzu Wawrzyszewskim. Opiekuje się nią młodzież pobliskiej Szkoły Podstawowej nr 80.

Po kapitulacji Warszawy część żołnierzy pułku dostała się do niewoli niemieckiej. Niektórzy przedostali się do Francji, inni brali udział w ruchu oporu nie tylko na terenie kraju, ale też w hitlerowskich obozach koncentracyjnych w: Oświęcimiu, Mauthausen, Gusen, Stutthofie oraz w obozach jenieckich w II C Woldenberg i II D Gross-Born. Żołnierze, którzy przedostali się na Zachód walczyli pod Narwikiem, Monte Cassino, pod Ankoną, Bolonią i w Normandii.

Mapy bitew 1939

Armia lodz 1939.pngBitwa warta 1939.pngWarszawa obrona 1939 1.PNG
Warszawa obrona 1939.png
Struktura organizacyjna i obsada personalna we wrześniu 1939[12]
StanowiskoStopień, imię i nazwiskoUwagi
Dowództwo pułku, organa kwatermistrzowskie jednostek pozabatalionowych i kompania gospodarcza
dowódcappłk piech. Włodzimierz Szmyd
I adiutantkpt. piech. Kazimierz Szemplińskiniemiecka niewola
II adiutantppor. rez. Wacław Jerzy Tejchfeld
oficer informacyjnyN.N.
oficer łącznościkpt. piech. Józef Jędrych
kwatermistrzkpt. piech. Tadeusz Franciszek Rudowski†21 IX 1939 Placówka
kpt. Stefan Sowiński
oficer płatnikppor. rez. Zygmunt Rakocy
oficer żywnościowyppor. rez. Władysław Malborczyk
naczelny lekarzpor. lek. Stanisław Edward Malewski
kapelankpl. rez. ks. Piotr Pieniążek
dowódca kompanii gospodarczejkpt. tab. Mieczysław Januszewski[b]†1940 Katyń[15]
I batalion
dowódca I batalionumjr Bronisław Czesław Kamiński†21 IX 1939 Placówka
adiutant batalionuppor. rez. Bolesław Czak-Żukowski
dowódca 1 kompanii strzeleckiejpor. Karol Lange
dowódca 2 kompanii strzeleckiejpor. piech. Antoni Rak
dowódca 3 kompanii strzeleckiejppor. piech. Jerzy Maria Edward Steinböck
dowódca 1 kompanii cekaemówpor. piech. Józef Kazimierz Łęczycki
ppor. rez. Zdzisław Raabe
II batalion
dowódca II batalionukpt. piech. Konstanty Supiński
adiutant batalionuppor. Karol Broszkiewicz
dowódca 4 kompanii strzeleckiejkpt. Władysław Klęk
dowódca 5 kompanii strzeleckiejpor. Adam Zborowski
dowódca 6 kompanii strzeleckiejpor. rez. Władysław Grochowski
dowódca 2 kompanii cekaemówpor. piech. Józef Wielgomaszranny 21 IX 1939, niemiecka niewola
III batalion
dowódca III batalionumjr Romuald Borysowiczranny, †1940 Katyń
adiutant batalionuppor. rez. Witold Jaroszewicz
dowódca 7 kompanii strzeleckiejpor. piech. Jerzy Kucharski
dowódca 8 kompanii strzeleckiejppor. piech. Mieczysław Bukar
por. Jerzy Kucharski
dowódca 9 kompanii strzeleckiejppor. rez. Lucjan Bierzyński
dowódca 3 kompanii cekaemówkpt. piech. Józef Wysockiod 18 III 1943 w KL Auschwitz i Mauthausen
kpt. piech. Franciszek Kurbiel
Pododdziały specjalne
dowódca kompanii przeciwpancernejppor. piech. Czesław Zygmunt Błoński
dowódca plutonu artylerii piechotypor. art. Władysław Wacław Borkiewicz
dowódca kompanii technicznejN.N.
dowódca kompanii zwiadowcówpor. piech. Roman Jerzy Podbielski
dowódca plutonu pionierówpor. piech. Henryk Józef Bałdykowskiniemiecka niewola
dowódca plutonu przeciwgazowegopor. Jan Rogowski

Symbole pułkowe

Uroczystości święta 3 Maja na placu Piłsudskiego w Warszawie w 1930 r. Prezydent Ignacy Mościcki i generałowie; żołnierze 30 pp prezentują broń i sztandar.

Sztandary

Pierwszy sztandar pułk otrzymał w 1919, drugi w 1921[16].

9 czerwca 1928, w Warszawie, Prezydent RP Ignacy Mościcki wręczył pułkowi chorągiew ufundowaną przez społeczeństwo Łowicza, Łodzi i Warszawy. 5 września 1928, dwa miesiące po ceremonii wręczenia, Prezydent RP zatwierdził wzór lewej strony płachty chorągwi[17]. Do chwili obecnej sztandar 30 pp jest uznawany za zaginiony. W Muzeum WP znajduje się jedynie orzeł ze sztandaru[16].

Odznaka pamiątkowa

27 października 1925 minister spraw wojskowych, generał dywizji Władysław Sikorski zatwierdził odznakę pamiątkową 30 pułku piechoty[18]. Odznaka o wymiarach 41 x 41 mm ma kształt krzyża z biało emaliowanymi wciętymi ramionami. W centrum na okrągłej tarczy, na czerwonym tle znajduje się miniatura odznaki II Korpusu Polskiego w Rosji. Na granatowej obwódce tarczy wpisano: „30 PUŁK STRZELCÓW KANIOWSKICH”. Między ramionami krzyża rozchodzi się po pięć złotych promieni. Oficerska - dwuczęściowa, wykonana w srebrze, emaliowana, miniatura łączona dwoma nitami. Wykonanie: Wiktor Gontarczyk - Warszawa[19].

Strzelcy kaniowscy

Dowódcy pułku[20][c]
  • ppłk Franciszek Korewo (1 XII 1918 – 14 VII 1919 → dowódca 49 i 65 PP)
  • mjr / płk Kazimierz Jacynik (15 VII 1920 – 10 XII 1923 → dowódca piechoty dywizyjnej 8 DP)
  • ppłk SG Eugeniusz Kunisch (15 III 1924 – III 1925)
  • płk SG dr Izydor Modelski (15 X 1925[22] – 1926 → komendant PKU Łuniniec)
  • ppłk / płk piech. Stefan Wyspiański (VIII 1926 – XII 1928 → stan spoczynku z dniem 28 II 1929)
  • ppłk piech. Konstanty Pereświet-Sołtan (7 I 1929 – III 1932 → inspektor poborowy w DOK I)
  • płk piech. inż. January Konstanty Grzędziński (8 III 1932 – 22 VIII 1936)
  • ppłk dypl. Stanisław Rutkowski (22 VIII 1936 – 30 VIII 1939 → szef Oddziału III Sztabu Armii „Łódź”
  • płk kontr. kaw. Emir Hassan Chursz Bahaeddin (dubler 1939)
  • ppłk piech. Włodzimierz Szmyd (30 VIII 1939 – 4 IX 1939, ranny)
  • mjr Bronisław Czesław Kamiński (4 – 5 IX 1939)
  • ppłk dypl. Stanisław Rutkowski (od 6 IX 1939)
Zastępcy dowódcy pułku[d]
  • mjr piech. Eugeniusz Wyrwiński (p.o. 10 VII 1922[24] - 9 IV 1924 → zastępca dowódcy 71 pp)
  • ppłk SG Jan Ignacy Zakrzewski (IV 1924[25] – VII 1925[26])
  • ppłk piech. dr Zygmunt Hołobut (VII 1925 – II 1927)
  • ppłk SG Kazimierz Bogumił Janicki (od 25 VIII 1927[27])
  • ppłk piech. Bolesław Schwarzenberg-Czerny (1928 - 21 I 1930 → wykładowca w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia[28])
  • mjr dypl. Adam Świtalski (od 20 II 1930[29] - 1 III 1931 → szef sztabu DOK IV[30])
  • ppłk dypl. Ludwik Lepiarz (1 III 1931[31] - 9 XII 1932 → szef sztabu DOK VI)
  • ppłk dypl. Kazimierz Aleksandrowicz (od 9 XII 1932[32] - 7 VI 1934 → dowódca 1 pspodh)
  • ppłk piech. Wincenty II Kurek (7 VI 1934[33] – III 1939 → dowódca 28 pp)
  • ppłk piech. Włodzimierz Szmyd (III – 30 VIII 1939 → dowódca 30 pp)

