360 Pułk Piechoty
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1939 |
| Rozformowanie | 1939 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk Jakub Chmura |
| Ostatni | ppłk Tadeusz Daniec |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa obrona Warszawy | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
Ppor. Jan Balcerkiewicz - oficer 14 pułku piechoty, we wrześniu 1939 r. w Ośrodku Zapasowym 14 pp, następnie dowódca 4 kompanii ckm w 360 pp.
360 Pułk Piechoty (360 pp) – oddział piechoty Wojska Polskiego II RP improwizowany w trakcie kampanii wrześniowej 1939.
Historia pułku
360 pułk piechoty zorganizowany został w pierwszej dekadzie września 1939, w Warszawie, z nadwyżek rezerwistów i ochotników 21 pułku piechoty. Oddział liczył 3.515 żołnierzy zorganizowanych w pięciu batalionach. Jednostka walczyła w obronie Warszawy.
Początkowo pułk obsadził drugą linię obrony lewobrzeżnej części miasta. Bataliony I, II i III za Odcinkiem „Warszawa-Zachód”, a dwa pozostałe bataliony za Odcinkiem „Warszawa-Południe”. IV batalion wraz z I/40 pp tworzył odwód dowódcy Obrony Warszawy gen. Waleriana Czumy.
Po reorganizacji dowodzenia, dwa bataliony (I i III) przydzielone zostały do obrony Pododcinka „Warszawa-Zachód” (Wola), natomiast dowództwo pułku, trzy bataliony (II, IV i ochotniczy) oraz pododdziały specjalne do Pododcinka „Warszawa-Południe” (Mokotów). Od 10 września kolejni dowódcy 360 pp pełnili funkcję dowódcy Pododcinka „Warszawa-Południe”. Pododdziały pułku broniły m.in. Fortu Chrzanów.
Organizacja i obsada personalna
Organizacja i obsada personalna 360 pp we wrześniu 1939 roku[1]
- Dowództwo
- dowódca pułku – ppłk Jakub Witalis Chmura († 12 IX 1939)
- dowódca pułku – ppłk dypl. Kazimierz Jan Galiński († 26 IX 1939 zmarł z ran)
- dowódca pułku – ppłk dypl. Tadeusz Władysław Daniec (od 27 IX 1939)
- zastępca dowódcy - mjr Wacław Sacewicz
- adiutant pułku - kpt. Zygmunt Hempl (ranny 12 IX 1939)
- kwatermistrz – mjr Kazimierz Gut
- I batalion[2]
- dowódca - mjr Feliks Jan Mazurkiewicz (†17.10.1945 Oflag Dössel)
- adiutant batalionu - por. rez. Tadeusz Starzecki
- dowódca 1 kompanii strzeleckiej - ppor. Zygmunt Tietz
- dowódca 2 kompanii strzeleckiej - ppor. Franciszek Karaś (18 IX 1939 kontuzjowany)
- dowódca 2 kompanii strzeleckiej - ppor. Wincenty Kłyszewski (od 18 IX 1939)
- dowódca 3 kompanii strzeleckiej - ppor. Tomasz Kręcki
- dowódca 1 kompanii ckm - ppor. Kazimierz Łukaszewicz
- II batalion
- dowódca batalionu – kpt. Marian Masternak (12 IX 1939 ciężko ranny)
- dowódca batalionu – mjr Władysław Feliks Kański (od 16 IX 1939)
- adiutant batalionu - ppor. rez. Józef Ostrowski
- dowódca 1 kompanii strzeleckiej – ppor. Czesław Chamerski
- dowódca 2 kompanii strzeleckiej – ppor. Julian Felicjan Chwalibóg Wereszczyński
- dowódca 3 kompanii strzeleckiej – kpt. st. sp. Tadeusz Józef Mąkowski
- dowódca plutonu ckm - ppor. Alojzy Bekier[3]
- III batalion[2]
- dowódca batalionu - mjr Str. Gran. Wacław Niedzielski
- adiutant batalionu - ppor. rez. kaw. Józef Janocha
