38 Pułk Artylerii Lekkiej (LWP)
 | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 27 października 1944 |
| Rozformowanie | 1956 |
| Tradycje | |
| Nadanie sztandaru | 1945 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk Jan Kasjanow |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
38 Pułk Artylerii Lekkiej (38 pal) – oddział artylerii lekkiej ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i działania bojowe
Pułk sformowany został na podstawie rozkazu nr 8 Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego z 20 sierpnia 1944, w składzie 7 Łużyckiej Dywizji Piechoty (2 Armia WP). 27 października 1944 w Borkach koło Radzymina żołnierze pułku złożyli przysięgę[4]. Po zakończeniu formowania i szkolenia oddział wykonał daleki marsz przez Kutno do Gorzowa.
Pierwsze działania bojowe prowadził w związku z likwidacją zgrupowania wrocławskiego. Następnie wspierał natarcie 7 DP, w rezultacie którego opanowano Bremenhain, Lodenau, Fronkars, Rietschen. Najcięższe walki pułk toczył od 21 do 29 marca 1945, uczestnicząc w natarciu 7 DP na Budziszyn w celu umożliwienia wyjścia z okrążenia resztkom 5 DP. W pierwszych dniach maja brał udział w operacji praskiej, wspierając działania pułków piechoty. Szlak bojowy zakończył 9 maja 1945 pod Mielnikiem w Czechosłowacji.
Po zakończeniu działań wojennych oddział ulokowany został w garnizonie Koźle. 4 lipca 1945 jednostka otrzymała sztandar ufundowany przez mieszkańców Koźla.
W 1956 oddział przeformowany został na etat nr 5/150 pułku artylerii haubic oraz przyjął tradycje i numer rozformowanego 37 Łużyckiego pułku artylerii lekkiej. Jego nowa nazwa brzmiała 37 Łużycki pułk artylerii haubic.
Żołnierze pułku
Dowódcy pułku
- ppłk Jan Kasjanow
- ppłk Bolesław Stefan Babecki[5]
Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[6]
ogn. Antoni Pietraszewski
Skład etatowy
Razem w pułku:
żołnierzy – 1093 (oficerów – 150, podoficerów – 299, kanonierów – 644)
sprzęt:
- 76 mm armaty – 24
- 122 mm haubice – 12
- rusznice przeciwpancerne – 12
- pistolety maszynowe – 419
- samochody – 108
- ciągniki – 24
Marsze i działania bojowe
 |  |  |  |  |
Przekształcenia
38 pułk artylerii lekkiej (1944–1956) → 37 Łużycki pułk artylerii haubic (1956–) → 37 pułk artylerii → rozformowany 1989.
Przypisy
- ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 427.
- ↑ Ways 1967 ↓, s. 119.
- ↑ Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy.... s. 251.
- ↑ Rzepski 1971 ↓, s. 344.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
- Stanisław Rzepski: 38 pułk artylerii lekkiej. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1971.
Media użyte na tej stronie
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - artyleria lekka
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
a.jpg)
Autor: Kerim44, Licencja: CC BY-SA 4.0
76_mm_armata_dywizyjna_wz_1942_(ZiS3)
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Operacja berlińska - etap 16-25.04.1945
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Operacja berlińska - niemieckie wysiłki przyjścia z odsieczą Berlinowi - kwiecień -maj 1945
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Walki pod Budziszynem (Bautzen) - 21-22.04.1945
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Walki pod Budziszynem (Bautzen) - 21-22.04.1945