32 Samodzielna Kompania Czołgów Rozpoznawczych
| ||
Historia | ||
Państwo | ![]() | |
Sformowanie | 1939 | |
Tradycje | ||
Rodowód | Sformowany przez 7 Batalion Pancerny | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | kpt. Florian Kaźmierczak | |
Organizacja | ||
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
Rodzaj wojsk | Bronie pancerne | |
Podległość | Armia „Łódź” |
32 Samodzielna Kompania Czołgów Rozpoznawczych – pancerny pododdział rozpoznawczy Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.
Kompania nie występowała w pokojowej organizacji wojska. Została sformowana w dniach 24–25 sierpnia 1939 roku w Grodnie w grupie jednostek oznaczonych kolorem żółtym[1] z przeznaczeniem dla Armii „Łódź” – 10 DP[2]. Jednostką mobilizującą był 7 batalion pancerny[3].
Na wyposażeniu posiadała 13 czołgów rozpoznawczych TKS.
Obsada personalna
Obsada w dniu 1 września 1939 roku[4]:
- dowódca kompanii – kpt. Florian Kaźmierczak († 5 IX 1939)
- dowódca 1 plutonu – chor. Kazimierz Kuźniacki
- dowódca 2 plutonu – ppor. rez. Wacław Trzeciak
- dowódca plutonu techniczno-gospodarczego – por. Stefan Kawecki
Skład kompanii

Poczet dowódcy
- gońcy motocyklowi
- drużyna łączności
- patrole:
- radiotelegraficzny
- łączności z lotnictwem
- sekcja pionierów
Razem w dowództwie
- 1 oficer, 7 podoficerów, 21 szeregowców;
- 1 czołg, 1 samochód osobowo–terenowy, 2 samochody z radiostacjami N.2, furgonetka, 4 motocykle.
2 x pluton czołgów
- 1 oficer, 7 podoficerów, 7 szeregowców
- 6 czołgów, 1 motocykl, przyczepa towarzysząca
pluton techniczno - gospodarczy
- drużyna techniczna
- drużyna gospodarcza
- załogi zapasowe
- tabor
Razem w plutonie
- 1 oficer, 13 podoficerów, 18 szeregowców
- 5 samochodów ciężarowych, samochód-warsztat, cysterna, 1 motocykl, transporter czołgów, 2 przyczepy na paliwo, kuchnia polowa
Pojazdy kompanii przekazane Węgrom
22 września zdano w Beregszasz[5]:
- 1 czołg rozpoznawczy TK
- 7 samochodów ciężarowych Polski Fiat[b]
- 1 „łazik”
- 1 motocykl CWS
Uwagi
Przypisy
- ↑ Żebrowski 1971 ↓, s. 273 i 334.
- ↑ Gaj 2014 ↓, s. 218.
- ↑ Żebrowski 1971 ↓, s. 328.
- ↑ Szubański 2011 ↓, s. 299.
- ↑ Tarczyński, Barbarski i Jońca 1995 ↓, s. 368.
Bibliografia
- Krzysztof M. Gaj: Polska broń pancerna w 1939 roku - organizacja wojenna i pokojowa jednostek. Oświęcim: NapoleonV, 2014. ISBN 978-83-7889-122-2.
- Adam Jońca: Wrzesień 1939: pojazdy Wojska Polskiego : barwa i broń. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990.
- Rajmund Szubański: Polska broń pancerna 1939. Warszawa: Bellona, 2011. ISBN 978-83-11-12106-5.
- Jan Tarczyński, Krzysztof Barbarski, Adam Jońca: Pojazdy w Wojsku Polskim = Polish Army vehicles : 1918-1939. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" ; Londyn : Komisja Historyczna b. Sztabu Głównego PSZ, 1995. ISBN 83-85621-57-1.
- Marian Żebrowski: Zarys historii polskiej broni pancernej 1918 - 1947. Londyn: Zarząd Zrzeszenia Kół Oddziałowych Broni Pancernych, 1971.
|
|
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Yesterdays Antique Motorcycles, Licencja: CC BY-SA 4.0
Polish 1936 995 cc v-twin Sokół 1000 motorcycle
Znaki taktyczne na czołgach rozpoznawczych i lekkich stosowane w II RP: