30 Rezerwowa Dywizja Zmechanizowana
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  Polska | |
|---|---|---|
| Sformowanie | 1972 | |
| Rozformowanie | 1989 | |
| Organizacja | ||
| Rodzaj wojsk | Wojska zmechanizowane | |
| Podległość | Pomorski Okręg Wojskowy | |
30 Rezerwowa Dywizja Zmechanizowana (30 RDZ) – związek taktyczny wojsk zmechanizowanych Sił Zbrojnych PRL.
Dywizja utworzona została w 1972 roku na bazie jednostek Pomorskiego Okręgu Wojskowego, jako rezerwowy związek taktyczny, formowany na wypadek wojny. W 1977 dywizja przemianowana została na "26 Rezerwową Dywizję Zmechanizowaną". Skład dywizji pozostał bez zmian, lecz zmienione zostały jednostki mobilizujące. Istniejąca dotychczas 26 Rezerwowa Dywizja Zmechanizowana została rozformowana. W czasie wojny dywizja wchodziła w skład Frontu Polskiego, jako jednostka odwodowa dowódcy Frontu. W 1989 roku dywizja została rozformowana.
Struktura organizacyjna dywizji w latach 1972-1977
W nawiasach podano nazwy jednostek mobilizujących
- Dowództwo 30 Rezerwowej Dywizji Zmechanizowanej w Gdańsku - (13 Pułk Wojsk Obrony Wewnętrznej)
- 83 Pułk Zmechanizowany w Szczecinie - (5 Pułk Zmechanizowany)
- 84 Pułk Zmechanizowany w Szczecinie - (41 Pułk Zmechanizowany)
- 85 Pułk Zmechanizowany w Wałczu - (49 Pułk Zmechanizowany)
- 76 Pułk Czołgów Średnich w Elblągu - (1 Pułk Czołgów Średnich)
- 77 Pułk Artylerii w Budowie - (36 Pułk Artylerii)
- 13 Pułk Wojsk Obrony Wewnętrznej w Gdańsku
- 83 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej w Toruniu - (Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Rakietowych i Artylerii)
- 61 Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej w Stargardzie Szczecińskim - (9 Pułk Zmechanizowany)
- 32 Batalion Rozpoznawczy w Gdańsku - (13 Pułk Wojsk Obrony Wewnętrznej)
- 90 Batalion Łączności w Gdańsku - (13 Pułk Wojsk Obrony Wewnętrznej)
- 87 Batalion Saperów w Tczewie - (47 Batalion Saperów)
- 30 Batalion Remontowy w Czarnem - (28 Pułk Czołgów Średnich)
- 30 Batalion Zaopatrzenia w Gdańsku - (13 Pułk Wojsk Obrony Wewnętrznej)
- 40 Batalion Medyczny w Wałczu - (49 Pułk Zmechanizowany)
- 46 Bateria Dowodzenia Szefa Artylerii Dywizji w Budowie - (36 Pułk Artylerii)
- 74 Kompania Chemiczna w Gdańsku - (13 Pułk Wojsk Obrony Wewnętrznej)
Według etatu z 1972 dywizja w czasie wojny liczyła 11 168 żołnierzy. Jej uzbrojenie stanowiło: 184 czołgi średnie (w tym 150 T-34/85), 8 transporterów opancerzonych, 54 działa 122 mm, 36 armat przeciwpancernych 85 mm, 18 armat przeciwlotniczych 37 mm, 18 moździerzy 120 mm i 54 moździerze 82 mm.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz, Rezerwowe Dywizje Zmechanizowane w WP - 1972 - 1989, https://web.archive.org/web/20121020085750/http://www.serwis-militarny.net/opinie/
| Korpusy (rozformowane) | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Dywizje |
| ||||
| Brygady |
| ||||
| Pułki (rozformowane) |
| ||||
| Szkoły |
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).