34. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie
34. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie odbył się w dniach 17–28 lutego 1984 roku. Imprezę otworzył pokaz niemieckiego filmu Arka Noego w reżyserii Rolanda Emmericha[1]. W konkursie głównym zaprezentowano 24 filmy pochodzące z 17 różnych krajów.
Jury pod przewodnictwem norweskiej aktorki Liv Ullmann przyznało nagrodę główną festiwalu, Złotego Niedźwiedzia, amerykańskiemu filmowi Strumienie miłości w reżyserii Johna Cassavetesa. Drugą nagrodę w konkursie głównym, Srebrnego Niedźwiedzia – Nagrodę Specjalną Jury, przyznano argentyńskiemu filmowi Mała brudna wojna w reżyserii Héctora Olivery[2].
Przebieg festiwalu
Liczba filmów pokazanych w sekcjach Konkurs, Kinderfilmfest, Info-Schau, Nowe kino niemieckie oraz na pokazach dla branży filmowej wyniosła w tym roku 556 tytułów. Do tego należy dodać obszerną sekcję Forum, w której w czasie tegorocznej edycji skoncentrowano się na związkach filmu z muzyką – zaprezentowano zarówno filmy o muzyce, jak i obrazy skomponowane na wzór utworu muzycznego (m.in. The Gold Diggers Sally Potter). Spośród filmów niemieckich największe zainteresowanie w sekcji Forum wzbudził Dorian Gray w zwierciadle prasy brukowej Ulrike Ottinger oraz Der Schlaf der Vernunft Uli Stöckl[3].
Na program sekcji Info-Schau (przyszła Panorama) złożyło się kilka osobnych przeglądów, w tym Nowe filmy austriackie, US Non-Majors oraz Śródziemnomorska Panorama. Ten ostatni przegląd, który spotkał się w prasie z pozytywnym odzewem, był innowacyjnym zestawieniem dwudziestu filmów powstałych w basenie Morza Śródziemnego od Izraela po Hiszpanię i od Jugosławii po Egipt. Sporo kontrowersji wzbudził za to film otwarcia sekcji Kinderfilmfest, Kidco Rona Maxwella. Obraz krytykowano za propagowanie „amerykańskiego stylu życia wśród dzieci” i „gloryfikowanie kapitalizmu” w duchu Ronalda Reagana[3].
W czasie tegorocznego festiwalu trwała debata na temat ustawy dotyczącej finansowania produkcji filmowej przez państwo. Filmowcy obawiali się systemowej dyskryminacji ze względów artystycznych i politycznych, zwłaszcza że najciekawsze filmy niemieckie na Berlinale (np. Wanderkrebs Herberta Achternbuscha) powstały bez wsparcia państwa. Obawiano się politycznego ingerowania w produkcję filmową oraz cenzurowania podejmowanych treści[3].
W ramach festiwalu odbyła się retrospektywa twórczości niemieckiego reżysera Ernsta Lubitscha[4], który zrobił wielką karierę w Hollywood.
Członkowie jury
Konkurs główny
- Liv Ullmann, norweska aktorka – przewodnicząca jury[5]
- Edward Bennett, brytyjski reżyser
- Jules Dassin, amerykański reżyser
- Manuela Gheorghiu-Cernat, rumuńska historyczka kina
- Lana Gogoberidze, gruzińska reżyserka
- Tullio Kezich, włoski krytyk filmowy
- Steffen Kuchenreuther, niemiecki producent filmowy
- Jeanine Meerapfel, niemiecka reżyserka
- Kevin Thomas, amerykański krytyk filmowy
- Mario Vargas Llosa, peruwiański pisarz
- Adolphe Viezzi, francuski producent filmowy
Selekcja oficjalna
Konkurs główny
Następujące filmy zostały wyselekcjonowane do udziału w konkursie głównym o Złotego Niedźwiedzia i Srebrne Niedźwiedzie[6]:
Tytuł polski | Tytuł oryginalny | Reżyseria | Kraj produkcji |
---|---|---|---|
À nos amours | Maurice Pialat | Francja | |
Akelarre | Pedro Olea | Hiszpania | |
Das Arche Noah Prinzip | Roland Emmerich | RFN | |
Ärztinnen | Horst Seemann | NRD | |
Das Autogramm | Peter Lilienthal | RFN | |
Le bal | Ettore Scola | Włochy | |
半邊人 Boon bin yen | Allen Fong | Hongkong | |
Champions | John Irvin | Wielka Brytania | |
Crackers | Louis Malle | Stany Zjednoczone | |
The Dresser | Peter Yates | Wielka Brytania | |
Flirt | Roberto Russo | Włochy | |
Klassenverhältnisse | Danièle Huillet i Jean-Marie Straub | RFN | |
Könnyü testi sértés | György Szomjas | Węgry | |
Love Streams | John Cassavetes | Stany Zjednoczone | |
Mann ohne Gedächtnis | Kurt Gloor | Szwajcaria | |
Morgen in Alabama | Norbert Kückelmann | RFN | |
南極物語 Nankyoku monogatari | Koreyoshi Kurahara | Japonia | |
No habrá más penas ni olvido | Héctor Olivera | Argentyna | |
Ρεμπέτικο Rembetiko | Kostas Ferris | Grecja | |
Skønheden og udyret | Nils Malmros | Dania | |
De stille Oceaan | Digna Sinke | Holandia | |
Les voleurs de la nuit | Samuel Fuller | Francja | |
Военно-полевой роман Wojenno-poliewoj roman | Piotr Todorowski | ZSRR | |
血,总是热的 Xue, zong shi re de | Wen Yan | Chiny |
Pokazy pozakonkursowe
Następujące filmy zostały wyświetlone na festiwalu w ramach pokazów pozakonkursowych:
Tytuł polski | Tytuł oryginalny | Reżyseria | Kraj produkcji |
---|---|---|---|
Marlene | Maximilian Schell | RFN | |
Rue barbare | Gilles Béhat | Francja | |
El señor Galíndez | Rodolfo Kuhn | Argentyna | |
Star 80 | Bob Fosse | Stany Zjednoczone | |
Terms of Endearment | James L. Brooks | Stany Zjednoczone | |
Testament | Lynne Littman | Stany Zjednoczone | |
Wanderkrebs | Herbert Achternbusch | RFN |
Laureaci nagród
Konkurs główny
- Mała brudna wojna, reż. Héctor Olivera
- Monica Vitti za rolę w filmie Flirt
- Poranek w Alabamie, reż. Norbert Kückelmann
- Rembetiko, reż. Kostas Ferris
- Wyróżnienie honorowe
Konkurs filmów krótkometrażowych
Pozostałe nagrody
- Nagroda FIPRESCI
- Mała brudna wojna, reż. Héctor Olivera
- Strumienie miłości, reż. John Cassavetes
Przypisy
- ↑ German Currents Festival of German Film in L.A.. IndieWire. [dostęp 2018-10-07]. (ang.).
- ↑ Prizes & Honours 1984. Berlinale. [dostęp 2018-09-19]. (ang.).
- ↑ a b c 34th Berlin International Film Festival. Berlinale. [dostęp 2018-09-23]. (ang.).
- ↑ Retrospective. Deutsche Kinemathek. [dostęp 2018-09-18]. (ang.).
- ↑ Juries 1984. Berlinale. [dostęp 2018-09-19]. (ang.).
- ↑ Programme 1984. Berlinale. [dostęp 2018-09-27]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Strona Berlinale (niem.)
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Autor: Delphin, Rigmor Dahl, Licencja: CC BY-SA 4.0
Liv Ullmann i 1966.