35 Batalion Celny
| Historia | |
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Sformowanie | 1921 |
| Rozformowanie | 1922 |
| Tradycje | |
| Rodowód | VII/I batalion etapowy IV/II batalion etapowy |
| Kontynuacja | 35 batalion SG |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk Bolesław Skarszewski |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Ostróg[1] |
| Formacja | Bataliony Celne |
| Podległość | MSW 6 Brygada Celna |
35 Batalion Celny – jednostka organizacyjna formacji granicznych II Rzeczypospolitej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L.11069/Mob. z dnia 13 sierpnia 1921 roku w miejsce batalionów etapowych i wartowniczych utworzone zostały bataliony celne. 35 batalion celny powstał w granicach DOG Lublin, a zorganizowano go na bazie VII/I i IV/II batalionu etapowego. Etat batalionu wynosił 14 oficerów i 600 szeregowych[2]. Podlegał Ministerstwu Spraw Wewnętrznych[3].
Mimo że batalion był w całym tego słowa znaczeniu oddziałem wojskowym, nie wchodził on w skład pokojowego etatu armii. Uniemożliwiało to uzupełnianie z normalnego poboru rekruta. Ministerstwo Spraw Wojskowych zarówno przy ich formowaniu, jak i uzupełnianiu przydzielało mu często żołnierzy podlegających zwolnieniu, oficerów rezerwy oraz szeregowców i oficerów zakwalifikowanych przez dowództwa okręgów generalnych jako nie nadających się do dalszej służby wojskowej[4].
W listopadzie 1921 roku Ministerstwo Spraw Wewnętrznych postanowiło powołać brygady celne[5]. 35 batalion celny znalazł się w strukturze 6 Brygady Celnej[6].
Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922 roku, Minister Spraw Wewnętrznych rozkazem z 9 listopada 1922 roku zmienił nazwę „Baony Celne” na „Straż Graniczna”[3]. Wprowadził jednocześnie w formacji nową organizację wewnętrzną[7]. 35 batalion celny przemianowany został na 35 batalion Straży Granicznej.
Służba celna
Odcinek batalionowy podzielony był na cztery pododcinki, które obsadzały kompanie wystawiające posterunki i patrole. Posterunki wystawiano wzdłuż linii granicznej w taki sposób, by mogły się nawzajem widzieć w dzień[8]. W tym zakresie batalion współpracował z posterunkami i patrolami Policji Państwowej. Współpraca polegała na tym, że te pierwsze wystawiały wzdłuż linii granicznej stale posterunki i patrole, natomiast policja tworzyła je w głębi strefy, poza linią graniczną. W zakresie ochrony granicy batalion podlegał staroście[9].
- Sąsiednie bataliony
- 25 batalion celny ⇔ 26 batalion celny – XII 1921[10]
Kadra batalionu
- Dowódcy batalionu
| stopień | imię i nazwisko | okres pełnienia służby | kolejne stanowisko |
|---|---|---|---|
| ppłk | Bolesław Skarszewski[1] | 1 V 1922 – 1 X 1922[11] |
Struktura organizacyjna
| Ordre de Bataille 35 batalionu celnego w Ostrogu na dzień 1 maja 1922 roku[11] | ||||
|---|---|---|---|---|
| kompanie | 1. Międzyrzecze | 2. Ostróg - Nowe Miasto | 3. Wilja | 4. Bołotkowce |
| dowódcy | kpt. Czeczukiewicz | kpt. Korzeniowski | por. Halicki | por. Stobiński |
| placówki | Bielmaż | Nowe Miasto | Zakoty | Lachów |
| Bory | Nowe Miasto | Zakoty | Bołotkowce | |
| Bory | Nowe Miasto | Wilja | Futory | |
| Stójło | Ostróg | Wilja | Futory | |
| Wielbowno | Wilja | |||
| Badówka | Wilja | |||
| OdeB 35 batalionu celnego w Ostrogu na dzień 1 października 1922 roku[11] | ||||
| kompanie | 1. Bołotkowce | 2. Międzyrzecze | 3. Bołożówka | 4. Wilja |
| dowódcy | kpt. Czeczukiewicz | kpt. Korzeniowski | por. Halicki | por. Stobiński |
| placówki | Stójło | Bory | folwark Kunowice | Chodaki |
| Futory | Bory | Bołożówka | Zakoty | |
| Bołotkowce | Międzyrzecze | leśniczówka | Wilja | |
| Lachów | Nowe Miasto Ostróg | Talle | Wilja | |
| leś. Świażka | Wilja | |||
Przypisy
- ↑ a b Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 15.
- ↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 24.
- ↑ a b Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 25.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 75.
- ↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 26.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 74.
- ↑ Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 5.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 72.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 73.
- ↑ WIG – mapa operacyjna Polski 1:300 000 ↓.
- ↑ a b c OdeB batalionów celnych ↓, s. 35bc.
Bibliografia
- Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
- Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
- Teresa Prengel-Boczkowska, Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Bataliony Celne”, Szczecin: Archiwum Straży Granicznej, 2009.
- Ordre de Bataille batalionów celnych od numeru 1 do 19 i od numeru 20 do 44 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Rozmieszczenie Batalionów Celnych w grudniu 1921 roku (III faza organizacji)