34 Pułk Artylerii Lekkiej
 | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1945 |
| Rozformowanie | 1957 |
| Tradycje | |
| Nadanie sztandaru | 1947 |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk Mikołaj Chlupin |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
34 Pułk Artylerii Lekkiej (34 pal) – oddział artylerii lekkiej ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Pułk sformowany został w garnizonie Poznań na podstawie rozkazu nr 58/org. Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego z 15 marca 1945, w składzie 12 Dywizji Piechoty.
Rejon formowania pułk opuścił już po zakończeniu wojny. Udziału w walkach nie brał. Po wojnie uczestniczył w akcji rolnej i osiedleńczej[4]. Stacjonował wtedy w Kluczewie. W marcu 1946 roku pułk stacjonował już w garnizonie Szczecin przy ulicy Unii Lubelskiej (budynek szpitala)[5]. Później przeniósł się do kompleksu koszarowego przy al. Wojska Polskiego.
W czerwcu 1947 roku gen. Marian Spychalski wręczył pułkowi sztandar.
W maju 1949 roku pułk przeszedł w podporządkowanie dowódcy 8 Dywizji Piechoty i przedyslokowany został do garnizonu Kołobrzeg. W 1951 roku jednostka przeformowana została w 34 pułk artylerii haubic[6].
W 1957 roku pułk został rozformowany. Na jego bazie sformowano: 103 i 104 dywizjon artylerii haubic oraz 48 szkolną baterię artylerii[7]. Pod koniec 1958 roku pułk został odtworzony[8]. W terminie do 15 marca 1963 roku jednostka przeformowana została w 34 Pułk Artylerii, a w maju 1967 roku przemianowana na 4 Pułk Artylerii[9][10].
Żołnierze pułku
Dowódcy pułku:
- ppłk Mikołaj Chlupin
- ppłk Charłamow (1946)
- mjr Tadeusz Pióro (od XI 1946)
Oficerowie pułku:
- Lesław Dudek
Skład etatowy
Razem:
żołnierzy – 1093 (oficerów – 150, podoficerów – 299, kanonierów – 644)
sprzęt:
- 76 mm armaty – 24
- 122 mm haubice – 12
- rusznice przeciwpancerne – 12
- samochody – 108
- ciągniki – 24
Przypisy
- ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
- ↑ a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 427.
- ↑ Ways 1967 ↓, s. 113.
- ↑ Dariusz Faszcza, Z dziejów 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej s. 24
- ↑ Rozkaz MON Nr 0044/Org. z 17.05.1951
- ↑ Rozkaz MON Nr 0025/Org. z 2.04.1957 r.
- ↑ Rozkaz MON Nr 0010/Org. z 2.10.1958 r.
- ↑ Rozkaz MON Nr 07/MON z 4 maja 1967 r.
- ↑ Wojtaszak i Kozłowski 2001 ↓, s. 179.
Bibliografia
- Dariusz Faszcza: Z dziejów 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2005. ISBN 83-11-10131-0.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X–XX wiek : materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. : praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.
- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
- Garnizon Kołobrzeg. [dostęp 2016-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-09)].
Media użyte na tej stronie
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - artyleria lekka
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
a.jpg)
Autor: Kerim44, Licencja: CC BY-SA 4.0
76_mm_armata_dywizyjna_wz_1942_(ZiS3)