35 Pułk Czołgów
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1954 |
Rozformowanie | 1989 |
Nazwa wyróżniająca | Ludowych Gwardzistów Warszawy |
Tradycje | |
Rodowód | 35 Ciężki Pułk Czołgów i Artylerii Pancernej |
Organizacja | |
Numer | JW 1256[1] |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |

35 Pułk Czołgów Średnich im. Ludowych Gwardzistów Warszawy (35 pcz) - oddział wojsk pancernych ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W 1954 r., w garnizonie Ostróda, został sformowany 35 ciężki pułk czołgów i artylerii pancernej. Pułk wchodził w skład 15 Dywizji Zmechanizowanej im. Gwardii Ludowej. W 1955, w terminie do 20 grudnia 1955, jednostka przeformowana została w 35 batalion czołgów i artylerii pancernej. W 1957 r. batalion przeformowano na 35 pułk czołgów i artylerii pancernej. W 1961 pułk ten przeformowano na 35 pułk czołgów średnich. W latach 80. XX w. w pułku funkcjonowała Szkoła Młodszych Specjalistów szkoląca mechaników-kierowców czołgów dla potrzeb innych jednostek. Pułk rozformowano w 1989.
Struktura organizacyjna
Dowództwo i sztab
- 5 kompanii czołgów - 16 T-55
- bateria przeciwlotnicza (6 x ZU-23-2 + 4 x S-2)
- kompania rozpoznawcza (7 x BRDM-2)
- kompania saperów - 4 BLG, BRDM-2, 5 SKOT
- kompania łączności
- kompania medyczna
- kompania remontowa
- kompania zaopatrzenia
- pluton ochrony i regulacji ruchu
- pluton chemiczny
Dowódcy
- mjr dypl. Julian Babula (1974–1976)
- płk dypl. Florczak
- ppłk dypl. Zbigniew Pęczek
- mjr dypl. Adam Kot
- ppłk dypl. Klembalski
Oficerowie:
Przypisy
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz, Polskie wojska lądowe w latach 1945-1960, Toruń 2004
- Paweł Piotrowski, Wojsko Polskie w czasie wojny koreańskiej, Nowa Technika Wojskowa Nr 1/98, ISSN 1230-1655, ss. 22-29
Media użyte na tej stronie
Autor: Magnum045, Licencja: CC BY-SA 4.0
Armored troops branch insignia
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Photo by Radomil, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Soviet T-55 in Arms museum in Poznan, Poland.
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - kadra pancerna i samochodowa
Własna praca Kwz