39 Batalion Łączności
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1949 |
Rozformowanie | 1957 |
Tradycje | |
Rodowód | 25 kompania łączności |
Organizacja | |
Numer | JW 3141[1] |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
39 Batalion Łączności (39 bł) - pododdział łączności ludowego Wojska Polskiego.
Batalion sformowany został w 1949 na bazie 25 kompanii łączności[2], w garnizonie Międzyrzecz, w składzie 5 Saskiej Dywizji Piechoty według etatu 2/89. Jesienią 1950 39 Batalion Łączności z Międzyrzecza przedyslokowano razem ze sztabem dywizji do Sulęcina do kompleksu koszarowego przy ul. Narutowicza[a]. Rozformowany razem z dywizją.
Struktura organizacyjna
- dowództwo
- kompania dowodzenia (pluton telefoniczno-telegraficzny, pluton radiowy i drużyna ruchomych środków łączności)
- kompania telefoniczno-kablowa (dwa plutony)
- kompania szkolna
- warsztaty i magazyn techniczny
Stan osobowy liczył 230 żołnierzy. Kompania miała być wyposażona w 11 radiostacji, 5 odbiorników i 4 aparaty telegraficzne (etat 2/89).
Dowódcy batalionu
- kpt. Stanisław Krajewski (był w 1956)[3]
Uwagi
- ↑ Dzisiaj (2010) mieszczą się tu widziały Starostwa Powiatowego i Urzędu Gminy w Sulęcinie
Przypisy
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. s. 204.
- ↑ Nalepa 1992 ↓, s. 88.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Edward,Jan Nalepa: Pacyfikacja zbuntowanego miasta. Wojsko Polskie w czerwcu 1956 r. w Poznaniu w świetle dokumentów wojskowych. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07959-5.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.