Żołnierze 30 pułku piechoty – ofiary zbrodni katyńskiej

Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej znajdują się między innymi w bazach udostępnionych przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego[34] oraz Muzeum Katyńskie[35][e][f].

Nazwisko i imięstopieńzawódmiejsce pracy przed mobilizacjązamordowany
Biedrzycki Tadeuszppor. rez.dziennikarzpracował w WarszawieCharków
Bogdanowicz Antonppor. rez.ekonomistapracował Królewskiej HucieCharków
Borysowicz Romualdmajorżołnierz zawodowydowódca III/30 ppKatyń
Brzeziński Adamppor. rez.student SGGWKatyń
Dudziński Edwardppor. rez.handlowiecKatyń
Januszewski Mieczysław[38]kapitanżołnierz zawodowydowódca kompanii gospodarczejKatyń
Kowalski Ryszardppor. rez.handlowiecCharków
Kupiec Tadeuszppor. rez.prawnikSąd Okręgowy w WarszawieCharków
Motz Tadeusz Marianpor. rez.Charków
Pogorzelski Władysławppor. rez.prawnikCharków
Posiadała Ryszardppor. rez.prawnikCharków
Rogowicz Henrykpor. rez.handlowiecCharków
Rozwadowski Michał[39]ppor. rez.ziemianinCharków
Sokołowski Anatolppor. rez.inżynier rolnikCharków
Sokołowski Władysławppor. rez.urzędnikUrząd skarbowyKatyń
Tuta Ignacypor. rez.technik włókiennictwaKatyń
Wojciechowski Henrykpor. rez.inżynier budownictwaCharków
Zaremba Wiesławppor. rez.prawnik, mgrCharków

Pamięć o pułku

Na Cmentarzu Wawrzyszewskim znajduje się kwatera z grobami poległych żołnierzy pułku w czasie obrony Warszawy w 1939 roku. I batalion pułku powstrzymał natarcie niemieckiej 24 Dywizji Piechoty wsparte czołgami i ogniem 70 dział, ułatwiając przedostanie się do Warszawy przedzierającym się przez Puszczę Kampinoską niedobitkom Armii Pomorze i Poznań rozbitym w bitwie nad Bzurą.

W miejscu bitwy na terenie przyległym do Huty Warszawa w 1979 pracownicy huty postawili pomnik upamiętniający tę bitwę, a skwer na którym się znajduje nosi nazwę 30 Pułku Strzelców Kaniowskich.

