38 Armia (ZSRR)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | generał porucznik Dmitrij Riabyszew |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa Operacja lwowsko-sandomierska Operacja wiślańsko-odrzańska powstanie węgierskie 1956 | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Podległość | Front Południowo-Zachodni |
| Skład | 52 Korpus Piechoty |
38 Armia (ros. 38-я армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej, który brał udział w działaniach II wojny światowej.
Historia
Powstała 4 sierpnia 1941 na mocy dyrektywy Sztabu Generalnego Armii Czerwonej z 22 lipca 1941 w składzie Frontu Południowo-Zachodniego. Dowództwo 38 Armii zostało sformowane na bazie sztabu 8 Korpusu Zmechanizowanego.
Następnie, będąc w składzie wojsk 1 Frontu Ukraińskiego uczestniczyła w walkach na ziemiach polskich w ramach operacji lwowsko-sandomierskiej. Dowodzona była przez gen. płk Kiriłła Moskalenkę. Funkcję szefa sztabu pełnił gen. mjr W. Worobiew. Na jej wyposażeniu 19 czerwca 1944 było: 1840 dział, 312 czołgów, 144 wyrzutnie M-31 i 48 M-13[1]. Jesienią 1944 włączona w skład wojsk 4 Frontu Ukraińskiego[2]. W czasie operacji wiślańsko-odrzańskiej rozpoczętej 12 stycznia 1945 nacierała z rejonu Jasła w kierunku Bielska-Białej[3]. Po wojnie brała udział w tłumieniu powstania węgierskiego w 1956 roku.
Struktura organizacyjna
- 1941[4].
- 47 Dywizja Górska
- 169 Dywizja Strzelecka
- 199 Dywizja Strzelecka
- 300 Dywizja Strzelecka
- 304 Dywizja Strzelecka
- oddziały armijne.
- 1944[4].
- 52 Korpus Piechoty
- 67 Korpus Piechoty
- 101 Korpus Piechoty[4].
- w 1990[5]
w składzie Przykarpackiego Okręgu Wojskowego
- 70 Dywizja Zmechanizowana
- 128 Dywizja Zmechanizowana
- 287 Dywizja Zmechanizowana
- 233 Brygada Rakiet Przeciwlotniczych
- 222 Brygada Inżynieryjna
- 87 Brygada Zaopatrzenia
- 89 Brygada Zaopatrzenia
- 188 pułk łączności
- 488 pułk śmigłowców bojowych
- 135 pułk inżynieryjny
- 312 pułk inżynieryjny
- 163 pułk radiotechniczny
Dowódcy
- generał porucznik Dmitrij Riabyszew (sierpień 1941),
- generał major Nikołaj Fieklenko (sierpień–wrzesień 1941),
- generał major Wiktor Cyganow (wrzesień–grudzień 1941),
- generał major Aleksiej Masłow (grudzień 1941 – luty 1942),
- generał major Gawrył Szierstiuk (luty–marzec 1942)
- generał major Kiriłł Moskalenko (marzec–lipiec 1942)
- generał porucznik Nikandr Czibisow (sierpień 1942 – grudzień 1943);
- generał pułkownik Kiriłł Moskalenko (październik 1943 – do końca wojny);
- generał porucznik Władlen Kolesow (1977–1979).
Przypisy
- ↑ Kiryłł Moskalenko, Uderzenie za uderzeniem. Warszawa 1974, s. 424–425.
- ↑ Bolesław Dolata, Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa 1971, s. 599.
- ↑ Donald Sommerville, Kronika II wojny światowej. Kraków 1992, s. 282.
- ↑ a b c Kiryłł Moskalenko, Uderzenie za uderzeniem. Warszawa 1974, s. 453.
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 368.
Bibliografia
- Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
- Encyklopedia II wojny światowej, MON 1975.
- Greczko A. A., Siły zbrojne państwa radzieckiego, Warszawa 1975.
Media użyte na tej stronie
Army star of the USSR armed forces, here a version of the metallic five-pronged Soviet star, wore by the personnel of the Workers' and Peasants' Red Army (RA), and later Soviet Army (SA), since the 1920s.
.svg)
this is the flag of the Soviet Union in 1936. It was later replaced by File:Flag of the Soviet Union (1955-1980).svg.
.svg){kind=link}
this is the flag of the Soviet Union in 1936. It was later replaced by File:Flag of the Soviet Union (1955-1980).svg.