33 Pułk Lotnictwa Bombowego
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1951 |
| Rozformowanie | 1968 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk pil. Aleksander Połkanow |
| Ostatni | ppłk pil. Jerzy Adamiec |
| Organizacja | |
| Numer | JW 1974[1] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
33 Pułk Lotnictwa Bombowego (33 plb) – oddział wojsk lotniczych ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W ramach dwuletniego planu przyspieszonego rozwoju lotnictwa, w okresie do 1 października 1951 roku, na lotnisku w Malborku, sformowano 33 Pułk Lotnictwa Bombowego[a]. Etat nr 6/131 przewidywał 260 żołnierzy i 2 pracowników kontraktowych[2]. Pułk miał wchodzić w skład 15 Dywizji Lotnictwa Bombowego.
W roku 1953 pułk został przebazowany na lotnisko w Babicach[2], a w październiku 1953 roku na lotnisko w Modlinie[2].
w roku 1963 w skład pułku włączono dwie eskadry rozpoznania operacyjnego wyposażone w samoloty R-28R, a jednostka została przemianowana na 33 Pułk Lotnictwa Rozpoznania Operacyjnego[b].
W roku 1963 została rozformowana 15 Dywizja Lotnictwa Bombowego, a załogi samolotów Ił-28 włączono w skład 7 Pułku Lotnictwa Bombowego[2][c].
Główny Inspektor Lotnictwa, do 30 czerwca 1968 roku, rozformował 33 Pułk Lotnictwa Rozpoznania Operacyjnego[d].
Dowódcy pułku
- ppłk pil. Aleksander Połkanow (1951 -1954)
- ppłk pil. Aleksander Kwiatkowski (1954-1956)
- mjr pil. Jerzy Adamiec (1956 -1960)
- ppłk pil. Stanisław Czarny (1961 -1963)
- mjr pil. Jerzy Wójcik 1963
- ppłk pil. Jerzy Adamiec (1964 -1969)
Uwagi
- ↑ Rozkaz ministra obrony narodowej nr 0036/Org. z 7 kwietnia 1951 roku
- ↑ Zarządzenie szefa Sztabu Generalnego nr 046/Org. z 21 marca 1963 roku
- ↑ 7 Pułk Lotnictwa Bombowego przekształcono w 7 Brygadę Lotnictwa Bombowego
- ↑ Zarządzenie szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego nr 062/Org. z 18 kwietnia 1968 roku
Przypisy
Bibliografia
- [red.] Józef Zieliński: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Własna praca Kwz
Autor: Hubert Śmietanka, Licencja: CC BY-SA 2.5
Pe-2 FT w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.