Uwagi

  1. Na terenie Cytadeli stacjonowały zatem dwa pułki postawione przez swych dowódców po dwu przeciwnych stronach. Dowódca 21 pułk piechoty „Dzieci Warszawy” oraz większość oficerów stanęła po stronie Marszałka → Karczewski 1992 ↓, s. 11
  2. Mieczysław Jan Januszewski ur. 20 maja 1898 w Warszawie, w rodzinie Edwarda i Wiktorii z Dramińskich. Porucznik ze starszeństwem z 1 lipca 1922. W latach 1928–1933 służył w 1 szwadronu pionierów na stanowisku młodszego oficera. W kwietniu 1933 został przeniesiony do 9 pułku strzelców konnych[13]. W 1935 został przeniesiony z korpusu oficerów kawalerii do korpusu oficerów taborowych i przydzielony do 30 pułku piechoty na stanowisko dowódcy kompanii gospodarczej i oficera taborowego. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 23. lokatą w korpusie oficerów taborowych.[14]. Między 20 a 22 kwietnia 1940 został zamordowany w Katyniu. Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi i Medalem Zwycięstwa.
  3. Dowódca pułku kierował osobiście szkoleniem oficerów i był odpowiedzialny za gotowość bojową, całokształt wyszkolenia, służbę gospodarczą i wewnętrzną pułku[21].
  4. 13 czerwca 1922 roku Minister Spraw Wojskowych zniósł dotychczasowe stanowisko referenta wyszkolenia pułku piechoty i ustanowił etatowe stanowisko zastępcy dowódcy pułku zaszeregowanego do stopnia podpułkownika, wyznaczanego przez Ministra Spraw Wojskowych. Zakres działania zastępcy dowódcy określał dowódca pułku, przed którym był on całkowicie odpowiedzialny[23]. W 1938 roku zmieniona została nazwa stanowiska na „I zastępca dowódcy”. W organizacji wojennej pułku nie było stanowiska zastępcy dowódcy.
  5. Jeśli nie zaznaczono inaczej, miejsce służby żołnierzy zawodowych przed mobilizacją podano za: Ryszard Rybka, Kamil Stepan; Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939[36].
  6. Jeśli nie zaznaczono inaczej, informacje o żołnierzach znajdujących się na Białoruskiej Liście Katyńskiej pochodzą z książki: Maciej Wyrwa; Nieodnalezione ofiary Katynia? : lista osób zaginionych na obszarze północno-wschodnich województw II RP od 17 września 1939 do czerwca 1940[37].

Przypisy

  1. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 43 z 17 kwietnia 1919 roku, poz. 1401.
  2. Odziemkowski 2010 ↓, s. 226.
  3. a b c Odziemkowski 2004 ↓, s. 151.
  4. a b Makowski 1928 ↓, s. 24.
  5. Makowski 1928 ↓, s. 30.
  6. a b Almanach 1923 ↓, s. 51.
  7. Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 4 kwietnia 1922 roku, poz. 193.
  8. Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 16 z 19 maja 1927 roku, poz. 174.
  9. Makowski 1928 ↓, s. 26.
  10. Jagiełło 2007 ↓, s. 63-65.
  11. Jagiełło 2007 ↓, s. 64.
  12. Rzadkowski 2017 ↓, s. 66.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 83.
  14. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 279, 583.
  15. Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 872.
  16. a b Satora 1990 ↓, s. 71.
  17. Dziennik Rozkazów Ministra Spraw Wojskowych Nr 25 z 19 września 1928 r., poz. 283.
  18. Dziennik Rozkazów Ministra Spraw Wojskowych Nr 35 z 27 października 1925 r., poz. 352.
  19. Sawicki i Wielechowski 2007 ↓, s. 62.
  20. Prugar-Ketling (red.) 1992 ↓, metryka.
  21. Almanach 1923 ↓, s. 49.
  22. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 106 z 15 października 1925 roku, s. 570.
  23. Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 24 z 13 czerwca 1922 roku, poz. 357.
  24. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 543.
  25. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 36 z 9 kwietnia 1924 roku, s. 199.
  26. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 71 z 8 lipca 1925 roku, s. 364.
  27. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 22 z 25 sierpnia 1927 roku, s. 256.
  28. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 21 stycznia 1930 roku, s. 707.
  29. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 20 lutego 1930 roku, s. 69.
  30. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 10.
  31. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 13.
  32. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 153.
  33. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 7 czerwca 1934 r., s. 154.
  34. Katyń – miejsca pamięci. [dostęp 2022-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-19)].
  35. Muzeum Katyńskie – Księgi Cmentarne.
  36. Rocznik oficerski 1939 ↓.
  37. Wyrwa 2015 ↓.
  38. Księgi Cmentarne – wpis 1339.
  39. Księgi Cmentarne – wpis 7112.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Order Virtuti Militari Krzyż Srebrny.svg
Autor: Magnum045, Licencja: CC BY-SA 3.0
Order Virtuti Militari 5th Class
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Ofensywa 4lipca1920.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ofensywa wojsk sowieckiego Frontu Zachodniego 4 lipca 1920
Szlak 30pp.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Szlak marszów i bojów 30 Pułku Strzelców Kaniowskich (1919-1920
Święto 30 pp w Warszawie 1932 - tablica pamiątkowa w kościele garnizonowym NAC 1-W-1208-1.jpg
Święto 30 pułku piechoty w Warszawie; czerwiec 1932. Złożenie wieńca przy tablicy ku czci poległych żołnierzy 30 Pułku Strzelców Kaniowskich w kościele garnizonowym. Widoczni m.in. płk January Grzędziński, ppłk Aleksandrowicz, ks. prałat Bronisław Michalski. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji. Sygnatura: 1-W-1208-1
Armia lodz 1939.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Położenie wielkich jednostek Armii "Łódź" i wielkich jednostek niemieckich 29-08-1939 (rano)
Warszawskie Termopile - Pomnik - Warszawa (03).jpg
Autor: MGostek, Licencja: CC BY-SA 3.0
Pomnik upamiętniający kilkugodzinną bitwę września 1939, którą stoczył I Batalion 30 Pułku Piechoty Strzelców Kaniowskich
10 DP w 1938.jpg
10 DP w 1938
30 pułk piechoty (II RP).jpg
Autor: Gruzin, Licencja: CC BY-SA 4.0
Odznaka pamiątkowa 30 pułku piechoty
Bitwa warta 1939.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Położenie 10 Dywizji Piechoty i Kresowej Brygady Kawalerii - Bitwa nad Wartą - 05-09-1939
PL Warsaw 1939 soldiers tombs wawrzyszew.jpg
Autor: Hubert Śmietanka, Licencja: CC BY-SA 2.5
Kwatera 500 żołnierzy 30 pułku Strzelców Kaniowskich z 1939 na Cmentarzu Wawrzyszewskim
30psk pomnik.jpg
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Pomnik żołnierzy 30 Pułku Strzelców Kaniowskich na Cmentarzu Wawrzyszewskim w Warszawie, poległych we wrześniu 1939
POL 30 Pułk Strzelców Kaniowskich monument Warsaw.JPG
Autor: Hiuppo, Licencja: CC BY 3.0
Pomnik Warszawskich Termopil, obrona Warszawy 1939 przez 30 Pułk Strzelców Kaniowskich
Obchody święta 11 listopada w Warszawie (22-266-1).jpg
Defilada oddziałów 30 Pułku Piechoty przed marszałkiem Józefem Piłsudskim (na trybunie).
Warszawa obrona 1939.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bitwa warszawska 24 -27.09.1939
Bitwa o przedmoscie warszawskie 1920 1.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bitwy: Bitwa o przedmoście warszawskie (13 - 16 sierpnia 1920)
Uroczystości święta 3 Maja na placu Piłsudskiego - Ignacy Mościcki - sztandar 30 pp NAC 1-P-2868-2.jpg
Uroczystości święta 3 Maja na placu Piłsudskiego w Warszawie w 1930 r. Prezydent RP Ignacy Mościcki przybywa na plac Piłsudskiego. Po lewej idzie pierwszy wiceminister spraw wojskowych gen. Daniel Konarzewski (z szarfą). Z tyłu na koniu (pomiędzy Konarzewskim a Mościckim) dowódca Okręgu Korpusu I Warszawa gen. Jan Wróblewski. Widoczni żołnierze 30 Pułku Strzelców Kaniowskich prezentujący broń i sztandar oraz orkiestra wojskowa. W tle kamienica Petersburskiego Towarzystwa Ubezpieczeń i Dom Franckich. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji. Sygnatura: 1-P-2868-2
Bitwa komarow 1920.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bitwa pod Komarowem - 1920-08-31
Warszawa obrona 1939 1.PNG
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bitwa warszawska (1939) - Odparcie natarcia niemieckiej 4 Dywizji Pancernej - 09-10.09.1939