32 Batalion Ochrony Pogranicza
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1 września 1948[1] |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | kpt. Stanisław Pachla |
| Organizacja | |
| Numer | JW 1742 |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość | |
| Skład | patrz: batalion OP |
32 Samodzielny Batalion Ochrony Pogranicza - samodzielny pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza.
Sformowany w 1948 roku[2] na bazie 7 Komendy Odcinka Gubin.
Przemianowany w roku 1950[3] na 92 batalion Wojsk Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Powstał jako 7 Komenda Odcinka zlokalizowana w Gubinie, w koszarach im. Moltkego przy obecnej ul. Wyzwolenia.
Na podstawie rozkazu MON nr 055/org. z 20 marca 1948 roku, na bazie Poznańskiego Oddziału WOP nr 2 sformowano 10 Brygadę Ochrony Pogranicza. W skład brygady wszedł między innymi 32 samodzielny batalion ochrony pogranicza w Gubinie.
Rozkazem Ministra Obrony Narodowej nr 205/Org. z 4 grudnia 1948 roku, z dniem 1 stycznia 1949, Wojska Ochrony Pogranicza podporządkowano Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego[4]. Zaopatrzenie batalionu przejęła Komenda Wojewódzka Milicji Obywatelskiej[5].
Charakterystyka odcinka granicznego
Odcinek granicy ochranianej przez 32 batalion ochrony pogranicza posiadał długość 49,3 km. Na południe droga graniczna zaczynała się od zerwanego mostu na wysokości Mielna. Teren początkowo odkryty, dalej na północ przechodził w zakrzaczony. Za zakrętem rzeki teren porośnięty był gęstą trzciną i trawą na przestrzeni ok. 800 m. Na wysokości Strzegowa znajdowała się zaporowa wodna. Powyżej m. Późna, teren pokryty zadrzewieniami. Do rozebranego mostu drewnianego przy drodze z Gubinka i dalej do Gubina teren odkryty. Do mostu kolejowego granica biegnie przez środek miasta. Za mostem rozciągał się las mieszany na przestrzeni 800 m. Za lasem łąka i krzaki do drogi z Gubina do wsi Żytowań. Następnie łąki do wsi Budoradz. Dalej do wsi Kosarzyn teren drogi granicznej mocno porośnięty trawą, trzciną i krzakami. W okolicach gdzie Nysa wpada do Odry trzciny i mokradła.
Struktura organizacyjna
Dyslokacja batalionu przedstawiała się następująco[6]:
- dowództwo batalionu – Gubin
- 27 strażnica Strzegów (kategoria 2) – 14.900 m
- 28 strażnica Polanowice (kategoria 4) – 9.300 m
- 30 strażnica Sękowice (kategoria 4) – 4.600 m
- 31 strażnica Gubin południowy (kategoria 4) – 3.200 m
- 32 strażnica Gubin północny (kategoria 4) – 6.300 m
- 34 strażnica Żytowań (kategoria 4) – 10.000 m
W grudniu 1948 roku poszczególne strażnice batalionu ochraniały w/w odcinki granicy.
Dowódcy batalionu
- mjr Stanisław Pachla
- mjr Stanisław Noga (1949)
- kpt. Bolesław Niećko (1.12.1949-31.01.1950)
- mjr Arkadiusz Rozenkier
Przypisy
- ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 39
- ↑ Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza. s. 51.
- ↑ Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. s. 63.
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 65–69.
- ↑ Jackiewicz 1995 ↓, s. 12–14.
- ↑ Wykaz pododdziałów WOP ↓.
Bibliografia
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza : (1945-1991) : krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, Gubińskie Towarzystwo Kultury czerwiec 2010 - Kalendarium Gubina 1945-2009 ISBN 978-83-927655-6-1
- Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949…. Gubin: Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, 2011, s. 97-98. ISBN 978-83-88059-54-4.
- Wykaz dyslokacyjny etatowych pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza z dnia 20 października 1956 roku → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Rozlokowanie strażnic 32 Batalionu Ochrony Pogranicza - Wojsk Ochrony Pogranicza w 1948