- dowódca 1 kompanii strzeleckiej - ppor. Jan Stefan Cymbalista (+25 IX 1939)
- dowódca 2 kompanii strzeleckiej - kpt. st. sp. Stefan Szyja
- dowódca 3 kompanii strzeleckiej - kpt. Augustyn Mieczysław Lewkowicz
- dowódca 1 kompanii ckm - ppor. Stanisław Konrad Dąbrowski
- IV batalion
- dowódca batalionu – mjr Szczepan Łukowicz (12 IX 1939 ranny)
- dowódca batalionu – mjr st. sp. Stanisław Piękoś (od 12 IX 1939)
- dowódca 1 kompanii - por. Str. Gran. Paweł Czerkies († 28 IX 1939 zmarł z ran)
- dowódca 4 kompanii ckm - ppor. Jan Wojciech Balcerkiewicz[3][a]
- Batalion Ochotniczy im. Ordona
- dowódca - por. rez. Wacław Trzetrzewiński
- dowódca 1 kompanii - por. rez. Stefan Górski
- dowódca 2 kompanii - ppor. rez. Janusz Brzeziński
- dowódca 3 kompanii - por. rez. Jan Pietrzyk
kompania kolarzy
- dowódca - kpt. Str. Gran. Witold Marian Chotkowski († 10 IX 1939 poległ)
kompania ciężkich karabinów maszynowych przeciwlotniczych
- dowódca - ppor. rez. Michał Adam Kinczel
- dowódca plutonu pionierów - por. st. sp. Marcin Stępkowski
Żołnierzem 360 pp był m.in. Janusz Kusociński.
Uwagi
- ↑ Jan Wojciech Balcerkiewicz, urodzony 19.02.1916 r. w Kijowie. Podporucznik piechoty ze starszeństwem z dniem 15.10.1936 r. Oficer 14 pułku piechoty, we wrześniu 1939 r. w Ośrodku Zapasowym 14 pp, następnie w obronie Warszawy w szeregach 360 pułku piechoty. Ranny, leczony w Szpitalu Ujazdowskim, uciekł i przedostał się do Francji. Ponownie w Wojsku Polskim, walczył jako oficer 7 pułku piechoty 3 Dywizji Piechoty. Ewakuował się do Anglii. Dowódca 2 plutonu 8 kompanii 3 Batalionu Strzelców w 1 Brygadzie Strzelców (Szkocja), dowódca 3 kompanii 1 Batalionu Grenadierów (Kadrowego), dowódca kompanii podchorążych w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Crieff. Pozostał w Anglii na emigracji, w roku 1958 uzyskał obywatelstwo brytyjskie. Zmarł w Londynie w roku 2005, posiadał wówczas stopień kapitana.
Przypisy
- ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 304-305.
- ↑ a b Głowacki 1985 ↓, s. 299.
- ↑ a b Głowacki 1985 ↓, s. 305.
Bibliografia
- Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
- Janusz Odziemkowski: 5 Dywizja Piechoty w dziejach oręża polskiego. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Ajaks", 1997. ISBN 83-87103-20-9.
- Ryszard Juszkiewicz, Bitwa pod Mławą 1939, Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 1979, wyd. I.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Ppor. 14 pp Jan Balcerkiewicz.jpg
Autor: Szczur14pp, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ppor. 14 pp Jan Balcerkiewicz, przetworzona fotografia ze zbiorów Mariana Ropejko
Autor: Szczur14pp, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ppor. 14 pp Jan Balcerkiewicz, przetworzona fotografia ze zbiorów Mariana Ropejko
Warszawa obrona 1939 1.PNG
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bitwa warszawska (1939) - Odparcie natarcia niemieckiej 4 Dywizji Pancernej - 09-10.09.1939
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bitwa warszawska (1939) - Odparcie natarcia niemieckiej 4 Dywizji Pancernej - 09-10.09.1939