31 Rezerwowa Dywizja Zmechanizowana
| ||
Historia | ||
Państwo | Polska | |
---|---|---|
Sformowanie | 1984 | |
Rozformowanie | 1989 | |
Organizacja | ||
Rodzaj wojsk | Wojska zmechanizowane | |
Podległość | Warszawski Okręg Wojskowy |
31 Rezerwowa Dywizja Zmechanizowana (31 RDZ) – związek taktyczny wojsk zmechanizowanych Sił Zbrojnych PRL.
Dywizja utworzona została w 1984 na bazie jednostek Warszawskiego Okręgu Wojskowego jako rezerwowy związek taktyczny formowany na wypadek wojny (w ramach mobilizacji). W czasie wojny dywizja miała wejść w skład Frontu Polskiego jako jednostka odwodowa dowódcy Frontu. Dywizję rozformowano w 1989 r. w ramach restrukturyzacji Sił Zbrojnych PRL związanej z przyjęciem obronnej doktryny wojennej.
Struktura organizacyjna dywizji
W nawiasach podano nazwy jednostek mobilizujących
- Dowództwo 31 Rezerwowej Dywizji Zmechanizowanej w Rzeszowie - (dowództwo 9 DZ)
- 125 pułk zmechanizowany w Tarnowie - (14 pz)
- 126 pułk zmechanizowany w Kielcach - (4 pz)
- 127 pułk zmechanizowany w Hrubieszowie - (8 pz)
- 77 pułk czołgów średnich w Sanoku- (26 pcz)
- 114 pułk artylerii w Chełmie - (3 pa)
- 131 pułk artylerii przeciwlotniczej w Lesznie - (69 paplot)
- 103 dywizjon artylerii przeciwpancernej w Pleszewie
- 53 dywizjon artylerii rakietowej w Jarosławiu
- 34 batalion rozpoznawczy w Tarnowie
- 94 batalion łączności w Rzeszowie
- 121 batalion saperów w Dębicy
- 31 batalion remontowy w Rzeszowie
- 73 batalion Zaopatrzenia w Kielcach
- 66 batalion medyczny w Rzeszowie
- 88 bateria dowodzenia szefa artylerii Dywizji w Chełmie
- 75 kompania chemiczna w Łańcucie
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz, RDZ w LWP - 1972 - 1989 r., https://web.archive.org/web/20121020085750/http://www.serwis-militarny.net/opinie/
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).