37 Łużycki Pułk Artylerii

37 Łużycki Pułk Artylerii
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1990
Rozformowanie	1994
	Tradycje
Rodowód	36 pułk artylerii lekkiej; 105 dah; 105 Pomorski dah; 36 Pomorski pułk artylerii
	Dowódcy
Pierwszy	ppłk dypl Jerzy Brzewski
Ostatni	ppłk dypl Wojciech Wawrzyniak
	Organizacja
Numer	JW 2010
Dyslokacja	Stargard Szczeciński
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Artyleria
Podległość	2 DZ

Obiekty szkoleniowe 37 Pułku Artylerii

Stargard, 2007. Strzelnica na której wykonywał strzelania 37 Pułku Artylerii

Stargard, 2007. Strzelnica na której szkolił się 37 Pułku Artylerii

Garnizonowy Ośrodek Szkolenia - w tym ośrodku 37 Pułku Artylerii odbywał strzelania

Plac ćwiczeń taktycznych - na tym placu 37 Pułku Artylerii prowadził praktyczne szkolenie z taktyki

37 Łużycki Pułk Artylerii (37 pa) - oddział artylerii Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Historia pułku

W 1989 roku JW 3771 36 Pomorski Pułk Artylerii został przeniesiony z garnizonu Budowo do garnizonu Stargard Szczeciński, gdzie zajął tzw. "czerwone koszary" (Pomorski Okręg Wojskowy).

Dnia 20.04.1990 r. Dowódca 36 Pomorskiego Pułku Artylerii ppłk dypl, Jerzy Brzewski przekazał sztandar JW 3771 do Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.

W 1990 roku jednostka została przemianowana na 37 Łużycki Pułk Artylerii, przejmując dziedzictwo tradycji 37 Pułku Artylerii z Kędzierzyna-Koźla ^[1].

Pułk był organiczną jednostką artylerii 20 Dywizji Zmechanizowanej, przemianowanej w 1990 roku na 2 Pomorską Dywizję Zmechanizowaną.

W 1991 roku jednostka utraciła nazwę wyróżniającą "Łużycki" ^[2] przyjmując nazwę 37 Pułk Artylerii. W 1994 roku oddział został przeformowany w 30 Pułk Artylerii Mieszanej

Struktura organizacyjna

Pułk składał się z trzech dywizjonów:

1 dywizjon artylerii samobieżnej (122 mm shb 2S1 "Goździk")
2 dywizjon artylerii samobieżnej (152 mm shba wz. 1977 "Dana")
3 dywizjon artylerii rakietowej (122,4 mm wyrzutnie rakietowe BM-21 "Grad")

Każdy dywizjon składał się z plutonu dowodzenia (zwiadowcy, transportery MTLB) oraz od trzech do pięciu baterii.

Dowódcy Pułku

ppłk dypl. Jerzy Brzewski 1989 - 1990
ppłk dypl. Wojciech Wawrzyniak 1990 - 1994

Przekształcenia

36 Pułk Artylerii Lekkiej (do 1957) → 105 Dywizjon Artylerii Haubic (od 1967) - Pomorski Dywizjon Artylerii haubic (do 1968) → 36 Pomorski Pułk Artylerii (do 1990) → 37 Łużycki Pułk Artylerii (1990-91) → 37 Pułk Artylerii (1991-96) → 30 Pomorski Pułk Artylerii Mieszanej

Przypisy

↑ Wytyczne Nr 5 szefa Głównego Zarządu Wychowawczego WP z dnia 29 stycznia 1990 roku w sprawie dziedziczenia tradycji jednostek Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Henryka Dąbrowskiego przez jednostki wojskowe rozformowywanej 20 Dywizji Pancernej.
↑ Wykaz zarządzeń i rozkazów, które utraciły moc obowiązującą. Załącznik do zarządzenia Nr Pf 1/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 września 1991 r. (Dziennik Rozkazów Tajnych MON, poz. Pf 1).

Bibliografia

ZdzisławZ. Sawicki ZdzisławZ., JerzyJ. Waszkiewicz JerzyJ., AdamA. Wielechowski AdamA., Mundur i odznaki Wojska Polskiego. Czas przemian, Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1997, ISBN 83-11-08588-9, OCLC 750943548 .

[1] Wytyczne Nr 5 szefa Głównego Zarządu Wychowawczego WP z dnia 29 stycznia 1990 roku w sprawie dziedziczenia tradycji jednostek Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Henryka Dąbrowskiego przez jednostki wojskowe rozformowywanej 20 Dywizji Pancernej.

[2] Wykaz zarządzeń i rozkazów, które utraciły moc obowiązującą. Załącznik do zarządzenia Nr Pf 1/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 września 1991 r. (Dziennik Rozkazów Tajnych MON, poz. Pf 1).

[pl-3] Produkcji polskiej.

[1]

[2]

[A]

Artyleria ciągniona	85 mm armata przeciwpancerna D-44 wz. 1938/1985 152 mm haubicoarmata wz. 1937 (MŁ-20)
Artyleria samobieżna	2S1 Goździk wz. 1977 Dana Krab^[A] 2S7 Pion ASU-85 Rak
Artyleria rakietowa	WP-8z BM-8 BM-13 BM-14 BM-21 Grad BM-24 RM-70 WR-40 Langusta^[A] 3M6 Trzmiel 9M14 Malutka 9K111 Fagot 2P16 (2K6 Luna) OTR-21 Toczka (9K79) 9P113 (9K52 Łuna-M)

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne